Maradona had met de ‘Albiceleste’ weer wat krediet opgebouwd, maar bij Newell’s Old Boys was intussen een nieuwe voorzitter aan de macht gekomen. Eduardo Lopez eiste dat de vrijheden en privileges van Maradona afgeschaft werden. Op 1 februari 1994 stapte Maradona zelf op.
‘Niemand geloofde in ons’, sneerde Maradona. ‘Ik denk dat we alle doemdenkers een poepje hebben laten ruiken. Zelfs de Argentijnen die dit team het ergste toewensten. Nu we het zo ver geschopt hebben, grijpen we de kans om wereldfaam te verwerven.’
De halve eindstrijd was een stuk moeilijker. Maradona en co beten zich aanvankelijk de tanden stuk in de derby van de River Plate tegen Uruguay. Mede dankzij een nieuwe goal van Pluisje werd het 2-0.
Na de match tegen Nigeria (World Cup 1994, 2-1) wuifde hij naar het publiek, gaf televisie-interviews op het veld en wandelde hand in hand met de verpleegster van de dopingcontrole naar de kleedkamer
Hij was onderworpen aan de tirannie van de bovenmenselijke inspanning, volgestopt met cortisone, pijnstillers en toejuichingen; belaagd door de eisen van zijn bewonderaars en door de haat van de machtigen die hij had gekrenkt.’
De hierboven opgesomde emoties en de aha-ervaringen behoren tot het collectieve wereldbekergeheugen. Gedurende zestien jaar hield het mannetje Maradona, afkomstig uit een van de armste sloppenwijken van Buenos Aires, bij elk WK de wereld in de ban.
Pieter Bauwens en François Colin spreken over Maradona en de Belgen. Het boek is hieronder…
Terecht werd in alle nieuwsuitzendingen ruimte ingeruimd voor het melden van het overlijden van Maradona. Niemand kan ontkennen dat de Argentijn een uitzonderlijk voetballer was.
Wat eerst een goede grap lijkt wordt plots een geniaal idee. Zoals bankbiljetten te laten drukken met de beeltenis van Maradona, de enige echte indiscutable figuur die noch rechts noch links weerstand oproept
De peptalk van bondscoach Bilardo voor de wedstrijd was kort maar duidelijk geweest. ‘Jongens, vecht tot je erbij neervalt, want als er iets is wat ik haat, is de finale op televisie te moeten bekijken.’