Martinez is geen wonderdokter – FC

Pijnlijk, ontluisterend, vernederend. Allemaal adjectieven die passen bij de interland van gisteren tegen Spanje. Nooit gedacht dat de nummer twee van de wereld zich in eigen huis zo zou laten wegspelen door een ploeg die achtste staat op de FIFA Ranking.

De enige troost voor de Rode Duivels is dat vriendschappelijke wedstrijden geen echte waardemeter zijn. Veel is immers afhankelijk van de instelling van de coach en de spelers. De overwinningen van vorig jaar in oefenmatchen in Frankrijk (3-4) en tegen Italië (3-1) strooiden alleen maar zand in de ogen en kregen geen vervolg.

Vervelend is dat in de interland van gisteren de kaarten echter ongeveer gelijk lagen. België heeft een teleurstellend EK achter de rug, maar dat geldt ook voor Spanje dat al een ronde eerder naar huis moest. La Furia heeft op de koop toe een dramatisch WK op de teller staan. Beide ploegen hebben een nieuwe bondscoach en er mag verondersteld worden dat alle spelers zich wilden tonen aan hun nieuwe baas.

Julen Lopetegui kreeg in Spanje veel kritiek na zijn aanstelling. De Bask had, op anderhalf jaar FC Porto na, bijna alleen ervaring als nationaal jeugdtrainer. Roberto Martinez kreeg merkwaardig genoeg bijna alleen in de Engelse pers vraagtekens achter zijn naam. Hij coachte immers ook nooit echt aan de top en zijn twee laatste seizoenen bij Everton waren ronduit teleurstellend.

We kunnen natuurlijk alle schuld in de schoenen van Marc Wilmots schuiven en beweren dat hij een puinhoop heeft nagelaten, maar dat lijkt iets te makkelijk. Het wordt de hoogste tijd dat we enige realiteitszin aan de dag leggen wat de Rode Duivels betreft. Analist Geert De Vlieger zei na de match op Eén dat België even veel talent heeft als Spanje. Dan ga je toch aan zijn voetbalkennis twijfelen?

Courtois kan naast De Gea worden gezet, maar geen enkele Belgische verdediger heeft de kwaliteiten van de Spaanse afweerspelers. Axel Witsel komt niet aan de knieën van Busquets en van onze aanvallende spelers kan je maximaal beweren dat ze van hetzelfde niveau zijn als de Spanjaarden. Tel alles op en de uitkomst is overduidelijk.

Het verschil kan ook op een andere manier aangetoond worden. De jongste vijf jaar wordt het Europese voetbal gedomineerd door drie clubs: Real Madrid, Barcelona en Bayern München. In de Belgische selectie zit geen enkele speler van die clubs. Bij La Roja stonden er zeven in de basis en zaten er nog eens vijf op de bank.

Om deze generatie Rode Duivels beter te laten presteren dan een plaats in de kwartfinales van een EK of WK hebben we een wondertrainer nodig. Of iemand die de spelers door en door kent en begrijpt. Roberto Martinez heeft na vijf seizoenen Premier League meer in huis dan Marc Wilmots, maar hij is helaas geen wonderdokter en hij kent blijkbaar de Belgen die niet in Engeland

voetballen onvoldoende. Hoe valt anders te verklaren dat Dries Mertens, die bij Napoli de voorbije weken de sterren van de hemel speelde, op de bank gekluisterd bleef? Onbegrijpelijk is ook waarom Leander Dendoncker werd opgetrommeld om de plaats van Marouane Fellaini in te nemen en niet Sven Kums. Had de bondscoach vorige zondag Anderlecht-AA Gent niet gezien? Verder kan ook de vraag gesteld worden of het niet naïef was om tegen Spanje met vleugelbacks die niet kunnen verdedigen, zoals Thomas Meunier en Jordan Lukaku, uit te pakken.

Mehdi Bayat, die met Bart Verhaeghe de aanwervingsgesprekken voor de nieuwe bondscoach leidde, vertelde vorige maandag in La Tribune op RTBf dat Martinez onder andere was verkozen omdat hij gezegd had met deze ploeg wereldkampioen te kunnen worden. Terwijl dit een uitspraak was om hem niet in te huren. In een match met inzet won deze generatie nog nooit van een A-land, waarom zou je dan wereldkampioen worden?

Het is nu hopen dat Martinez in enkele dagen min of meer orde op zaken kan stellen, want anders dreigt de start van de WK-voorronde de mist in te gaan. Zelfs al heet de eerste tegenstander dinsdag slechts Cyprus.

François Colin