Na de match tegen Nigeria (World Cup 1994, 2-1) wuifde hij naar het publiek, gaf televisie-interviews op het veld en wandelde hand in hand met de verpleegster van de dopingcontrole naar de kleedkamer
Hij was onderworpen aan de tirannie van de bovenmenselijke inspanning, volgestopt met cortisone, pijnstillers en toejuichingen; belaagd door de eisen van zijn bewonderaars en door de haat van de machtigen die hij had gekrenkt.’
De hierboven opgesomde emoties en de aha-ervaringen behoren tot het collectieve wereldbekergeheugen. Gedurende zestien jaar hield het mannetje Maradona, afkomstig uit een van de armste sloppenwijken van Buenos Aires, bij elk WK de wereld in de ban.
Wat eerst een goede grap lijkt wordt plots een geniaal idee. Zoals bankbiljetten te laten drukken met de beeltenis van Maradona, de enige echte indiscutable figuur die noch rechts noch links weerstand oproept
De dokter van Maradona heeft Leopoldo Luque. Is het dezelfde als de wereldkampioen van 1978?