The World Cup Diaries #2 by Bruno Giuntoli

Bruno Giuntoli, geboren en getogen in Rotterdam en tegen wil en dank Feyenoorder volgt het internationale voetbal op de voet. Nu er een WK aan de gang is zonder Nederland én Italië kan hij eindelijk objectief verslag doen.

Met pijn en moeite, dat dan weer wel.  Bekend van De Wereld Draait Door en van het cultvoetbalprogramma The Damned United. Hij schrijft hier dus zijn Wereldbekerdagboeken.

Vanochtend liep ik de deur uit om boodschappen te gaan doen. Toevallig had ik het Puma trainingspak van een grote afwezige aan. In witte letters op de borst “Italia”.

Een jong Aziatisch stel liep me voorbij en de jongen gniffelde onder zijn adem: “Je zal maar een Italiaan in Rotterdam zijn” ofzo.

Als een Duitse herder spitste ik mijn oren. Nog een keer dezelfde zin.

Ik vroeg de jongen terwijl hij wegliep: “Excuses, wat bedoelt u met die boude uitspraak?”, maar dan net iets anders.

Hij lachte: “Je weet toch, WK?

Het is inderdaad een beproeving dit WK. Geen Nederland en geen Italië.

Ik het nooit het verwacht te zeggen, maar ik mis de oranjegekte.

De geur van bier en gillende sirenes. De nacht zwanger van euforie of verslagenheid. Zweden, de beul van beide, won gisteren met 1-0 tegen de Zuid-Koreanen.

Wat moet ik daar nou over zeggen? Ik heb niet gekeken.

België, 3-0 tegen Panama, klinkt klinisch maar toch was het moeizaam. De Bruyne had natuurlijk gewoon captain moeten zijn.

Hazard als aanvoerder. Why?

Witsel? Nee, daar had de kettingrokende Radja Nainggolan moeten staan. Dat gaat België opbreken: “Radjagate”!

Als België nu geen wereldkampioen wordt dan ligt het daar aan. Radja was er niet bij.

Lose-lose situatie voor Martinez. En waarom moet Kompany zo nodig in de ploeg? Player-manager over here.

Engeland was lekker fris. De jonge honden van Southgate.

Het is wel slim om zonder vedettes te spelen, maar is dat genoeg verderop in het toernooi? Wie was de man van de dag?

De nieuwe Lineker of Shearer. Het stripfiguur Harry Kane.

What’s in a name?