Echt schrikken van wat er in het voetbalwereldje allemaal kan, doe ik allang niet meer. Je kunt het zo gek niet bedenken of het gebeurt. Maar je kunt het ook zo gek niet bedenken of het gebeurt juist niet. Bij dit laatste denk ik vooral aan de operatie Propere handen. Gelukkig zijn hierbij geen glazen kooien nodig.
Toch viel mijn mond open van verbazing bij het lezen van een bijdrage in De Morgen over Jason Denayer. Wat ik daar las, is werkelijk de schaamte voorbij. Ik citeer:
Een vechtscheiding is nooit mooi om te zien. Ook niet in het voetbal. Jason Denayer vertrok afgelopen zomer met ruzie bij Olympique Lyon. De Fransen openbaarden daarop het contractvoorstel dat ze deden aan de Belgische centrale verdediger: 380.000 euro bruto per maand. Denayer had dat geweigerd. Lyon, vond hij, had te veel spelletjes gespeeld. In zijn laatste maanden in Frankrijk degradeerde de clubleiding hem naar de B-ploeg. Verplaatsingen van zes uur op de bus, om geen minuut te spelen. (De Morgen, 23/9/2022)
Om te beginnen, vechtscheidingen gaan haast altijd over geld, daar moeten we niet flauw over doen. Maar vechtscheidingen hebben te maken met mensen die ooit samen iets moois hadden, niet met een voetbalclub. En daar gaat het in dit interview net wel over. Jason Denayer weigert botweg een contractvoorstel van 380.000 euro bruto per maand. In deze columns heb ik al vaker een vergelijking gemaakt met het leefloon (= bestaansminimum) in België. Dat is voor een alleenstaande 1137, 97 euro per maand, want voor zover ik weet is Denayer single. Ik laat het aan mijn lezers over om vast te stellen hoe onnoemelijk groot dit verschil is. Denk eraan, het gaat hier wel degelijk om een maandloon, voor Denayer zou dat op jaarbasis een slordige vier en een half miljoen betekenen. Bruto welteverstaan, ocharme. Voor dat bedrag weigert hij zijn shoes aan te trekken en tekent hij dus niet. Ook al omdat Olympique Lyon te veel spelletjes met hem had gespeeld. We weten natuurlijk niet om welke spelletjes het gaat, maar het gaat zeker niet om Cluedo of Uno, maar veeleer om Monopoly. Maar dan in het echt. Hij moet wel heel erg op zijn dure teentjes zijn getrapt om dat contractvoorstel zo maar naast zich neer te leggen.
Ik vraag me daarom steeds meer af in welke wereld topvoetballers eigenlijk wel leven, omdat ze zowat elke vorm van voeling met de “normale” wereld hebben verloren en in getallen denken die refereren aan winstgevende cijfers van bedrijven. Toegegeven, het is niet alleen maar de schuld van de speler, want we leven in een openmarkteconomie en het is de zot, in casu de werkgever, die geeft wat hij wil geven. Met andere woorden, het is niet verwonderlijk dat een speler enorme sommen vraagt, wetende dat zijn vraag vaak wordt ingewilligd. Zo verdient Courtois minstens dubbel zo veel en De Bruyne minstens vier keer zo veel als armoezaaier Denayer. Je zou voor minder een voorstel van Lyon weigeren.
En dan dat niet-financiële pestgedrag van de club. Degradatie naar de B-kern, busritten van zes uur en geen enkele speelminuut. Het lijkt me nogal logisch dat een speler die een contract niet ondertekent geen deel kan uitmaken van de kern, meer zelfs, nog mogen spelen in de B-kern lijkt me dan zelfs een gunst. Vergelijk dat eens met de arbeidswereld, waar je ook niet zonder contract zo maar aan de slag kunt. Het is zelfs illegaal om dat wel te doen. Of zes uur op de – hoogstwaarschijnlijk toch wel luxueuze – spelersbus zitten. OK, erg vermoeiend voor een voetballer om daarna een wedstrijd te moeten spelen, maar toch weer iets waar heel wat mensen op weg naar hun werk dagelijks in de file net iets anders zullen over denken. En dat je niet mag spelen is uiteindelijk de keuze van de coach. Misschien terecht, waarschijnlijk onterecht. Maar het blijft zijn keuze. Vraag dat maar eens aan Eden Hazard.
Het blijft voor mij onwerkelijk dat Jason Denayer een dergelijk exuberant contractvoorstel omwille van persoonlijke koppigheid naast zich neerlegt. En tegelijkertijd zou het de discussie rond de hoogte van dergelijke waanzinnige bedragen moeten openen. Ik weet dat het een utopie is, maar een salary cap zou eigenlijk moeten. Het zou niet enkel een rem zetten op die rush naar steeds meer, maar het zou ook de competities terug competitiever maken. Dat is uiteindelijk de betekenis van het woord competitie, het betekent (gezonde) mededinging, rivaliteit, wedijver. Maar zoals gezegd, het zal in het Europese voetbal nog niet zo snel gebeuren, wat in de Verenigde Staten in ongeveer alle grote competities en ook in de Major League Soccer al aan de orde is. Neen, hier in Europa zorgt het geld ervoor dat de competities steeds verder uit elkaar drijven, met de Premier League als ultiem voorbeeld. Dat is eigenlijk al een Super League op zichzelf en heeft steeds minder met Engeland te maken. En steeds meer met geld, heel veel geld. Dat Engeland zal degraderen uit zijn groep in de UEFA Nations League is hiervan een duidelijk bewijs. Neen, Jason Denayer is natuurlijk niet de oorzaak van dit probleem, maar hij is er wel een exponent van.
En zo zijn we terug bij Jason Denayer beland. En mijn mond viel deze week een tweede maal open toen ik vernam dat hij werd opgenomen in de selectie van de nationale ploeg. Neen, niet om te spelen, dat zou er nog aan ontbreken. Maar om hem het gevoel te geven dat hij nog voetballer is. Daardoor lijkt Tubeke meer op een super-de-luxe kuuroord annex revalidatiecentrum dan op een trainingscentrum. Wat bezielt Martinez om hem en ook de geblesseerde Dedrick Boyata zonder enige kans op spelen toch op te roepen. Bij Van Gaal zou het niet waar zijn … Wat zou Brian Heynen of Theo Bongonda hiervan denken? Om maar twee spelers te noemen die misschien wel een selectie verdienen.
Tot slot willen we Jason Denayer toch nog even aanraden om naar zijn mythische voorloper te verwijzen. Jason haalde het Gulden Vlies (supercontract) en trouwde met Medea (Olympic Lyon). Maar uiteindelijk verried hij door ontrouw dat Gulden Vlies en Medea rekende met hem af. Definitief. Hopelijk hoeft het met Jason Denayer niet zo af te lopen en gebruikt hij alsnog zijn verstand. Het zal wel een speling van het Griekse lot zijn dat Olympic naar Olympia verwijst.
