De Super League is dood. En wel veel sneller dan we konden vermoeden. Back to normal, lijkt het wel. Maar is alles wel zo normaal? De vele commentaren leren ons dat dit niet het geval is. FIFA, UEFA, G5, BeNeLiga. Deze vier acroniemen leren ons dat dit helemaal niet zo is. En ook in deze context – net als bij de Super League – zijn woorden zoals hebzucht en corruptie nooit ver weg. Het is heel vaak super liegen.
From bottom to top
Toch zullen heel wat voetbalsupporters nu denken, wat hebben wij daarmee te maken, want uiteindelijk is dat toch een ver-van-mijn-bedshow. Die dingen gebeuren niet in mijn onmiddellijke omgeving. Mis poes. In het Belgische voetbal zit het eigenlijk al mis vanop het laagste niveau. Ik neem je even mee door de wondere wereld van het Belgische voetbal. En in plaats van top-bottom te werken, willen we het hier even andersom doen en we gaan naar de “laagste” regionen van het voetbal om dan helemaal bovenaan te eindigen.
Laten we beginnen bij het arbeiders- en vriendenvoetbal. Ook al zijn de gouden tijden voorbij, toch zijn er nog altijd ploegen die hun spelers betalen. In het zwart of als onkostenvergoeding. En dat op het allerlaagste niveau, waar eigenlijk alleen de vreugde van het voetbalspel zou mogen heersen. Het is een grijze zone en het is niet vanzelfsprekend om spelers daarover aan de praat te krijgen, maar het gebeurt wel degelijk. En soms om zeer behoorlijke bedragen. En dat is wel degelijk van de pot gerukt.
Een stapje hoger op de ladder staat het provinciale voetbal. En hoger betekent in vele gevallen ook beter betaald. Soms zelfs veel beter. Ook al is de controle nu veel sterker dan vroeger, de stropers blijven in de meeste gevallen de boswachters voor. Er zijn voetballers die aan hun hobby een grond plus villa hebben overgehouden, gewoon omdat ze met hun prestaties in het provinciale voetbal soms meer verdienden dan met wat ze met hun dagelijkse job verdienden. Die spelers waren overigens meestal ook slim genoeg om niet hogerop te gaan spelen omdat daar hun speelkansen soms geringer waren.
Verwijten van potten en ketels
En dus ook de inkomsten zouden dalen. Waarom zou je in de nationale hogere klasse op de bank gaan zitten, als je in eerste of tweede provinciale royaal langs de (zwarte) kassa kan passeren? De tijd van de enveloppes met inhoud die na een training in de voetbaltas verdwenen mag dan wel voorbij zijn, het overmatig betalen bestaat nog altijd. Misschien nog net niet in bitcoins. En er is nauwelijks een haan die hiernaar kraait. In elk Scandinavisch land zou je hiervoor veroordeeld worden wegens het onttrekken van (belasting)geld aan de maatschappij. Met gevangenisstraffen als gevolg. Hier wordt de bedrieger eerder geloofd omdat hij het spel zo slim speelt.
Dit hele proces herhaalt zich in de lagere nationale klassen. Ook daar zijn spelers die misschien wel wat onder hun niveau spelen, maar wel hun financiële status goed kunnen verzilveren. Een status die sommige ploegen niet meer kunnen aanhouden en vervolgens failliet gaan. In mijn onmiddellijke omgeving zijn zo Belgica Edegem Sport (stamnummer 375), Oude God Sport (68) en KFC Duffel (284) van de tabellen verdwenen. Drie clubs met toch een lange geschiedenis. Wat Duffel betreft, zo lezen we letterlijk op Wikipedia: De club kampte met financiële problemen en kon de spelerslonen niet meer betalen. Duidelijker kan niet. We spreken over amateurvoetbal: kan een amateur een loon verdienen?
Met andere woorden, ook in de lagere regionen van het voetbal heerst er heel wat hypocrisie. En daardoor kan het wel lijken of de pot de ketel verwijt. Ook al gaat het natuurlijk om enorme verschillen in de bedragen, het systeem blijft in principe hetzelfde. Die hele structuur van boven en onder tafel betalen trekt het voetbal deels scheef, omdat een groep spelers niet kiest voor kwaliteit (voetbal), maar voor kwantiteit (geld).
