Dirigeerde zijn paarswit naar zes titels in acht jaar tussen 1960 en 1968. In 1974 overtrof hij zich een laatste keer: hij kreeg zijn vierde Gouden Schoen als beste Belgische voetballer van het Jaar én werd voor de achtste keer landskampioen.
Er was absoluut een ding dat ik hem wilde vertellen. “Enzo het is niet omdat jij mijn idool was. maar mijn oprechte mening is dat jij te weinig werd beoordeeld als voetballer maar meer als Enzo buiten het veld.
Wat mij vooral pleziert, is de eenvoud in Paul. Telkens ik de afgelopen jaren keek en luisterde naar interviews viel me dat op. Die bescheidenheid siert hem. Vanaf achtjarige leeftijd draagt hij de liefde voor Anderlecht in zijn hart.
Hij weigerde als echte Corsicaan ook maar een duimbreed van zijn mening af te wijken. Alles in functie van onszelf. We hielden geen rekening met de tegenstander. Hij heeft mijn loopbaan echt beïnvloed.