Bij hun clubs zijn ze geen eerste keus (niét, niet meer of voorlopig?). Maar bij Oranje omhelst Louis van Gaal de inbreng van Steven Bergwijn (Tottenham Hotspur), Memphis Depay (Barcelona) en Nathan Aké (Manchester City). De waardering van de bondscoach reikt zover dat hij rotsvast gelooft ver te kunnen komen op het WK in Qatar. Gedrieën zorgden Bergwijn, Depay en Aké in twee spectaculaire test-interlands voor de vijf goals die de moed erin houden bij coach, spelers en fans.
De duels met Denemarken (4-2) en Duitsland (1-1) lieten zien dat Nederland ook zonder de vastgeroeste opvattingen uit de klassieke Hollandse School zijn aanvalskracht niet verliest. Tegen het vrijuit spelende (en onvolledige) Denemarken maakte Oranje indruk met lichtvoetige combinaties waarin Depay, Bergwijn en Berghuis elkaar vrijwel blindelings vonden.
Vier dagen later was Duitsland ruim een uur lang superieur in de Johan Cruijff Arena. Maar zonder dat het uitgesproken kansen had laten lopen, moest de Mannschaft in de laatste 25 minuten ver terug. In de negende wedstrijd onder de nieuwe Teamchef ‘Hansi’ Flick kwamen de Duitsers daardoor voor het eerst niet tot winst. Uiteindelijk mocht Duitsland zelfs opgelucht zijn dat het bij 1-1 bleef en de Engelse scheidsrechter Pawson zich liet meeslepen in een vergissing van de VAR waardoor Oranje een strafschop werd ontnomen.
WIJNALDUM, LANG EN DANJUMA
De uitslagen en het spel in de laatste twee oefengelegenheden voordat in november het WK begint, zullen Van Gaal ervan overtuigen dat Oranje op koers ligt. Dat belooft weinig goeds voor Georginio Wijnaldum, jarenlang de tweede aanvoerder en een automatische keus als motor vanuit de middenlinie. Zijn transfer van Liverpool naar Paris Saint-Germain, voor een maandsalaris van 916.000 euro, heeft zijn ritme aangetast. Hij is er geen basisspeler, zijn reserveplaats bij Oranje is de weerslag daarvan.
Ook Noa Lang (Club Brugge) en Arnaut ‘Danjuma’ Groeneveld (ex-Club Brugge) moeten accepteren dat ze geen eerste keus zijn. Ze behoorden tot de tien (!) geselecteerden die geen seconde speeltijd kregen. Louis van Gaal houdt niet van veelvuldig wisselen, ook niet in de zogeheten vriendschappelijke interlands. Hem ging het er om zo grondig mogelijk de speelstijl met drie centrumverdedigers te beitelen in het nieuwe Oranje.
Opgetogen toonde Van Gaal zich over de eerste praktijkexamens. ,,Tegen Denemarken was de uitvoering in de eerste helft fantastisch. Tegen Duitsland hebben we in feite geen kans weggegeven, hoeveel sterker de Duitsers ook waren in de eerste helft. Zo goed is er toen verdedigd. In het laatste half uur waren we wel balvast en konden we dankzij Frenkie de Jong de wedstrijd een wending geven.”
‘LVG-DRUK’
Als referentie mag met name Duitsland serieus worden genomen. Zo spelend ligt op het WK een hoofdrol in het verschiet. Oranje kreeg lang geen vat op het flexibele bewegen, combineren én pressen van de Mannschaft. ,,De pressie van de Duitsers, dat was LVG-druk. Zo noem ik dat, ja, naar Louis van Gaal. De Denen speelden positiedruk, daar was makkelijker onderuit te komen”, verkondigde Van Gaal. In het Duitse team openbaarde de 19-jarige Jamal Musiala (Bayern) zich als een groot talent, zijn clubgenoot Leroy Sané was eveneens regelmatig ongrijpbaar, Thomas Müller (32) lijkt immuun voor sleet. Met ook nog het Chelsea-duo Werner/Havertz in de aanval, tikte Duitsland Oranje van het kastje naar de muur.
En toch overleefde Oranje het Duitse beleg. Dat illustreert (zonder de geblesseerde Stefan de Vrij van Inter Milaan) de kwaliteit van verdedigers als Virgil van Dijk (Liverpool) en Matthijs de Ligt (Juventus), bijgestaan door Aké of Daley Blind als linksbenige verdediger. Ze trokken een safe gordel op voor Mark Flekken, de doelman van Freiburg die nu de voorkeur kreeg omdat Jasper Cillessen (Valencia) en Justin Bijlow (Feyenoord) met blessures ontbraken. Het ingrijpen van Flekken bij de eerste Deense tegengoal was weifelend, indruk maakte hij wel met de rust waarmee hij de bal verder transporteerde.
TEGEN BELGIË
Pas op 3 juni wacht Oranje de volgende passage richting Qatar, dan voor de Nations League in Brussel tegen de Rode Duivels. De geestdrift van de fans zal Nederland dan minder inspiratie bieden. Tijdens het duel met Denemarken toonde het legioen zich op zijn best met een hartverwarmend welkom voor Christian Eriksen, terug van een memorabele hartstilstand op het EK, terug in de Johan Cruijff Arena waar hij bij Ajax opgroeide. Eriksen beloonde de adoratie met een mooie, luid bejubelde treffer, warempel nog bijna gevolgd met een gelijkmaker die door de paal werd voorkomen.
Hoe anders gedroeg het supportersvolk zich tegenover Duitsland. Met duizenden verstoorden ze het Duitse volkslied, regelmatig scandeerden ze dat alle Duitsers ‘homo’ zijn. Hun gedrag eindigde toen Oranje de geest kreeg en Steven Bergwijn de weg naar de gelijkmaker vond. Zijn derde interlandtreffer in vier dagen. In de WK-kwalificatiereeks had hij met zijn aandeel daarin al de goodwill bij Van Gaal gewonnen. Maar of de Oranje-goals Bergwijn wel zullen helpen Harry Kane en Son Heung-min uit de aanval van Tottenham Hotspur te verdringen is de vraag.
Omdat hij in Londen zo sporadisch aan bod komt, hengelde Ajax in januari nog naar Steven Bergwijn, oud-jeugdspeler van Ajax, ex-speler van PSV. Bij een vraagprijs van twintig miljoen beëindigde Marc Overmars namens Ajax de onderhandelingen. Niet alles waarin Overmars als dealmaker van Ajax zijn tanden zette, resulteerde in goud.
