Dirigeerde zijn paarswit naar zes titels in acht jaar tussen 1960 en 1968. In 1974 overtrof hij zich een laatste keer: hij kreeg zijn vierde Gouden Schoen als beste Belgische voetballer van het Jaar én werd voor de achtste keer landskampioen.
Tegelijk gedroeg hij zich als een individualistische mens. Hij zocht contact met andere topvoetballers uit zijn tijd en onderhield hechte vriendschappen met onder meer Eusebio, Pelé, Uwe Seeler en Bobby Charlton. H
Law juichte niet, hij deelde in de droefheid. ‘Had ik hem maar gemist.’ Een spits die treurt om een prachtig doelpunt! ‘Rare jongens, die Schotten’, sprak Asterix al. Ontzag voor het Engelse gezag? No way.
Uiteindelijk diende hij het ook zelf te geloven. Hij had zijn vader Valentino overtroffen. Het geniet van Il Grande Torino had een waardige opvolger gevonden. Het geniet van Il Grande Inter. Sandro Mazzola.
Rivera werd de solerende en geïsoleerde briljante technicus die zich soms openlijk schaamde over de te volgen tactiek, ondanks de nieuwe successen in de Europacup (1969, Ajax 4-1).
Garrincha nam de boodschap letterlijk en startte met dribbels, schijnbewegingen en het rondtikken van het balletje tot het thuispubliek hem een staande ovatie gaf. Zijn coach noemde hem van dan af ‘Charlie Chaplin’.
Tegelijk gedroeg hij zich als een individualistische mens. Hij zocht contact met andere topvoetballers uit zijn tijd en onderhield hechte vriendschappen met onder meer Eusebio, Pelé, Uwe Seeler en Bobby Charlton. H
Scoren in trance, hij bracht sensualiteit in de seksloze samenleving van de dictator. De rusteloze Eusébio verdreef de lusteloosheid van Lissabon met zijn Afrikaanse ambiance, ritmiek en spiritualiteit.
‘Niets aan te geven?’ Antwoordde de spitse Kubala: ‘Twee flessen whisky.’ Douanebeambte nog norser: ‘Toon ze me dan?’ Kubala, spits spottend naar zijn buik wijzend: ‘Zoek ze maar, ze zitten hier.’
Maar dan kwam 1990 nog. West-Duitsland, met Littbarski in het team, won de finale van Argentinië met 1-0, wellicht het hoogtepunt van zijn carrière.