Hein is geen garantie voor succes

Anderlecht stelt vanmiddag Hein Vanhaezebrouck voor als nieuwe trainer. Je vraagt je af of dit nog nodig was. Heel het land wist een week geleden al dat hij naar het Astridpark zou trekken. De enige vraag die open bleef, was: wie worden zijn assistenten.

Zowat iedereen in de voetbalwereld gelooft dat paars-wit en Hein voor elkaar gemaakt zijn. Paars-wit waren al zijn kleuren bij Harelbeke en het Astridpark droomt al enkele jaren van het aanvallende voetbal waar de West-Vlaming voor staat. Zet de champagne maar koud.

Of hij ook snel uitgedronken zal worden, is een andere zaak. In voetbal valt niets te voorspellen. Frankie Vercauteren, Ariël Jacobs, John van den Brom, Besnik Hasi, René Weiler, ze hadden het allemaal moeilijk om het voetbal op de mat te leggen dat het Astridpark in de jaren ’60, ’70 en ’80 in vervoering bracht. Logisch, er loopt geen Van Himst, Rensenbrink of Lozano meer rond bij Sporting. Wereldvoetballers voetballen in de 21^ste eeuw in de vijf grote competities.

Anderlecht beschikt naar Belgische normen natuurlijk nog over heel wat talent. Jongens als Dendoncker, Hanni, Stanciu, Kums en Onyekuru vind je nauwelijks bij de andere ploegen. Meer talent betekent echter niet dat de resultaten vanzelf volgen.

Vooral omdat dit talent al geruime tijd nauwelijks rendeert. Dendoncker en Hanni zijn in deze jaargang totaal uit vorm en Stanciu en Kums al meer dan een seizoen op de sukkel. De Roemeen slaagt er ook in zijn tweede campagne in Brussel maar niet in aan te tonen waarom Anderlecht tien miljoen euro voor hem betaalde. En ook Kums is het spoor al meer dan een jaar bijster. Bij Udinese, toch niet echt top in de Serie A, kwam hij nauwelijks aan voetballen toe en noch René Weiler, noch Nicolas Frutos zagen het in hem zitten. Terwijl ze hem toch dagelijks op training aan het werk zien. Of misschien juist daarom.

Als er één coach is die Kums weer aan het voetballen kan krijgen, is het Hein Vanhaezebrouck. Hij kent hem beter dan wie ook. Maar dat betekent niet dat Kums over een paar weken weer de sterren van de hemel speelt. Sven Kums was top bij AA Gent waar alle omstandigheden in zijn voordeel waren. Dat komt wellicht nooit meer terug. Voetballers hebben vaker een paar topseizoenen, die ze later niet meer kunnen herhalen. Denk maar aan Teodorczyck. De Pool lijkt al een half jaar de veel oudere broer van de man die vorig jaar in deze tijd van het jaar met de ogen toe de ballen aan de lopende band in doel knalde.

Ook Hein Vanhaezebrouck is geen garantie voor succes. Tovenaars bestaan niet in het voetbal. Aan zijn kwaliteiten twijfelt niemand, maar veel onverklaarbare factoren maken of een ploeg draait of niet. Daarom komen zelfs de beste trainers van de wereld op een bepaald moment in een club terecht waar ze de motor niet aan het draaien krijgen. Zelfs niet als ze de duurste spelers ter wereld mogen gaan halen. Denk maar aan Louis van Gaal bij Manchester United.

Vanhaezebrouck zal snel ondervinden dat Anderlecht AA Gent niet is. De druk is in het Astridpark vele malen groter en hij zal er nooit alles naar zijn hand kunnen zetten zoals bij de Buffalo’s, waar hij voortdurend op zijn wenken werd bediend. Hij stapt bovendien toch ook met een rugzakje het Vanden Stockstadion binnen. Wekenlang machteloos langs de kant staan zwaaien en een ontslag ( hij stapte zelf op omdat Ivan De Witte hem niet wilde ontslaan, maar zou bij ongeveer ieder andere club bij zo’n catastrofale start weggestuurd zijn en zou nog wel even blijven zitten zijn als de opportuniteit Anderlecht zich niet had aangediend) hakken er altijd behoorlijk in. Het zal nog enige tijd duren vooraleer hij zijn falen in de Ghelamco Arena zal verwerkt hebben. Bovendien zal hij op vele fronten meer weerstand ontmoeten. De opmars met AA Gent vond de hele voetbalwereld uitermate sympathiek. De manier en vooral de snelheid waarmee hij het blauw voor paars ruilde, kan alleen een clubverliefde idioot vanaf dag één vergeven. Het worden in ieder geval weer boeiende tijden voor paars-wit.