vrijdag, december 27

Onze eindejaarslijstjes: 2. Raf Willems

Pinterest LinkedIn Tumblr +

-Sport/voetbalfiguur van het jaar?

Ik ga het bij voetbal houden:

Mannen:

  • Internationaal: Lamine Yamal (FC Barcelona/Spanje)
  • België: Hans Vanaken (Club Brugge) & Charlie De Ketelaere (Atalanta Bergamo)

Vrouwen:

*  Internationaal: Aitana Bonmati  (FC Barcelona/Spanje)

* België: Janice Cayman, op weg naar het algemeen recordhouderschap interlands

-Coach van het jaar?

Mannen:

  • Internationaal: Luis de la Fuente (Spanje)
  • Nationaal : Nicky Hayen (Club Brugge)

Vermelding voor zijn compromisloze avontuurlijke, aanvallende spelstijl: Ange Postecoglou (Tottenham Hotspur)

Vrouwen :

  • Internationaal : Emma Hayes (USA, winnaar Olympische Spelen 2024)
  • België : Yves Serneels (Red Flames, met zijn derde EURO-kwalificatie op rij en het algemeen recordhouderschap als Belgische bondscoach)

* Internationaal:

-Evenement van het jaar?

De campagne van 135 voetballende vrouwen tegen de toekenning van de World Cup 2034 aan Saoedi-Arabië wegens manifeste schending van de algemene mensenrechten in dat land.

-Wedstrijd van het jaar?

Mannnen:

Spanje – Frankrijk 2-1 (halve finale EURO 2024)

Vrouwen:

Brazilië – Spanje 4-2 (halve finale Olympische Spelen 2024)

Champions League:

FC Barcelona – Bayern München 4-1 (kwalificatiepoule 2024-25)

Real Madrid – Manchester City 3-3 (kwartfinale 2023-’24)

  • Moment van het jaar?

10 Juli 2024: ik was getuige van hoe meer dan 100.000 carnavelske, zingende & dansende Nederlandse supporters achter een Oranjebus uit de jaren zeventig stapten en daar het levensgeluk vonden. Dat was in de aanloop van de halve finale Engeland-Nederland op EURO 2024 in Dortmund. Niet eerder waren zoveel supporters van een ‘buitenlandse natie’ op een EK afgezakt naar een wedstrijd. De beelden gingen de wereld rond en de uitslag, Oranje werd uitgeschakeld in de laatste minuut, deed er niet toe;

-Draak van het jaar?

De immer rood kleurende balans van het Belgische profvoetbal en het steeds maar én méér wegkijken ervan door de leiding van de Pro League.

-Dwaasheid van het jaar?

De toekenning door de FIFA van de WORLD CUP 20234 aan Saoedi-Arabië

-Lul van het jaar?

Voetballul van het jaar vanaf nu en tot in de eeuwigheid of tenminste tot in 2034: de heer Infantilo, Giovanni, president van de FIFA.

-Boek van het jaar?

Als voetbalhistoricus lees ik graag en veel. Vaak met vertraging. Boeken die mij in 2024 inspireerden:

  • From beauty tot duty. A footballing history of Uruguay 1878-1917 – Martin da Cruz, verschenen in 2022. Over de opkomst van de eerste veelkleurige voetbalgrootmacht. Uruguay zou tussen 1923 en 1930 de nummer één van de wereld worden. Met twee Olympische, drie Zuid-Amerikaanse en één wereldtitel.
  • Magical Magyars. The rise and fall of the World’s once greatest Football Team – David Bealey, verschenen in 2019. Over het ‘Hongaarse Gouden Team’ van Puskas, Kocsis, Hidegkuti en co dat schitterde tussen 1950 en 1956. Tegen de achtergrond van de Koude Oorlog, de stalinistische dictatuur en de Hongaarse herfstopstand van 1956.
  • The Match. The story of Italy v Brazil 1982 – Piero Trellini, verschenen in 2019, maar in het Engels gepubliceerd in 2023.

Tegen mijn principes: ik rangschik nooit boeken, want het schrijverschap is geen competitie. Maar deze keer bij hoge uitzondering: is dit het beste voetbalboek dat ik ooit heb gelezen? Over de volgens de auteur meest iconische wedstrijd uit de geschiedenis van de World Cup: Brazilië tegen Italië in Spanje 1982. Het Braziliaanse futebol arte van Socrates & Zico versus het Italiaanse supersonische raffinement van Rossi & Tardelli. Italië versloeg Brazilië met 3-2 en werd wereldkampioen. Met positieve gevolgen voor de Italiaanse samenleving: het WK van 1982 betekende het definitieve afscheid van het fascisme en van ‘de loden jaren zeventig’ (terreuraanslagen en maffiamoorden) en bracht een kortstondige politieke Italiaanse ‘lente’. Het land kwam even in het reine met zichzelf: 511 pagina’s op het niveau van The Match.

-Sportjournalist van het jaar?

Ook hier dezelfde opmerking als hierboven: journalistiek is voor mij geen ‘wedstrijd’, maar de uitoefening  van een beroep.

-Waar kijk je naar uit in 2025?

– De ontwikkeling van het nieuwe format van de Champions League dat duidelijk ‘kleinere clubs’ meer kansen biedt. Tegen deze achtergrond benieuwt het mij of Club Brugge de tweede ronde zal halen.

– De kwartfinales en eindronde van de Nations League, het interessantste landentoernooi in Europa en misschien wel ‘op aarde’. Altijd topvoetbal en de enige competitie die de moeite waard is om volgen buiten het hoofdtoernooi.

– Women’s Euro 2025 in Zwitserland. Benieuwd naar de gevolgen van de ‘Spaanse kusreformatie’ op het internationale vrouwenvoetbal.

 

Share.

About Author

Leave A Reply