Geen nieuw drama in IJsland

De nederlaag op Wembley mag niet gedramatiseerd worden, las en hoorde ik alom. Voetbal moet nooit gedramatiseerd worden, maar het verlies tegen Engeland mag ook niet geminimaliseerd worden. Ook al is het slechts in de Nations’ League. Elke interland is belangrijk, zelfs een vriendschappelijke partij. Daarom rukken de media ook massaal uit bij elk partijtje van de nationale ploeg.

Ik heb hier vorige maand al gepleit voor het uitstellen van de Nations’ League, omdat interlands het risico op besmetting aanzienlijk verhogen (Cristiano Ronaldo is het nieuwste slachtoffer, bij IJSland ontbreekt de bondscoach en een halve ploeg) en er nu even voorrang moet worden gegeven aan het clubvoetbal. De clubs zijn de werkgevers van de internationals en door de coronacrisis is het programma van de topspelers volledig door elkaar gegooid. De aanloop naar het nieuwe seizoen was te kort en de wedstrijden volgen elkaar te snel op. Zij hebben rust nodig, geen interlands.

Kevin De Bruyne heeft volkomen gelijk als hij vindt dat de spelers te veel wedstrijden moeten afwerken. De spelers hebben dat in ruime mate echter aan zichzelf te wijten. Hun financiële eisen liggen zo hoog dat er steeds meer inkomsten moeten komen en nu er zonder of met weinig publiek moet worden gespeeld betekent dit nog meer matchen.

De Nations’ League werd in het leven geroepen om de zinloze vriendschappelijke interlands af te schaffen, maar bijna alle landen slaagden erin toch weer een oefenpotje te programmeren tijdens deze interlandbreak. De Rode Duivels ontvingen Ivoorkust en waar dat goed voor was, mag joost weten. Roberto Martinez koos logischerwijze voor een B-elftal.

Dergelijke partijtjes leren echt niets. Spelers die er niets van bakten, krijgen heus wel een nieuwe kans als ze zich manifesteren op clubniveau. En andersom zal wie het goed deed niet opnieuw opgeroepen worden als hij er met zijn club de komende maanden met de pet naar gooit. Nee, dit is puur tijdverlies.

Terug naar Engeland. De nederlaag moet ernstig genomen worden omdat het de eerste serieuze interland was sinds het WK in Rusland. De voorronde van Euro 2020 stelde niets voor. De toplanden spelen, met alles respect, in de poules tegen janneke en mieke. De Nations’ League is het enige interessante landenvoetbal tussen een EK- en WK-eindronde in. Wie tegen is, vindt het blijkbaar interessanter om de tijd te vullen met partijtjes tegen ploegen als Nieuw-Zeeland. Zoals aanvankelijk gepland.

De Nations’ League heeft nog geen traditie, maar dat komt wel. De affiches zijn te mooi om ze weg te gooien. Vooral voor kleinere voetballanden, die niet de middelen hebben om de toplanden uit te nodigen en zelf niet uitgenodigd worden omdat hun tv-zenders geen hoge tv-rechten kunnen betalen. Bovendien zijn het wedstrijden met inzet. Niemand verliest zo’n duels graag.

Hoewel Roberto Martinez op Wembley wel verbaasde met zijn wissels. Het is niet omdat Jérémy Doku voor veel geld verpatst is aan Stade Rennais dat hij beter is dan bijvoorbeeld Leandro Trossard, die een seizoen Premier League op de teller heeft staan. Of dat Hans Vanaken niet de voorkeur kreeg op Yari Verschaeren, die enkele weken geleden niet eens mocht mee spelen bij Anderlecht.

De bondscoach heeft bij sommigen de schijn gecreëerd dat spelers van Anderlecht een voetje voor hebben, ondanks de matige prestaties van paars-wit. Dat vermoeden wordt vanavond best niet aangezwengeld. Tegen IJsland staat er toch wat druk op de Duivels. Eén op negen zou echt niet goed staan en wellicht het einde betekenen van de eerste plaats op de Fifa Ranking. En hoewel dat ook niet gedramatiseerd hoeft te worden, wordt het best toch voorkomen. Voetballen doe je om te winnen.