Forza Juve – Brief van een Hollandse Milanista

Zaterdag 3 juni speelt de Oude Dame tegen Real Madrid zijn negende finale om de Europa Cup 1. Heden ten dage bekend als de Championsleague. Van de vorige finales wist het er maar twee te winnen. Alhoewel, als je de moeite zou nemen om met een niet-juventino uit Italië te spreken dan zal die je maar al te graag vertellen dat Juventus eigenlijk welgeteld nul Europa Cups 1 of Championsleague trofeeën heeft gewonnen. In 1985 is de strijd tussen Juventus en Liverpool ontsierd door het Heizeldrama waar een cynische Platini wetende van de tientallen slachtoffers aan Italiaanse kant het toch op een juichen en rennen zette na de benutte strafschop die door een Nederlandse scheidsrechter was toegekend na een overtreding op Boniek die ruim 5 meter voor het strafschopgebied had plaatsgevonden. Boze tongen beweren dat de scheidsrechter van hogerhand opdracht had gekregen om Juventus maar in hemelsnaam de wedstrijd te laten winnen om nog verder onheil te voorkomen na een wedstrijd die nooit had mogen plaatsvinden. Brio, teamgenoot van de Fransman heeft laatst in een interview laten weten dat hij meerdere slapeloze nachten heeft gehad van het beeld van lijken die met lakens en dekens gedrapeerd waren. Hij heeft zichzelf nooit vergeven die wedstrijd te hebben uitgespeeld. De replica van de trofee is dan ook maar wijselijk verwijderd uit het museum van het nieuwe Juventus Stadium. En 1996 dan onder Marcello Lippi? Die is ook besmeurd zal de niet-juventino je vertellen. De spelers van Juventus stonden strak van de doping tijdens de beruchte wedstrijd in het Olympisch stadion van Rome. Kijk maar eens goed naar de lichaamstaal en gezichten van Vialli en Co. tijdens de de klanken van de Championsleague hymne. Op youtube kan men het terugvinden. Eerst de spelers van Ajax met een gezonde spanning op het gelaat, nonchalant de benen los gooiend, overtuigd van een goed afloop tegen weer een Italiaanse tegenstander in de finale na de gewonnen eindstrijd in Wenen tegen het Milan van Capello het jaar daar voor. Dan de elf terriërs in het blauwe uitshirt van Juventus. Strakke koppen, pezige, zwaar gespierde lichamen en een bloeddorstige welhaast krankzinnige blik in de ogen. Als de camera op Moreno Torricelli komt dan weet men genoeg. De benen van de back zijn eigenlijk al met de wedstrijd bezig, wilde trappen als van een gekooid dier. Later bleek dat de spelers stijf stonden van de nandrolon en creatine gedurende het gehele seizoen. Een Nederlandse tv-crew bevestigde wat heel Italië al wist door een moedige uitspraak van Zdenek Zeman de oefenmeester uit Bohemen die het had aangedurfd om wat te zeggen over de explosieve  groei van de torso’s van Ravanelli, Vialli en van de zelfs fijnbesnaarde Del Piero. Een uitspraak die hem veel problemen heeft veroorzaakt en zijn trainerscarrière in Italië ernstig heeft geschaad. Beste lezer, U moet weten dat Juventus intens gehaat wordt in Italië. Alle aanhangers van andere clubs, met in het bijzonder de supportersschare van Internazionale. (gewoon Inter in Italië, net als dat de AC voor het Milan nooit gebezigd wordt) hopen dat Real Madrid Juventus zal vernederen. Hoe komt dat toch? Zo’n mooie, traditierijke club met prachtige shirts, de kleuren geleend van Notts County. Football Club Juventus gesticht in 1898 door Engelsen zoals ook FC Genoa, de oudste club van Italië. Een club die door iedereen echter geliefd wordt in de laars.

Twee namen zijn hier de oorzaak van. Gianni Agnelli en Luciano Moggi.

Gianni Agnelli de excentrieke FIAT tycoon heeft altijd het aura gehad van de ongekroonde koning van Italië. L’Avvocato, hij had ooit op een blauwe maandag rechten gestudeerd, stond bekend om zijn losbandige, exorbitante levensstijl. Een playboy die vrouwen als uitschot behandelde behalve de grote liefde van zijn leven. Niet zijn arme vrouw Margerita, maar De Oude Dame. Agnelli is decennia lang berucht geweest om zijn belangenverstrengelingen en vermeende banden met de maffia. Een Machiavelliaans personage, dat naast respect en ontzag ook angst inboezemde. De algemene gedachte was dat je hem beter niet tegen je in het harnas kon jagen. Hij had teveel connecties om iemands leven zuur te maken en maalde er geen seconde om die macht in te zetten. Als hij met de helikopter op het trainingsveld landde in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw werd er geknipt door de trainersstaf en spelers alsof het lakeien waren. Wie betaalt, bepaalt. Juventus won in de jaren zestig, zeventig  en tachtig onder een zweem van verdachtmakingen scudetto op scudetto. Juventus had altijd een goede ploeg gehad door de schatkist van Agnelli. Maar er werden net iets te vaak doelpunten in de laatste fase van de competities van tegenstrevers om de titel afgekeurd. Het beroemdste voorbeeld hiervan is de goal van Graziani in Cagliari-Fiorentina in de titelrace van 1982 tussen Juventus en Fiorentina. Een onzichtbare overtreding van Bertoni, de Argentijn die samen met Kempes onder verdachte omstandigheden de WK-finale vier jaar eerder van Nederland won, op de keeper van Cagliari deed de Florentijnen de das om. Giancarlo Antognoni, de gracieuze en altijd correcte nummer tien van La Viola wond er geen doekjes om in de kleedkamer tegen de aanwezige pers “We zijn bestolen van de titel” Mijn vader, beste lezer, een Fiorentinaman in hart en nieren heeft mij tot vandaag op het hart gedrukt dat er nog nooit een scheidsrechter nog gretiger een doelpunt heeft afgekeurd. Ik herinner me nog als de dag van gisteren de verzuchting van mijn vader bij de samenvatting. Wat me nog het meeste is bijgebleven van die verzuchting was de mix van ontzag en walging. Één woord, of beter gezegd, één naam vormde die verzuchting, “Agnelli” en mijn vader boog zijn hoofd.