En dit systeem zet zich natuurlijk door naarmate je hoger voetbalt (gekoppeld aan je talent). Wat je verdient gaat dan wel niet rekenkundig omhoog, maar exponentieel. Denk hierbij aan de discussie rond het nieuwe loon van KDB.
Belachelijke RSZ-voordelen
En zo komen we bij de ploegen uit onze eigenste Jupiler Pro League. Ons landje kent al bier sinds de middeleeuwen, een tijd toen ook beslissingen nemen net iets anders en minder democratisch was dan nu. Dat leidde door de eeuwen heen tot het cijnskiesstelsel, waarbij enkel de rijkste klasse zijn stem mocht uitbrengen. In België werd dat in 1893 afgeschaft. Behalve blijkbaar in het voetbal, want daar bestaat het nog altijd, 128 jaar na de afschaffing van het achterhaalde kiesstelsel. De zogenaamde G5 beschikt over drie stemmen, de andere ploegen uit 1A over twee stemmen en de “dutskes” uit 1B over één stem bij de Pro League.
Jammer genoeg loopt er in het voetbal geen Daens rond om dit achterlijke en achterhaalde systeem een halt toe te roepen. In het Belgische voetbal ziet men er verder ook geen graten in om rechter en partij te zijn. Met Peter Croonen als voorzitter van KRC Genk en van de Pro League enerzijds, en Mehdi Bayat als voorzitter van Sporting Charleroi en de Belgische voetbalbond anderzijds. Indien dit zou gebeuren in de politiek, zou men zelfs van een bananenrepubliek gewagen.
En dan spreken we nog niet eens over de schandalige voordelen die ploegen in de Jupiler Pro League krijgen in de vorm van kortingen op belastingen en – vooral – ronduit belachelijke en eigenlijk criminele voordelen op het gebied van RSZ, waarbij een ongeschoolde arbeid(st)er een grotere bijdrage (procentueel zelfs een gigantisch verschil) betaalt dan een profvoetballer. Dit is eigenlijk niks meer of minder dan volledig wettelijke witteboordencriminaliteit, waarbij de rijken steeds rijker worden door o.a. legale ontduiking van belastingen. Wie bedenkt zoiets?
G5 in hetzelfde bedje ziek
Daarom alleen al is het moreel verwerpelijk dat de Belgische voetbalbond of een voorzitter van een G5-club (zoals De Witte) kritiek durft te uiten op het Super League-project, omdat ze precies in hetzelfde bedje ziek zijn. De drijfveer voor een BeNeLiga is niet beter voetbal, maar gewoon meer geld. In vergelijking met de geldwolven van de Super League zijn de leiders van de G5 op zijn minst geldwelpen. Zwijgen zou hen in deze sieren, want ze zijn eigenlijk geen haar beter. De boter op hun hoofd is ondertussen al deels gesmolten en tot in hun voetbalschoenen gelopen.
En dan komen we bij de hoogste echelons, UEFA en FIFA. Over dat laatste clubje en zijn strapatsen in verband met de toewijzing van de WK en de schandalige bouw van luchtgekoelde stadions “dankzij” minimaal 6500 moderne slaven is er al genoeg geschreven. Maar wat te zeggen van de UEFA. Zij lijken nu de brave schaapjes tegenover Agnelli en C°, maar vergis je niet, alleen hun vacht lijkt op schapen, al de rest lijkt op de spreekwoordelijke wolf die ook voor het grote geld gaat. Want uiteindelijk doen zij precies hetzelfde als de Super League, met name ervoor zorgen dat er uiteindelijk een landen-G5-Super League ontstaat. En dan liefst zonder ploegjes als Ajax. En zelfs Atalanta Bergamo. De hebzucht van de UEFA kent geen grenzen. Of misschien toch net wel. Daar waar een klein voetballandje begint.
Maar we mogen niet vergeten dat ook in die kleine voetballandjes hypocrisie een deel van het spel is. Ook al is dat spelletje het mooiste van de wereld.
