Spoiler alert: wat volgt is tegen geen enkele speler of club gericht. Haatmails of andere boze berichten zijn dus uit den boze. Dit is gewoon het bericht van een dwarsligger.
Hoeveel centimeter heeft het dinsdag gescheeld of Club Brugge behoorde tot de beste tweeëndertig ploegen van Europa in het kader van de UEFA Champions League? Pech dus. Dat woord, een synoniem, een variant of een omschrijving daarvan vind je in ongeveer elk verslag in een geschreven of gesproken bericht over de bal die Charles De Ketelaere in de 93e minuut tegen de dwarslat joeg. Ook ik zou graag Club Brugge in die 1/8-finales zien. Al was het maar om dwars te liggen in die competitie van rijke voetballanden die nog liefst van die kleine voetballandjes zouden af geraken in een competitie van de superrijken. Maar die bal tegen de lat, was dit nu pech? Of gewoon slecht getrapt?
Met dit laatste zinnetje jaag ik beslist heel wat Clubsupporters tegen mij in het harnas. En dat is niet de bedoeling, want ik stel me die vraag al heel lang bij elke bal die op de dwarslat of de paal uiteenspat. In elke match. Van vierde provinciale (ook al blijven die nu al maanden op hun honger) tot de Jupiler Pro League. Is het pech? Of slecht getrapt? Laten we deze vraag even rusten en een uitstapje maken naar enkele andere sporttakken.
Tennis, volleybal, basketbal en rugby
Beginnen we met tennis. Discussies over een bal op of over de lijn behoren in grote tornooien zo goed als tot het verleden. Systemen zoals Hawk-Eye zorgen ervoor dat je haast 100% duidelijkheid hebt over “in or out”. Maar je hoort nooit een speler klagen over pech, wanneer een bal één centimeter voorbij de lijn landt. Veeleer zal men wijzen op een te harde slag van de speler. En zelfs een bal die even op de netband balanceert en dan aan de verkeerde doodvalt zorgt nauwelijks voor opwinding of gesprekken over pech. Een handje omhoogsteken als excuus en hup, op naar het volgende punt. En blijven trainen op een scorende slag.
Bij volleybal loopt het eigenlijk op dezelfde manier. Is die smash nu buiten of juist binnen? Ook daar geven videobeelden uitsluitsel en gaan de spelers na de objectieve beslissing weer over tot de orde van de dag, met andere woorden de volgende service. Niks pech, gewoon te hard en dus onjuist geklopt. En harder trainen op dat onderdeel.
Neem basketbal. Heb je ooit al een speler horen klagen over pech, wanneer een bal lijkt binnen te vallen, maar via één of zelfs meerdere rondjes boven op de korf toch geen driepunter oplevert. Het spel gaat gewoon voort en er wordt voor de rebound gestreden. Niks pech, gewoon slecht gesjot en volgende keer beter. It’s part of the game. Geen spelers die hun frustratie uitkloppen op de harde zaalvloer.
Bij rugby spelen de doelpalen iets minder vaak een rol. Het gebeurt niet zo vaak dat bij een penalty kick de ovalen bal op een van de palen of de horizontale lat terechtkomt. Maar ook daar. Weinig misbaar als het toch gebeurt, want slecht getrapt. De wedstrijd gaat gewoon verder zijn gang. En discussies over al dan niet een try worden bij twijfel (net zoals bij hockey) door een videoref beslecht. Het publiek kan via de public address duidelijk horen wat er tussen referee en videoref wordt gezegd en beslist. In die sporten heb je geen behoefte aan een Frank Debleeckere die op overdreven theatrale wijze eventjes de onzinnige regels van het handspel komt recht praten.
Slecht getrapt
Ik kan me goed voorstellen dat in voornoemde sporten spelers die net niet scoren binnensmonds even vloeken, want een ace die even die netband raakt is geen punt en dus over te doen. En die bal die uit de korf draait is frustrerend. Maar …., ja er is een maar. In alle opgenoemde sporten wint aan het einde bijna altijd de beste ploeg of de beste speler. En dan speelt die zogenaamde pech een ondergeschikte rol in het uiteindelijke resultaat. En dat is in het voetbal niet altijd het geval. Keren we terug naar de wedstrijd Lazio-Club Brugge, want De Witte Duivel is tenslotte een voetbalwebsite.
Stel dat de wedstrijd een minuut vroeger wordt afgefloten en dat Charles niet tegen de dwarslat had geknald. De kans is vrij groot dat er in de commentaren zou gestaan hebben dat Brugge zijn groot hart had getoond en strijdend een gelijkspel uit de brand had gesleept en dat Lazio verdiend naar de volgende ronde zou gaan. Maar door die ene actie in de 93e minuut wordt het plots allemaal anders. Pech – en niks anders – heeft Club uit de volgende ronde gehouden. Is dat wel zo?
Subjectief bekeken – en in dit geval vanuit het standpunt van de Clubsupporters – is dit pure pech. Niks meer, maar ook niks minder. Maar als je het objectief bekijkt is dit gewoon slecht getrapt, want volgens de reglementen – en dat zal Frank De Bleeckere beamen – kun je slechts van een doelpunt gewagen wanneer een bal de doellijn heeft overschreden. Een bal op de paal of lat is dus precies hetzelfde als een bal die een meter naast of over vliegt, geen doelpunt wegens niet goed getrapt.
Want vergeet niet, we kunnen het ook omdraaien een Laziosupporter zal niet van pech spreken, maar van geluk. In de zin van, de lat heeft ons gered.
Dit alles zou ook minder een rol spelen mocht voetbal een rechtvaardiger sport zijn, waarbij de beste ploeg wint. We hoeven maar naar Mourinho te verwijzen om aan te tonen dat dit niet het geval is. Dertig procent balbezit, een doelpunt op tegenaanval en toch winnen. Een droom voor onze Portugees, een moord op het leuke voetbal.
Uitsmijter: wanneer je tijdens een wedstrijdje latje trappen, de lat niet raakt, is het dan pech? Of toch ook weer onkunde?
Disclaimer: ondergetekende wijst elke verantwoordelijkheid af wanneer volgend weekend Aster Vranckx of Bryan Heynen uit pure frustratie omwille van deze bijdrage de paal treffen. Het is de schuld van de paal.
Paul Catteeuw
