Ontnuchterend, schreef Marc Degryse gisteren in Het Laatste Nieuws. Wat had hij dan verwacht? Dat Club Brugg zomaar eventjes punten ging pakken tegen de nummer twee van de Bundesliga? Twee jaar geleden hield blauw-zwart in Dortmund de Borussen op 0-0, maar dat was een uitzonderlijk resultaat. Het enige wat woensdagavond echt teleurstellend was, was dat Club in een mum van tijd was uitgeteld. Waarschijnlijk was het vooral dat ook waar Marc op zinspeelde.
Ik blijf er tot vervelens op hameren: voor een positief resultaat tegen Europese grootmachten zijn twee voorwaarden nodig. De Belgische club moet een topprestatie leveren en de tegenstander moet of in crisis zijn (in de eigen competitie) of er met de pet naar gooien. Vooral in de Europa League bestaat de mogelijkheid dat de tegenstander met een halve of hele B-ploeg aantreedt en niet honderd procent gemotiveerd of gefocust is.
De kans op een uitschieter is dezer dagen groter dan ook. Vanwege mogelijke afwezigen door corona of omdat extra veel spelers rust krijgen omdat de spelers een onmenselijk programma moeten afwerken. Deze omstandigheden maken dat de berichtgeving meer dan ooit genuanceerd moet zijn. Dit is niet gemakkelijk, want de supporters (en helaas vaak ook de hoofdredactie of de chef-sport) verwachten dat de pers meedanst in de euforie. De taak van de journalist is echter de waarheid schrijven, niet wat de lezer/kijker graag wil lezen/horen.
Beide voorwaarden voor een verrassing waren vorige week aanwezig toen Antwerp won van Tottenham. De Great Old speelde een perfecte partij en de Spurs hadden er geen zin in. In de eerste plaats José Mourinho, die in vergelijking met de recente wedstrijden in de Premier League negen spelers wisselde. Had hij beelden van Antwerp bekeken? Had hij de tegenstander onderschat? Hoe dan ook, gisteravond speelde hij wel van meet af aan met Harry Kane tegen Ludogorets, met ruime voorsprong het zwakste team van de poule.
Gisteren was de Europese avond pas echt ontnuchterend. Drie nederlagen in de Europa League tegen teams uit Polen, Servië en Oostenrijk. En in dat laatste geval was het niet eens tegen RB Salzburg, dat het vorig seizoen in de Champions League zelfs Liverpool lastig maakte. LASK Linz is pas de nummer drie van het Alpenland, maar geen slechte ploeg. De ploeg werd vorig seizoen slechts met het nodige geluk (denk aan de buitenspelgoal van Hans Vanaken) door Club Brugge weggehouden van het kampioenenbal. En gisteravond slaagde het erin om Antwerp uit te maneuvreren. Dat hun coach vorig seizoen nog een vrouwenteam leidde, maakt duidelijk dat er met het vrouwenvoetbal best niet meer gelachen wordt.
Elk punt meer dan drie punten is een succes, zei een strenge Eddy Snelders vooraf aan De Witte Duivel. Hij was nog veel te optimistisch: elk punt was een succes geweest. Het was niet alleen een zwarte donderdagavond vanwege de nul op negen tegen bescheiden oppositie als Lech Poznan, Rode Ster Belgrado en in mindere mate LASK Linz, maar vooral omdat twee clubs (Standard en AA Gent) halfweg de poulematchen een grote nul achter hun naam hebben staan en al zo goed als uitgeschakeld zijn. Vergeet ook niet dat Charleroi, de leider in de Jupiler Pro League, de Europa League niet kon bereiken. Hoe dan ook, het valt te vrezen dat Standard en AA Gent de rest van het Europese programma niet op volle scherpte zullen spelen. De kans is bijzonder groot dat België een paar plaatsen achteruitboert op de Uefa Ranking en de landskampioen niet langer rechtstreeks geplaatst is voor de Champions League.
Het Belgisch clubvoetbal staat er niet goed voor en het ergste is dat weinigen dat lijken te beseffen of er nauwelijks aan tillen. Deze zwakke Europese campagne is geen uitzondering. Iedereen is echter bezig met zijn eigen postje of eigen clubje. Kortom, het orkest van de Titanic. Ontnuchterend, niet Marc?
2 reacties
Pingback: buy drugs
Pingback: click this