Luc Nilis is bij Anderlecht terug op een voetbalveld waar hij zich zo lang thuis voelde. Weg uit Turkije, dichtbij Limburg, dichterbij Venlo waar hij twee jaar geleden gelukkig was bij VVV-Venlo. Hij was er niet alleen trainer van de aanvallers, ook als amateurvoetballer mocht Luc Nilis (1967) zich weer uitleven. Op deze website, bedoeld voor de ware voetballiefhebber, schreef ik eind 2018 het volgende verhaal; over Luc Nilis, ook over de toekomst die hij zag voor Steven Bergwijn en Sam Lammers:
HAPPY IN VENLO
Achttien jaar na zijn afgrijselijke beenbreuk, toen nog maar net begonnen bij Aston Villa, speelt Luc Nilis weer competitievoetbal. In het vierde elftal van DEV-Arcen, in Nederlands Noord-Limburg, doet hij het op 51-jarige leeftijd wel kalmer aan. Luc Nilis hoeft ook niet meer op zijn gewicht te letten. Aan zijn traptechniek, zijn lichtvoetigheid, zijn gracieuze stijl blijft hij herkenbaar.
,,Uiteindelijk gaat het toch om de basis, de techniek waarmee je een bal raakt. En die verleer je niet”, zegt Luc Nilis in een reportage van het weekblad Voetbal International, dat hem volgde op het amateurveld.
Zijn terugkeer symboliseert de liefhebber die Luc Nilis altijd is gebleven, gevoelig voor vriendschappen met mensen die dichtbij hem staan, met bijvoorbeeld Stan Valckx en Eddy Pepels. In de donkere dagen van zijn leven – eerst in 2006, later in 2013 – sloegen Valckx, nu technisch manager bij VVV, en Pepels, masseur bij PSV, voor hem de brug naar PSV waar hij het geluk terug vond.
In de zes seizoenen (1994-2000) dat Luc Nilis bij de club in Eindhoven speelde was Stan Valckx zijn slaapkamermaatje. Nu spelen ze op zondagmorgen samen bij Door Eenheid Verkregen, bij DEV-Arcen waar ook Luc Nilis als werkend lid contributie moet betalen.
De comeback na zijn horror-blessure op 9 september 2000 is een uitvloeisel van hun samenwerking bij VVV, maar méér nog een uiting van hun vriendschapsband, waarvoor nog plaats blijkt in het voetbal. ,,Op moeilijke momenten houd je in het voetbal maar weinig mensen over, maar Stan was er voor me. Hij is echt een vriend. In onze tijd bij PSV deelden we een kamer. Dat schept een band. Het klikte tussen ons, We zijn allebei liefhebbers, maar ook levensgenieters”, zegt Valckx, 20-voudig Oranje-speler, in Voetbal International.
ASSISTENT BIJ VVV
Sinds 2014 is Valckx terug bij de club waar hij zijn eerste stappen in het voetbal zette. Drie jaar later volgde promotie naar de Eredivisie waar VVV zich vooralsnog snel tot middenmoter heeft ontwikkeld. Voor de verdere groei van de club ziet Valckx ook een rol voor Luc Nilis weggelegd. Kort voordat eerst technisch directeur Marcel Brands en vervolgens coach Phillip Cocu bij PSV vertrok, lokte hij daarom zijn maatje weg uit Eindhoven.
Valckx had gezien wat Nilis als spitsentrainer bijdroeg aan de ontwikkeling van Memphis Depay, Jürgen Locadia, Steven Bergwijn en Sam Lammers. Hij wist ook dat Nilis niet gelukkig was met die rol, dat hij te weinig waardering voelde. ,,Ik begreep dat ze hem bij PSV een beetje lieten zwemmen tussen de verschillende selecties. Hij hoorde nergens echt bij. Daar is Luc wel gevoelig voor. Bij ons heeft hij een duidelijke inbreng in de staf, hij overlegt altijd mee in het trainerskamertje. Als assistent-trainer voegt hij iets toe wat we nog niet hadden. Hier kan Luc zichzelf zijn en zich gewaardeerd voelen. Hij is happy, dat zie ik aan hem”, zegt Valckx in Voetbal International (VI).
VOLDOENING
In de reportage van VI bevestigt Luc Nilis die indruk. Nilis: ,,Bij PSV haalde ik de meeste voldoening uit de wedstrijden, als ik terugzag waarop we door de week hadden geoefend. Ik kan echt genieten van de ontwikkeling van sommige spelers. Stevie (Bergwijn) bijvoorbeeld. Goeie jongen, schitterende voetballer. Hij wordt beter en beter. Of Sam Lammers die volgens mij óók een grote toekomst tegemoet gaat. In Heerenveen kan hij nu (als huurspeler) minuten maken. Van daaruit kan hij straks verder. Hij heeft alles in zich: prima mentaliteit, een geheel goede trap in beide benen en hij bewaart de rust waar nodig.”
Even waarderend praat hij over Luuk de Jong, de technisch beperkte spits van PSV die nu animator én eredivisie-topscorer is. Nilis: ,,Twee jaar geleden waren ze Luuk nog buiten aan het schreeuwen in Eindhoven. Maar hij is mentaal zo sterk. Op de bank gezeten, aanvoerdersband ingeleverd, Maar geweldig teruggevochten.”
PSYCHOLOOG
Nu hoopt VVV met de inbreng van Luc Nilis te gaan oogsten. Hoofdcoach Maurice Steijn hoeft niet te vrezen dat Nilis naar Venlo is gekomen om aan zijn poten te zagen. ,,Ik kom niet naar VVV om daar op termijn hoofdtrainer te worden. Ik kom juist als assistent, om op de achtergrond mijn werk te doen. Laat mij maar de psycholoog spelen, die rol ligt mij”, liet Nilis meteen weten bij zijn presentatie in Venlo, in mei van dit jaar.
Bij VVV krijgen talenten als Jay-Roy Grot en Patrick Joosten zijn speciale aandacht. Grot is pas 20 jaar maar heeft al een mislukt avontuur bij Leeds United achter de rug. ,,Als aanvaller leer ik hier veel van Luc Nilis. Wat een techniek heeft die man, Als zo’n voetballer spreekt, dan luister je”, aldus Grot.
Luc Nilis, 56-voudig international bij de Rode Duivels, voelt zich zichtbaar thuis in Noord-Limburg. ,,VVV is een beetje PSV in het klein, familiair , warm. Samen werken, maar ook samen feesten. Ik voelde me hier gelukkig.”
KUNSTGRAS
Niet alles in Venlo prijst hij even enthousiast. VVV is een van de zes clubs in de Eredivisie die op kunstgras spelen. Afgelopen weekeinde maakten bloedende kniewonden op de velden van PEC Zwolle en FC Emmen nog eens duidelijk wat zo’n vloer kan aanrichten. Nilis gruwt van dat kunstgras: ,,Voetbal op zo’n mat is heel anders, onnatuurlijk. Eruit met dat spul, zeg ik.”
Kunstgras was volgens Kylian Hazard (23) in de voorbije zomer ook een belangrijk motief om na een stage bij VVV niet in zee te gaan met de Nederlandse club. ,,Het probleem daar was dat ze op kunstgras spelen. Ik heb vroeger in de jeugd bij Tubeke altijd problemen gekregen met mijn rug en knieën wanneer op kunstgras hadden gespeeld”, verklaarde de jongste Hazard, die nu voor Cercle Brugge uitkomt. Zelfs de traplessen van Luc Nilis konden hem niet in Venlo houden.
Twee jaar later is het kunstgras in Venlo verdwenen. De weemoed naar zijn traptechniek is gebleven.
