Uit de Hollandse School
In de Nederlandse eredivisie spelen 32 voetballers met Marokkaanse roots en een dubbel paspoort. Bijna allemaal zijn ze in Nederland geboren en geschoold in de jeugdopleidingen van Nederlandse clubs. Niemand van hen speelde ooit in Oranje. Uit dat aanbod kan zomaar een tiental worden geformeerd dat, met een Marokkaanse keeper erbij, sterk genoeg is om op het WK met bijvoorbeeld Panama te wedijveren.
Zover zal het wel niet komen in Rusland waar de Nederlandse inbreng vermoedelijk beperkt blijft tot scheidsrechter Björn Kuipers met zijn team, video-referee Danny Makkelie en een enkele official met een FIFA-baantje. De Nederlandse belangstelling voor de Marokkaanse eredivisiespelers op het WK zal wellicht wat aandacht wegnemen voor de Rode Duivels, die tijdens het EK in 2016 bijna dagelijks werden bestookt door Nederlandse journalisten. Met name op de tv leidde dat soms tot spottende items, met een persvoorlichter van de Belgische voetbalbond als gretig gegrepen mikpunt.
Lang niet alle 32 eredivisie-spelers met een Marokkaans paspoort mogen dromen van het WK. In de kwalificatiereeks voor het WK kwamen acht spelers uit de Hollandse School in actie voor Marokko. Van dat achttal spelen Sofyan Amrabat (Feyenoord), Karim El Ahmadi (Feyenoord), Hakim Ziyech (Ajax), Mimoun Mahi (FC Groningen) en Adnane Tighadouini (FC Twente) in Nederland (nog wel) en zijn Oussama Tannane (UD Las Palmas), Nordin Amrabat (CD Leganés) en Mbark Boussoufa (Al-Jazira Club) naar het buitenland uitgeweken.
ISMAIL AZZAOUI
Tot de spelers die hopen nog in beeld te komen bij Hervé Renard, de Franse bondscoach van Marokko, behoort ook Ismail Azzaoui, die dit seizoen met dribbels en technische hoogstandjes het spel van Willem II verrijkt. ,,Ik weet niet of dat realistisch is. Maar dromen mag altijd, toch? Twee jaar geleden heb ik voor het laatst contact gehad met mensen van de Marokkaanse bond. Ik moet er met mijn prestaties bij Willem II voor zorgen dat ik weer word opgemerkt”, zegt de Marokkaanse Belg, die bijna twintig jaar geleden in Brussel werd geboren en via Anderlecht, Tottenham Hotspur en Vfl Wolfsburg dit jaar als huurspeler in Tilburg is neergestreken.
Zoals Azzaoui dromen wel meer spelers van een WK met Marokko, tegen grootmachten als Spanje en Portugal. Bij goed draaiende teams als PEC Zwolle en FC Utrecht etaleren Younes Namli, Youness Mokhtar, Yassin Ayoub en Zakaria Labyad zich regelmatig als smaakmakers in de eredivisie. ,,Ik weet dat de bondscoach me nadrukkelijk volgt. Maar het ligt uiteindelijk aan mezelf. Ik moet zorgen dat hij straks geen keuze meer heeft”, zegt Ayoub, spelmaker in Utrecht.
Ook zijn ploeggenoot en zesvoudig international Labyad (24) hunkert naar een nieuwe kans nu zijn niveau na PSV, Sporting Lissabon, Vitesse en Fulham weer in de lift zit. ,,Mijn nadeel was dat ik niet speelde bij mijn club toen deze bondscoach werd aangesteld. Maar nu speel ik alweer meer dan een half jaar. Ik ga er zeker voor om erbij te zijn op het WK. De concurrentie is groot, maar die was ook al groot in de tijd dat ik speelde voor Marokko”, zegt Labyad. Nadeel voor de Nederlandse eredivisie-spelers bij hun aspiraties is het niveau van de eredivisie. ,,Ik droom er wel van, maar de Nederlandse competitie staat er niet heel goed op”, weet Youness Mokhtar (PEC).
SOCIALE DRUK
Hun keuze voor Marokko, bóven Oranje, is inmiddels vanzelfsprekend. Anwar El Ghazi (nu spelend bij Lille) was in 2015 de laatste van slechts zes ‘Marokkanen’ die wél voor Oranje hebben gekozen, Dries Boussatta in 1998 de eerste. Niet alleen het verval van Oranje maakt het nu makkelijker kiezen. Ook de sociale druk, vanuit de familie en vrienden, speelt een steeds grotere rol. Marokkaanse toeschouwers floten Dries Boussatta destijds al uit nadat hij voor Oranje had gekozen. Nu zou dat nog harder klinken.
Fazouzi Lekjaa, de bondsvoorzitter van Marokko, kan daarvan getuigen nu hij zich persoonlijk inzet voor het binnenhalen van talenten die in Frankrijk, Spanje, België en Nederland zijn opgegroeid en opgeleid. Lekjaa speelt daarbij handig in op de wens binnen de Marokkaanse families en overtuigde daarmee onlangs ook Sofyan Amrabat. ,,Ik zei tegen hem: als de coaches van het Nederlands elftal jou willen vanwege jouw voetbalkwaliteiten, weet dan dat er 35 miljoen Marokkanen zijn die jou als mens willen”, vertelde Lekjaa onlangs in het Algemeen Dagblad.
In zulke gesprekken, met spelers én met ouders, wijst de bondsvoorzitter ook op het ongenoegen bij Marokkaanse Nederlanders over het verharde klimaat in Nederland, aangewakkerd door politici als Geert Wilders en Thierry Baudet. ,,Voor de wedstrijd tegen Gabon zag ik tijdens het volkslied iets wat mij echt is bijgebleven. Ik zag tranen in de ogen van de moeder van Hakim Ziyech. De relatie van deze mensen met Marokko is niet in woorden te omschrijven”, aldus Lekjaa over de keuze van de Ajax-speler.
HAKIM ZIYECH
De voorkeur van Ziyech leidde vorig jaar al tot veel kritiek op ex-bondscoach Danny Blind en diens toenmalige assistent Marco van Basten. Ze zouden te laks zijn geweest bij hun pogingen Ziyech voor Oranje te interesseren. ,,Ziyech en Tannane zijn domme jongens en hun managers koekenbakkers”, brieste Van Basten zelfs toen hij vanuit de zaal plotseling interrumpeerde tijdens een persconferentie van Blind.
Ruim anderhalf jaar later zal Ziyech alleen maar blij zijn met de richting die hij is ingeslagen. In de Arena werd Ziyech onlangs pijnlijk fel uitgefloten, niet alleen omdat zijn spel onder de nieuwe trainer Marcel Keizer aan glans verloren heeft, ook door de houding die hij aanneemt in het veld. Bij het gelijk spel tegen FC Twente (3-3), waardoor Ajax in het weekeinde tien punten achter raakte op koploper PSV, bracht Ziyech zijn frustratie opnieuw tot uitdrukking. Niet langer mocht hij de vrije schoppen nemen maar greep Lasse Schöne de macht vlak voor het strafschopgebied. Twee keer schoot Schöne raak, twee keer was Ziyech de laatste die hem zuinigjes feliciteerde.
In de dwarrelende sneeuw van Enschede leek Hakim Ziyech vooral te verlangen naar de zon van Marokko.
HENK MEES
@hmees
