Noa Lang vertrok deze week voor 15 miljoen euro van Club Brugge naar PSV Eindhoven. Meteen de duurste aankoop aller tijden van PSV. Drie seizoenen ‘Lang bij Club’ gaven volgende statistieken: twee landstitels, twee Super Cups, 125 wedstrijden, 38 doelpunten en 34 assists. Vooral: eigenzinnigheid en een aparte kijk op de wereld en het voetbal. Ik sprak twee zomers geleden met hem in functie van mijn boek Bluvn Goan. De sterkhouders en straffe verhalen van de Club. Het verscheen bij de 130 ste verjaardag van Club Brugge.
Noa Lang is een artiest. Artiesten hebben een eigen mening. Ze passen zich zelden aan, maar de toppers halen precies door die houding alles uit hun kwaliteiten. Noa Lang wil prijzen pakken met Club. De Ajacied heeft in minder dan twaalf maanden een passie voor blauw-zwart ontwikkeld. Hij krijgt nog steeds kippenvel als hij terugdenkt aan die enige match met publiek tijdens coronatijden toen de fans spontaan de hele match zijn naam scandeerden. En zijn betrachting ligt in het nalaten van een legacy. Mocht hij ooit vertrekken, dan hoopt hij toch dat toekomstige jonge Clubvoetballers spontaan de ‘Noa Lang Move’ zullen imiteren.
Een klein, ondeugend lefgozertje in een familie van overlevers
Ik ben opgegroeid in de wijk Zevenkamp in Rotterdam-Oost. Daar begon ik op mijn vierde te voetballen op het veldje van amateurclub HION. Ik viel op en Feyenoord scoutte me reeds op mijn zesde. Ik was een klein, ondeugend mannetje. De allerkleinste van de bende en ik droeg veel te grote sokken en kleren. En toch was ik nooit bang. Dat karakter kreeg ik van mijn vader mee. Hij werd geboren in Paramaribo, in Suriname, maar zijn ouders verhuisden naar Nederland op zijn tiende levensjaar. Mijn grote mond heb ik van hem, en zijn lef ook. Dat zit in de genen van onze familie. Wij zijn overlevers. Wat er me ook mag gebeuren, waar ter wereld ik me bevind: ik kom er altijd bovenop. Die karaktersterkte maakte me tot wie ik ben. Veel mensen kijken vanuit een vooroordeel naar mij. Ze kennen mijn voorgeschiedenis. Ik gedroeg me niet in de klas, luisterde niet en kan nog steeds niet echt met gezag omgaan. Ik wil mijn weerwoord plaatsen, ook tegen coaches, zelfs nu ik volwassen ben geworden.
Een zwervende, intuïtieve Ajacied zoals Wesley Sneijder
Intuïtie. Dat woord past bij mijn spel. Zo voetbal ik. Niet vanuit een vaststaande positie, maar het liefst zwervend. Dat is ook precies hoe ik zelf ben: zwervend. Je moet me gewoon vrijheid gunnen. Ik ben een Rotterdamse Ajacied. Dat wist men bij Feyenoord ook. Op mijn achtste droeg ik zelfs een keer een Ajaxshirt onder mijn trainingsvest. Ik houd van goed voetbal, dat lepelde mijn vader mij in. Hij supporterde voor Ajax. Ik keek op naar Wesley Sneijder. Hij haalde met Oranje de wereldbekerfinale van 2010 in Zuid-Afrika. Hij is ook het type van de gevoelsmens: grote mond, klein hartje. Ik kan ook niet ontkennen dat als mensen wat over mij te zeggen hebben, ik daar dan graag zal op ingaan.
Je loopt met me weg of je hebt een bloedhekel aan me
Ik dank veel aan mijn de hulp van mijn psycholoog bij Ajax. Ik had er al twee versleten toen ik me bij hem aanbod. En plots klikte het. Kijk, iedereen weet hoe ik ben. Ofwel loop je met me weg, ofwel heb je een bloedhekel aan me. Een tussenweg bestaat niet. Ik zal ook nooit veranderen, ik wil blijven wie ik ben. Dat is voor mij belangrijk. Zo ben ik ook opgevoed, ik zal me niet aanpassen. Ik heb geleerd, ook van mijn moeder, om puurheid uit te stralen. Zelfs al zeg ik daardoor soms foute dingen. Dat hoort bij wie ik ben.
Met dank aan de psycholoog: geen emoties meer opkroppen
De psycholoog leerde me om niet langer de dingen waarmee ik worstelde, op te kroppen. Ik heb bij hem geleerd erover te praten. Ik zal mijn gedrag zelden bijschaven, maar ik kan nu wel mijn emoties uiten in plaats van ze voor mezelf te houden. Ik kon tegen de psycholoog zeggen wat ik dacht en hij vond zich op zijn beurt in mijn denkwijze. Ik kan zelfs huilen bij hem, daar schaam ik me ook niet voor. Het is me nooit gemakkelijk gemaakt want ik heb het gevoel dat ik harder moet werken dan de anderen. Ik ben wie ik ben: als mensen links afslaan, dan ga ik rechts en daar kan niet iedereen mee omgaan.
