François Tuyaerts droeg sinds 1995 de titel van ‘voorzitter van de oud-spelersvereniging van KV Mechelen’. Hij was een kind van het huis. Stond al met zijn ouders te supporteren bij het geelrode landskampioenschap van 1948 en sloot zich in datzelfde jaar aan bij de club van zijn dromen. Zijn vrouw Mariette viel voor hem nadat ze zijn foto in de krant had zien staan, bij de derby op Racing van …1955-’56. Ze vroeg in de krantenwinkel: ‘Wie is de jongen’. Ze bleven gelukkig bij elkaar tot aan het levenseinde. Een portret van een ‘unieke buitenspeler met een halve linkerarm’.
François Tuyaerts. Een combinatie van talent en wilskracht. Groeide op aan de Hanswijkenhoek, waar het eerste veld van Malinois in 1906 werd aangelegd. Kwam ter wereld met een halve linkerarm. Gebruikte zijn handicap als troef. Leerde knokken en er tegelijk mee leven. Kreeg in zijn kindertijd talrijke verwensingen te verduren om zijn handicap maar probeerde toch zijn droom te verwezenlijken: voetballer worden bij Malinois. Met dank aan…de spreuk op de tribune van Racing: ‘Waar een wil is, is een weg.’ Getroostte zich alle opofferingen om zijn doel te bereiken. Wierp zich op de sprint, verrichtte veel arbeid om geaccepteerd te worden, trainde zich kapot en bleef uiteindelijk 300 wedstrijden in het eerste elftal tussen 1955 en 1967. Droeg zelfs even de aanvoerdersband. Genoot de steun van de supporters. Liet zich nooit uit zijn lood slaan, ook niet als fans van de tegenpartij stenen naar zijn hoofd gooiden. Toch bezorgde zijn handicap hem de nodige narigheid. Men schreeuwde lelijke dingen naar hem en een speler van de nationale ploeg probeerde hem zelf figuurlijk uit evenwicht te halen met domme opmerkingen genre ‘manneke, ge hebt nog ene poot en ik stamp sebiet den eraf, dan blijft ge nog met twee stompkes over’. Behield in die omstandigheden zijn kalmte en keek de kat uit de boom tot het zijn beurt was om hem van repliek te dienen met een scherpe tackle en de woorden: ‘Ik heb hem nog, ziedet en je mag blij zijn dat ik er niet mee op je kop klop.’
Hield van de menselijke benadering en het pure spel van de Hongaarse coach Gaspar, een aanhanger van de Magic Magyars – rond Ferenc Puskas – die met hun verfijnde spel de wereld in vervoering brachten in de jaren vijftig. Bracht lijn in het elftal van Gaspar dat in het seizoen 1962-’63 de titel in tweede klasse won. Lag in de clinch met de andere Hongaarse coach Dolgos die de spelers volpropte met defensieve tactische opdrachten en zich zeer autoritair gedroeg. Haalde in 1966-’67 wel de bekerfinale na zijn beste wedstrijd in het geelrode shirt: tegen Anderlecht in de halve finale. Malinois versloeg de landskampioen met 2-0 dankzij de flitsende dribbels van de pijlsnelle linkerflankaanvaller. Die werd slechts afgeblokt door schop- en graafwerk van de Brusselse verdedigers. Een historische foto brengt het incident treffend in beeld: Anderlechtachterspeler Jean Plaskie buigt zich over François Tuyaerts en fluistert hem in het oor: ‘Toch beter dan dat ik je onderuit zou schoppen?’ In het tumult drumden tien spelers van beide clubs zich rond de scheidsrechter.
Anderlecht diende zelfs klacht in tegen hem omdat hij…slechts met één arm ingooide waardoor de bal lichtjes onreglementair in zijn handpalm bleef hangen. Omwille van die handicap weigerde men hem selecties voor het nationale B-elftal, waarvoor hij op basis van zijn kwaliteiten in aanmerking kwam.
Bewaart de beste herinnering van zijn loopbaan aan zijn allereerste derbymatch in 1955-’56. Een meisje bekeek het portret van het elftal in de krant en vroeg in de winkel naar hem. Hij noemde het meer dan zestig jaar later nog steeds hun liefdesfoto. Wilskracht, talent, liefde. François Tuyaerts.
1 reactie
Pingback: ราคาบอลวันนี้