”Hollanders zijn zo goed in voetballen omdat ze altijd al hun geld op de grasmat hebben verdiend. Met melk, boter en kaas”, schreef auteur/beeldhouwer/schilder Jan Wolkers (1925-2007) in 1974 in zijn dagboek tijdens het Wereldbekertoernooi waarin Oranje tweede werd. Wolkers was bezeten van voetbal, de generatie voetballers uit de jaren zeventig van de vorige eeuw vereerde hij als Griekse goden.
Jan Wolkers bracht veel tijd door op het Waddeneiland Texel. Op 10 september 1970 ontfermde hij zich daar over een spartelende meeuw. Een dag eerder had Feyenoord de Wereldbeker voor clubs gewonnen (1-0). Doelpuntenmaker was Joop van Daele, die op 7 mei op 77-jarige leeftijd is overleden.
Die meeuw op Texel leefde nog slechts drie dagen, hij had twee zwarte ringen om de lieve donkere ogen. Daarom gaf Jan Wolkers hem de naam Joop, naar Joop van Daele die bekend werd om het ‘ziekenfondsbrilletje’, dat hij droeg tijdens voetbalwedstrijden.
KAPOT GESTAMPT
Het winnende doelpunt in de wereldbekerfinale tegen het Argentijnse Estudiantes én het daarin gesneuvelde brilletje maakten van Joop van Daele een Feyenoord-legende. Na de wedstrijd kreeg de pinchhitter liefst 220 van zulke ‘sportbrilletjes’ toegestuurd. Een opticien deed hem zachte contactlenzen cadeau, die destijds nog vrijwel onbekend waren. Cabaretier Toon Hermans schreef een populair geworden liedje met in het refrein de tekst: ‘Dat brilletje van Van Daele. Die joeg ‘m tussen de palen. Die fijne schuiver in de hoek, komt in het gouwe boek.’
Het brilletje ging kapot kort nadat hij in de twintigste minuut van de tweede helft, als invaller voor Coen Moulijn, Feyenoord naar 1-0 had geschoten. Carlos Pachamé rukte de bril van zijn hoofd, Van Daele holde hem achterna waarna Oscar Malbernat de bril overnam en aan diggelen stampte. Een bril met glas erin was verboden in het voetbal, zo luidde later de Argentijnse uitleg van het incident dat zich buiten het gezichtsveld van de scheidsrechter voltrok. Joop van Daele speelde de wedstrijd uit met zijn gewone bril. Als de bal zijn richting opkwam deed hij hem af, bang voor schade.
RUUD GEELS: ‘LUIZESTREEK’
Joop van Daele, een volbloed-Rotterdammer, was in 1970 veelal invaller bij Feyenoord. Pas op de valreep werd hij als zestiende speler toegevoegd aan de selectie voor de Europa Cup-finale op 6 mei in Milaan tegen Celtic (2-1 na verlenging), zonder daarin aan bod te mogen komen. Hij nam de plaats in van Ruud Geels, die furieus reageerde op de beslissing van Ernst Happel hem te passeren. ‘’Wat een luizestreek, ik voel me zwaar belazerd”, brieste Geels. Drie weken later tekende hij bij Go Ahead Eagles.
Om mee te kunnen gaan naar de Europa Cup-finale moest Joop van Daele in 1970 drie extra vakantiedagen opnemen bij het postbedrijf waar hij werkte als loketbediende. Hoewel hij vaak reserve was, kwam Joop van Daele tot 164 wedstrijden voor Feyenoord, dat in die periode ook nog de UEFA Cup van 1974 en twee landstitels won. Later speelde Van Daele nog voor Go Ahead Eagles, Excelsior en Fortuna Sittard,
Het brilletje van Joop van Daele bevindt zich nu in een glazen kooitje in het Home of History van Feyenoord, naast de schoenen van Wim Jansen op het WK van 197 en de opgezette meeuw die doelman Feyenoord-doelman Eddy Treytel in 1970 uit de lucht schoot tijdens een wedstrijd tegen Sparta. Die meeuwen toch…