Ik wil Club leren genieten van individuele acties
Bij Club voel ik me goed in mij vel. Ik zeg zelfs tegen mijn vrienden: ‘Club Brugge is het Ajax van België.’ Ze stralen uit dat ze de nummer één van het land zijn en de beste spelers willen hebben. Er wordt voornamelijk vanuit het collectief gedacht hier en dat is goed, maar ik ga toch proberen ervoor te zorgen dat men ook leert genieten van individuele acties. Dat hoeft niet altijd het collectief te schaden. Ik verwijs graag naar mijn grote voorbeeld Cristiano Ronaldo.
De krachtige persoonlijkheid van Cristiano Ronaldo als voorbeeld
Hij is natuurlijk een heel andere speler dan ik, maar als van kindsbeen af heb ik een boon voor hem. Hij heeft laten zien dat je veel kunt bereiken als je in jezelf gelooft. Ook bij hem geldt de regel: of je loopt weg met hem of je hebt een hekel aan hem. Cristiano is mijn voorbeeld als persoonlijkheid. Hij weerstond op alle terreinen de enorme druk. Hij toont zich altijd een winnaar en wordt bovendien uitgekotst door de voetbalwereld. Dat typeert de voetbalwereld, want die steekt vals en smerig in elkaar. Ik stel me daar weerbaar tegen op door mezelf te zijn. Echt voor honderd procent mezelf te zijn. Daardoor liep ik al eens tegen de muur toen ik bij Ajax verbleef. De meeste mensen hielden er toch van mij, behalve zij die de ploeg opstelden. Die keken vooral naar de randzaken en veel minder naar de voetbalkwaliteiten.
Wie zich aanpast, haalt niet alles uit zijn kwaliteiten
Bij Club Brugge waarderen ze me echt. Ik wil dat ze Noa Lang herinneren als een speler die prijzen bracht en heel succesvol is geweest. Ik probeer een voorbeeld te zijn voor de jongste jongens door hen te tonen dat ze met lef moeten voetballen, met branie en gewoon zichzelf zijn. Ten allen tijde.
Wie zich aanpast, zal nooit alles uit zijn kwaliteiten kunnen halen en nooit op topniveau kunnen presteren. Zonder krachtige persoonlijkheid, haal je de top niet. Het voorbije seizoen was het eerste dat ik echt presteerde op topniveau. Ik wil bij Club altijd presteren en alles winnen wat er te winnen valt: Super Cup, Beker van België, landskampioenschap,… de tweede ronde van de Champions League halen. Geen enkele prijs laten liggen. Enkel met het hoogste genoegen nemen.
De Noa Langmove als de ‘Club Bruggebeweging’ van de toekomst
Ik wil dat ze later bij Club Noa Lang gaan herinneren als een speler die ook in de moeilijke omstandigheden in zichzelf geloofde. En dat later beginnende voetballertjes zullen pingelen zoals ik dat deed. Ik wil een eigen ‘move’ ontwikkelen voor de jeugd. De Noa Langbeweging: tussen twee spelers dribbelen, naar buiten veinzen en naar binnen gaan. Dat moet de Club Bruggebeweging worden. Ik wil iets frivools uitstralen én nalaten.
Zoals dat nu al gebeurt in mijn samenspel met Charles De Ketelaere. Dat ontstaat gewoon. Het gebeurt zonder praten, vanuit pure intuïtie. We zoeken elkaar misschien wat veel op, maar we begrijpen elkaar honderd procent. Het is gewoon voetbalvernuft, intelligentie die je hebt of niet hebt.
Een assist doet me evenveel deugd als een eigen doelpunt
Mooie momenten bij Club? Uit bij Waasland-Beveren: ik ontving de bal rond de middencirkel, passeerde vier spelers en knalde hem binnen. Zo doe ik dat, zo ben ik als speler. Ik durf gaan voor een actie en vaak lukt dat dan gewoon. Een doelpunt dat ik ook niet vergeet? Tijdens de kampioenenmatch op Anderlecht (3-3) vorig seizoen toen we de 1-2 scoorden, na samenspel met Ruud. Ik ben even gelukkig met een assist, zo kon ik ook een hattrick maken, maar gunde ik David Okerere een doelpunt.
Ik vergeet nooit dat Club me met open armen heeft ontvangen
Ik ben hier graag en zal hier altijd graag blijven komen. Zelfs als ik hier niet meer ben. Kijk, heel Nederland viel over me heen omwille van randzaken. Ik kreeg het stempel van enfant terrible terwijl Club me toch met open armen heeft ontvangen . Nochtans hadden ze veel slechte verhalen over mij gehoord en toch gaven ze mij een kans. Coach Clement voelt me aan, dat is een people’s manager. Ik heb dat nodig wanneer ik me slecht voel. Dan verwacht ik dat men daar rekening mee houdt. Iedereen is anders, in Nederland wil men dat iedereen hetzelfde gedrag vertoont. Gelukkig kijkt men daar in Brugge op een andere en veel meer menselijke manier naar. En dat ligt mij veel beter.
