1.44.77 om 1.44.81: 4 honderdste seconde was het verschil tussen Josh Hoey en Eliott Crestan, tussen goud en zilver op de 800 meter van de wereldkampioenschappen in zaal in het Chinese Nanjing. 4 honderdste seconde: precies zoals twee weken geleden in Apeldoorn, bij de Europese kampioenschappen in zaal. Toen was een Nederlander Crestan net te snel af, in Nanjing bleef een vertragende Amerikaan hem nog net voor. 4 honderdste seconde: het cijfer zal nog vaak door zijn hoofd spoken. En weer teleurstelling oproepen, zoals in Apeldoorn, of misschien vaker vreugde en zelfvoldoening, zoals in Nanjing.
Hoey, 25 en enkele maanden jonger dan Crestan, was internationaal een figurant tot hij vorig jaar vierde werd op de Amerikaanse olympische selectiewedstrijden en vervolgens, uitgerekend in Kortrijk, zijn persoonlijke record op 1.43.80 bracht, waarmee hij éénentwintigste werd op de wereldranglijst van 2024 (Crestan was tiende). Sindsdien heeft Hoey geen 800 meter meer verloren.
Op het driedaagse toernooi in Nanjing waren nog drie Belgen van de partij. Hordeloper Michael Obasyui eindigde knap vijfde, sprintster Rani Rosius was zevende, Ruben Verheyden werd uitgeschakeld in de reeksen van de 3000 meter.
Van de dertig atleten die hun Parijse olympische titel in Nanjing eer hadden kunnen aandoen, verschenen er maar negen aan de startlijn. Omdat hun een uitzonderlijk lang zomerseizoen te wachten staat, ze ergens in de wijde wereld op zogeheten hoogtestage zijn of omdat een vijftigtal absolute toppers, overwegend Amerikanen, over een tiental dagen een reeks rijk begiftigde wedstrijden aanvatten, op touw gezet door de legendarische Michael Johnson.
Zullen we Nanjing dan maar uit ons geheugen wissen? Toch een paar kanttekeningen. Om te beginnen: met zijn zeges in de 1500 en de 3000 meter evenaart Jakob Ingebrigtsen de Ethiopiër Haile Gebrselassie die in 1999 als eerste de dubbel realiseerde. Bovendien schaart Ingebrigtsen zich in een rij atleten die goud behaalden op de Olympische Spelen, de wereldkampioenschappen en de wereldkampioenschappen in zaal, namelijk Noureddine Morceli, Saïd Aouita, Hicham El Guerrouj, Haile Gebrselassie en Kenenisa Bekele. Vijf iconische Afrikanen hebben het gezelschap gekregen van een Noor.
De Amerikaanse hordeloper Grant Holloway behaalde in Nanjing zijn tweeënzeventigste opeenvolgende overwinning. Fraai, maar het record van zijn landgenoot Edwin Moses (tussen 1977 en 1987 behaalde hij 122 opeenvolgende overwinningen op de 400 meter horden) is nog veraf.
En dan was er nog Shelby Houlihan. In 2021 werd deze Amerikaanse midden-afstandsloopster positief getest op nandrolon, een anabool steroïde, en vier jaar geschorst. Houlihan pleitte onschuldig. De affaire verdeelde de Amerikaanse atletiekwereld in twee verbeten kampen. Op sociale media en elders scholden believers en non-believers elkaar verrot. Afgelopen januari liep de schorsing af. Weer hakten beide groepen ongenadig op elkaar in. Houlihan was, ondanks of juist gedreven door verbolgenheid en verbittering, nooit opgehouden met hard trainen. Een maand geleden eindigde ze tweede op de 3000 meter van de Amerikaanse selectiewedstrijden met het oog op Nanjing. Vorige zaterdag gebeurde wat nog maar twee maanden geleden niemand had durven te voorspellen: de 32-jarige, door geen sponsor gesteunde Shelby Houlihan mag zich vice-wereldkampioene noemen.
