Michel D’Hooghe stemde niet voor Qatar

Een collega kapittelen doe je normaal niet, tenzij deze de onhebbelijke gewoonte heeft dit zelf ook geregeld te doen en wanneer hij absolute onzin uitkraamt. Hans Vandeweghe beweerde blijkbaar zondag in het WK-omkaderingsprogramma op 1 dat Michel D’Hooghe als lid van het Fifa ExCo in 2010 voor Qatar stemde. Hij linkte dit aan het feit dat de zoon van D’Hooghe enkele jaren later als chirurg in Qatar aan de slag ging. Er bestaat waarschijnlijk geen verband tussen de stem van D’Hooghe en de werkzaamheden van zijn zoon. Dit zijn goedkope roddels, geen ernstige journalistiek.

Volgens Martyn Ziegler van The Times (9 november 2022) zijn dit de veertien namen die voor Qatar stemden: Nicolas Leoz (Paraguay), Julio Grondona (Argentinië), Mohamed bin Hamman (Qatar), Michel Platini (Frankrijk), Ricardo Teixeira (Brazilië), Angel Maria Villar Llona (Spanje), Marios Lefkaritis (Cyprus), Franz Beckenbauer (Duitsland), Jacques Anouma (Ivoorkust), Hany Abo Rida (Egypte), Vitaly Musko (Rusland), Worawi Makudi (Thailand), Senes Erzik (Turkije) en Junji Ogara (Japan). Over die laatste bestaat twijfel in de internationale pers. Sommigen denken dat de veertiende stem voor Qatar (tegen acht voor de Verenigde Staten) van Issa Hayatou (Kameroen) kwam. Ik betwijfel dat, omdat Hayatou heel close was met Sepp Blatter, die dus voor de VS stemde.

Michel D’Hooghe heeft zich als hoofd van de medische commissie altijd sterk uitgesproken tegen een WK in Qatar. Vooral omdat het tot in 2015 de bedoeling was het WK in de zomer te laten spelen, bij temperaturen boven de veertig graden.

Meteen na de stemming fulmineerde hij tegen de uitverkiezing van Qatar, aldus Thomas Kirstner van de Süddeutsche Zeitung in zijn boek ‘Fifa maffia, de smerige praktijk van de voetbalwereld’. Op pagina 317 schrijft Kirstner: ‘Hier is het laatste woord nog niet over gezegd’, foetert Fifa-bestuurder Michel D’Hooghe wanneer hij na Blatters bekendmaking de zaal uit stormt. De Belgische arts wijst op de gevaren voor voetballers en fans die de zomerse temperaturen in de woestijn (tot wel 50°C) met zich brengen. De tegenwerping dat er stadions met airconditioning zijn, wijst hij van de hand. Het gaat niet alleen om de wedstrijden. Meer dan 700 profs moeten elke dag trainen, en daarvoor zijn er geen zalen met airconditioning.

Wat Kistner hier vertelt, bewijst ook dat wat Vandeweghe vorig weekeinde in De Morgen schreef onjuist is. ‘De hitte en andere problemen in Qatar kwamen pas in beeld toen in 2012 het Internationaal Olympisch Comité kandidaadsteden als Doha en Bakoe voor de Spelen van 2020 niet aanvaardde. Doha scoorde onvoldoende op competitieplaatsen, sporttraditie, accommodatie en uiteraard klimaat’, aldus DM.

Tot slot nog dit: Vandeweghe stelde in DM ook dat België en Nederland een erg zwakke en dus kansloze kandidaat waren. Ik moet bekennen dat ik in deze wellicht niet objectief ben. Ik was immers de Belgische woordvoerder van de HollandBelgium bid. Vandeweghe heeft het echter over de technische commissie van de Fifa die ‘Qatar negatief beoordeelde: te heet, te klein, te veel gedoe.’

Diezelfde technische commissie beoordeelde de HollandBelgium bid heel positief. In ‘The Ugly Game, The Qatari plot to buy the World Cup’ noemen Heidi Blake en Jonathan Calvert de Lage Landen ‘de meest groene bid’. In alle onderzoeken achteraf naar corruptie rond de toewijzing van de WK’s van 2018 en 2022 werd geen enkele malversatie rond de HollandBelgium bid gevonden. Eerlijk en groen, noemen we dat zwak? Naïef misschien wel na alles wat we nu weten.