Roberto Martinez heeft de namen bekendgemaakt van de 26 Rode Duivels die volgende dinsdag naar het Midden-Oosten vliegen. De bondscoach heeft de voorafgaandelijke kritiek ernstig genomen en voor het eerst een steen van zijn hart gemaakt om heel wat oudere spelers af te voeren. Of is hij dan toch tot de (late) conclusie gekomen dat een aantal van zijn vaste waarden niets meer te zoeken hebben op een WK?
De lijst van afgevoerde internationals oogt behoorlijk indrukwekkend: Jason Denayer (hoewel daar een blessuurtje voor nodig was), Dedryck Boyata, Divock Origi, Nacer Chadli en Christian Benteke. Ook een paar minder oude spelers vielen af, zoals Brandon Mechele, Divock Origi, Adnan Januzaj en Denis Praet.
Het resultaat is dat zijn selectie van 26 slechts op vier plaatsen afwijkt van de onze. Thomas Meunier, Jérémy Doku, Eden Hazard en Dries Mertens zijn er wel bij, Bryan Heynen, Divock Origi, Romeo Lavia en Mike Trésor niet. Wat die laatste betreft stond dat al voordien vast, want de assistkoning van de Jupiler League stond niet eens op de lijst met 55 voorgeselecteerden. Wat toch bijzonder opmerkelijk blijft.
Met Thomas Meunier, Toby Alderweireld, Jan Vertonghen, Axel Witsel, Eden Hazard, Kevin De Bruyne en Dries Mertens blijft het aantal dertigers bij de veldspelers toch nog steeds aan de hoge kant. Meunier stond bij weinig waarnemers ter discussie, maar hij is al een aantal weken out en was voordien ook al geen zekerheid meer als starter bij Borussia Dortmund.
Dries Mertens is zelfs al 35 en de bondscoach wettigde zijn aanwezigheid door erop te wijzen dat hij dit seizoen meer speelt dan het vorige en dat hij ook in de kleedkamer een rol kan spelen. Vorig seizoen kwam Driesje in Napels dan ook nog nauwelijks aan de bak en met Galatasaray speelt hij nu in een competitie die beslist niet sterker is dan de onze. En wat zijn inbreng naast het veld betreft, Martinez zal ook nu wel weer een staf van minimaal vijftig mensen meenemen. Dat zou toch moeten volstaan.
En dan is er nog Jérémy Doku, wellicht de beste Duivel van Euro 2020 in 2021. Nauwelijks een jaar geleden dus. Een fantastische voetballer, afkomstig van Tubantia Borgerhout. De club waar mijn zoon jarenlang bij gespeeld heeft. Jérémy ligt bij mij dus in de bovenste schuif, maar hij is lang op de sukkel geweest met blessures en (ik volg hem wedstrijd na wedstrijd in L’Equipe) ik denk niet dat hij dit seizoen al een wedstrijd langer dan vijftien minuten op het veld heeft gestaan.
En dan is er nog Eden Hazard. Wellicht het grootste voetbaltalent dat dit land ooit gehad heeft, maar ook één van onze jongste ‘has beens’. Alleen Roberto Martinez gelooft nog dat hij het verschil kan maken in Qatar. Er bestaan geen wonderen in het voetbal. Je kan niet drie jaar lang op clubniveau teleurstellen en plots bij de nationale ploeg de sterren van de hemel voetballen.
De Hazard van het WK 2018 hebben we vorig jaar niet teruggezien op Euro 2021 en sindsdien heeft hij bijna alleen op de bank gezeten. En telkens hij mocht opstaan en het veld betreden, viel hij door de mand.
Misschien heeft Eden nog één actie, één doelpunt in huis dat de herinnering oproept aan de wereldvoetballer van enkele jaren terug, maar wat heb je daaraan als hij er de rest van de tijd voor spek en bonen bijloopt. Laat ons even dromen en geloven dat de aanvoerder van de Duivels in de zandbak van de golfstaat zijn oude niveau terugvindt. Wat staat hem dan in Madrid te wachten? Een speler die de Koninklijke alles bij elkaar al zo’n 250 miljoen euro gekost heeft en alleen met zijn nationale ploeg presteert?
Martinez blijft zich, ondanks de – noodgedwongen – vele nieuwe namen, vastklampen aan het verleden. Het is niet onlogisch dat hij tot het laatste moment op de fitheid van Lukaku gokt. Maar laat ons niet vergeten dat Big Rom dit seizoen meer geblesseerd dan fit was en dat zijn laatste campagne bij Chelsea een complete mislukking was.
Hoe dan ook, met Wout Faes (1), Zeno Debast en Amadou Onana (2), Arthur Theate (3), Loïs Openda (4), samen dus twaalf – meestal – onvolledige interlands, ziet het nationale team er plots heel anders uit. Ze zullen meer speeltijd krijgen dan ze enkele maanden terug nog durfden dromen. Het is verdomd jammer dat de nieuwe generatie al niet meer speelminuten gekregen heeft en dat jongens als Bryan Heynen, Romeo Lavia en Mike Trésor geen kansen kregen om zich te bewijzen op het internationale plan. Hopelijk krijgt ook de bondscoach daar geen spijt van.
