SIMON MIGNOLET – DE DENKENDE DOELMAN KOMT NAAR CLUB BRUGGE – RW

Simon Mignolet keert terug naar België en kiest voor Club Brugge. Dat noemt met écht een toptransfer. Mignolet stond 22 keer in het elftal van de Rode Duivels maar behoort al een decennium tot de selectie en was aanwezig op de wereldbekers van Brazilië 2014 en Rusland 2018 en op het EK van Frankrijk 2016. Hij verdedigde 104 keer het doel voor STVV, 101 voor Sunderland en 204 voor FC Liverpool. Daar vocht hij het laatste anderhalf seizoen met het statuut van bankzitter. Terecht, ten aanzien van Allisson Becker, onterecht ten aanzien van Karius.

De dwaze keuze van Klopp voor Karius blijft een smet op diens palmaers. En verhinderde dat Liverpool reeds in 2018 de Champions League won tegen Real Madrid. Ondanks alle kritiek die hij te verduren kreeg, mag Mignolet toch omzien in schoonheid. Zijn missie op Anfield Road was geslaagd. Met een recordscore van acht gestopte strafschoppen. Hij eindigde in zijn eerste seizoen bij The Reds – 2013-’14 –  op de tweede plaats: op dat ogenblik was dat het beste resultaat van Liverpool in de geschiedenis van twee decennia Premier League. In 2015 werd hij door de voormalige spelers van Liverpool uitgeroepen tot ‘Player of the Year’. In 2016 bereikte hij de finale van de Europa League Cup tegen Sevilla (1-3 verlies) en in 2017 zorgden zijn sterke prestaties ervoor dat coach Jürgen Klopp voor het eerst de kwalificatie afdwong voor de Champions League.

En ondanks het feit dat Jürgen Klopp hem ooit omschreef als ‘de slimste doelman met wie hij ooit had gewerkt’, liet hij hem toch vallen ten voordele van zijn wispelturige landgenoot Karius.

Het hoofd van Mignolet, dat is stilaan zijn handelsmerk. Bedoeld wordt: zijn brein. Steeds meer ook de benen: door Romelu Lukaku werd hij geroemd als ‘de beste in de één-tegen-één-situatie’.

‘Alone in the middle of the wood’. Het waren verrassende maar verstandige gedachten van Albert Camus in 1957. De beroemde Franse schrijver-filosoof én voormalige amateurdoelman had net de Nobelprijs Literatuur gewonnen en hij sprak ze uit vanop een Parijse voetbaltribune tegen een Engelse journalist. Vanuit de eigen ervaring keek hij vol mededogen ‘naar-de-persoon-tussen-de-palen’. En hij drukte de verbaasde reporter op het hart: ‘Schuif de schuld nooit op de doelman want de bal gaat steeds een andere kant uit dan je wenst. Men realiseert zich pas hoe moeilijk het is, als men er zelf heeft gestaan.’ Daarna verwees hij naar ‘alone in the middle of the wood’. Hij vertaalde letterlijk het Franse gezegde ‘au milieu du bois’ en hij bedoelde: men staat er alleen voor, als keeper. In volledig isolement.

Het hoofd én de benen, dat is Simon Mignolet. Ik vroeg hem enkele jaren geleden: ‘Poneer eens enkele stellingen over de doelman.’ Hij kwam met drie ondubbelzinnige richtlijnen. Met name regel één: vermijd ze, die tegengoal en men laat je je sowieso met rust. Regel twee: maak zo weinig mogelijk fouten. Dan klinkt het antwoord ‘neen’ op de vervelendste der vragen: kon hij niet meer doen dan dat? Regel drie: sta er opnieuw en het liefst van al bij de volgende bal. Dat klonk bijzonder nuchter allemaal. Ik confronteerde hem met het spreekwoordelijke addertje onder het gras want dat vereist een zenvorm van zelfverzekerdheid. Je pareert op training duizend ballen en je hebt tijdens een wedstrijd pech. Zijn rustgevende devies? ‘Laat het hoofd nooit hangen, doe geen gekke dingen, speel je rol in de match en ban de twijfel.’ Concentratie verbindt hij met inzet, zodat hij zichzelf niets kan verwijten. Na concentratie volgt vertrouwen. En de derde factor heet ervaring: concentratie-vertrouwen-ervaring. Ziedaar de heilige drie-eenheid uit het keepersevangelie van Simon Mignolet. Hij benoemde ‘experience’ tot het moeilijkste onderdeel want ‘je beheerst dit vak nooit voor de volle honderd procent. Zelfs bij je afscheid zal je nog vaststellen: dàt kon ik niet.’ Het waren wijze woorden over een métier dat eigenlijk niet volledig te ontrafelen valt. Mignolet stopte wonderbaarlijke ballen maar liet de ‘gemakkelijkste’ ontglippen. En wat als er geen gemakkelijk bal bestaat? Kan in wezen elke doelpoging de keeper niet op het verkeerde been zetten? Telkens weer is er de weifelende interpretatie over de baan van de bal. Waar zal die eindigen?

Ik zet hier dit standpunt neer: de twijfels steken ten onrechte steeds weer de kop op richting Simon Mignolet. Bij een doelman telt enkel het totaalbeeld.

Lev Yashine geldt als de meest fenomenale uit de wereldgeschiedenis maar hij gaf niet thuis bij zijn belangrijkste afspraak: hij verkeek zich op een schot van Franz Beckenbauer in de halve finale Sovjet-Unie-West-Duitsland op de World Cup 1966. Manuel Neuer heeft alle troeven om zijn opvolger te worden maar hij misrekende zich tegen Mario Balotelli in de halve finale Italië-Duitsland op het EK 2012. En Jean-Marie Pfaff werd op de Mexicaanse Mundial 1986 verkozen tot mondiale nummer één maar zelfs bij hem knaagt het nog steeds over zijn te impulsieve reactie bij het eerste doelpunt van Maradona. Te snel het doel verlaten? Het zijn beslissingen in een fractie van een seconde. Die zelfs door de talentrijkste doelmannen op grote momenten verkeerd worden beoordeeld. Ze bevestigen het beeld van Albert Camus: laat hem met rust want hij staat er alleen voor. Weinig keepers weten die eenzaamheid beter te plaatsen dan Simon Mignolet. Een topper met de benen maar vooral in het hoofd. De denkende doelman, zo ziet hij zichzelf. ‘Alone in the middle of the wood’.