Moggi is een recentere naam uit het verleden van Juventus. Een man, zo weggelopen uit een serie over de Camorra vormde samen met Giraudo en Bettega, oud-speler van Juve, De Triade. Dit drietal kreeg deze weinig flatteuze bijnaam na het schandaal waarin bekend werd dat Juventus in de jaren van 1994 tot en met 2006 systematisch het scheidsrechterkorps van de Italiaanse voetbalbond gemanipuleerd had. Bettega het vriendelijke gezicht naar buiten toe, Giraudo de consigliere achter de schermen en Moggi de bullebak en enforcer die in afgetapte telefoongesprekken de directeur van het scheidsrechterkorps afblaft als die een verkeerde scheidsrechter heeft aangesteld in wedstrijden van directe concurrenten. Het ging zelfs zo ver tot het opsluiten van een arbiter in zijn kleedkamer in Delle Alpi omdat hij niet floot op de manier die Luciano Moggi, de algemeen directeur van Football Club Juventus aanstond. Het meest beruchte voorval uit deze periode is de penalty die de ‘echte’ Ronaldo werd ontnomen in de directe ontmoeting tussen Juventus en Inter in één van de laatste wedstrijden van de campagne 1997-1998. Na een flagrante charge van Mark Iuliano op het Braziliaanse wonderkind volgde een counter van Juventus waar aan het eind Del Piero knullig over het been van Taribo West struikelde. Strafschop en de titel ging wéér naar Turijn. Na onthullingen werd Juve teruggezet naar de serie B. En twee titels werden ontnomen. 2005 en 2006.

En hier ligt het zeer. Juventus heeft onlangs zijn zesde titel op rij gewonnen. Onder de bezielende leiding van Massimiliano ‘Max’ Allegri. Met mooi, gedreven spel. Gian-Luigi Buffon, het monument onder de lat. Chiellini, Docter Anders in de economie, professor in het verdedigen. Bonucci, de verdediger met een pass in de benen. Dani Alves, de uit rancune opgebloeide aanvallende moderne back met torinstinct. Alex Sandro, de elegante tegenhanger van Dani Alves op links. Pjanic, de strateeg op het middenveld die zelfs Pirlo een beetje doet vergeten. Khedira, de sympathieke diesel op het middenveld. Cuadrado, de bliksemsnelle huurling uit Londen die nu voorgoed blijft. Mandzukic, de voormalige spits die nu op links zich het snot voor de ogen werkt en de nare maniertjes uit de zestien meter lijkt te zijn vergeten. Higauin, de met overgewicht torsende stormram met goed voetenwerk en het killer-instinct. En als laatste, de groeibriljant, Paulo Dybala. De pure voetballer met afgezakte kousen. De club zelf rept van 35 titels. Niet van 33 zoals de rest van Italië. Dit is niet in goede aarde gevallen om het mild uit te drukken. Het verweer? We hebben die andere titels op het veld gewonnen. Elke club was corrupt in die donkere dagen van het Italiaanse voetbal. Gedeeltelijk waar. Milan, Lazio en Inter waren zijdelings betrokken nadat ze op de hoogte waren gekomen van de malversaties van Moggi , they tried to play ball, en zijn het duistere web ingedoken. Maar alleen van Juventus is bekend dat scheidsrechters zijn beïnvloed en zelfs direct zijn aangesteld door Moggi en Co.

Heel Italië is voor Real Madrid als de Oude Dame aantreedt zaterdagavond in het Millennium stadium van Cardiff. Maar deze titel, mocht Juventus de strijd winnen, zal de Oude Dame eindelijk waardig zijn. De wijze waarop het ongenaakbare Barcelona en de revelatie AS Monaco terzijde werden geschoven was indrukwekkend. De Oude Dame is beschadigd door haar wispelturige verleden. Maar het blijft een prachtige vrouw. FORZA JUVE! Geschreven door een Milanista in den vreemde.

Bruno Giuntoli is publicist en leeft in Rotterdam