De eerste speelronde van Euro 2024 is afgewerkt en er is veel reden om tevreden te zijn. Het voetbal is vaak goed, met Turkije-Georgië als onverwachte uitschieter. Vooral de start was leuk met zestien goals in vier wedstrijden. Er waren weinig verrassingen en de arbitrage was nagenoeg vlekkeloos. België-Slowakije was op beide vlakken zowat de enige uitzondering.
Het regent klachten over de organisatie. Iets wat je niet verwacht in Duitsland. Dure toegangsprijzen, maar veel toeschouwers geraken niet op tijd in de stadions. En naar het hotel terugkeren, is vaak nog lastiger. Vooral over Gelsenkirchen, waar Engeland tegen Servië speelde, waren er veel klachten. En die hadden niets te maken met de relletjes tussen een stel hooligans uit beide landen. Om 12u.40 stonden nog duizenden fans op de tram te wachten en vatten dan maar de terugweg te voet (zeven kilometer) aan.
Maar wat een verademing dat er – anderhalf jaar na het. WK in Qatar – gevoetbald wordt in een heus voetballand, in stadions met een geschiedenis (ook al zijn sommige zoals in Frankfurt vrij oud) en gebouwd zonder dat er bloed bij vloeide.
Over het voetbal zelf valt ook weinig te klagen. Vooral vrijdag en zaterdag kregen we een waar doelpuntenfestijn. Duitsland en Spanje maakten tot nu toe de meeste indruk. De Nationalmannschaft weliswaar tegen het ontiegelijk zwakke Schotland (5-1). La Roja tegen het veel hoger ingeschatte Kroatië (3-0), dat mits meer efficiëntie een heel ander resultaat had kunnen neerzetten.
Italië, Portugal, Engeland en Frankrijk begonnen met winst, maar overtuigden niet. Tegen Albanië (2-1) en Servië (1-0) was het in de tweede helft respectievelijk voor Italië en Engeland billen knijpen om de voorsprong op het bord te houden. Les Bleus versloegen Oostenrijk dankzij een owngoal en verloren Kylian Mbappé met een gebroken neus. Portugal kon slechts in de toegevoegde tijd afstand nemen van een stug Tsjechië (2-1). De geschiedenis leert ons echter dat matig beginnen vaak het beste eindresultaat oplevert.
De ‘kleinere’ ploegen doen het voorlopig niet onaardig en niet alleen door massaal te verdedigen. Alleen Schotland viel compleet door de mand en werd dan ook afgeslacht door de Duitsers (5-1).
Jeugd
De enige echte verrassingen noteerden we in de Belgische groep. Roemenië verkocht het veel hoger ingeschaalde Oekraïne een draai om de oren (3-0) en de Rode Duivels verloren van Slowakije (1-0). België (3de) en Kroatië (10de) zijn de enige verliezers uit de top-tien van de Fifa. Kroatië verloor echter van Spanje, niet van Slowakije.
De doelpuntengolf van het eerste weekeinde is wat gaan liggen, maar een gemiddelde van 2,83 (34 in 12 matchen) is niet onaardig. Opvallend ook hoe vaak er gescoord werd met afstandsschoten. Veel mooier dan de twee eerste treffers van de Turken tegen Georgië krijgen we niet meer.
Euro 2024 is ook het toernooi van de jeugd. Opvallend hoe dominant veel jonge spelers zijn. Ik denk dan onder andere aan Jude Bellingham (20) en Kobie Mainoo (19) bij Engeland, Jamal Musiala en Florian Wirtz (allebei 21) bij Duitsland en Arda Güler (19) bij Turkije.
Positief is ook dat er weinig opmerkingen over de scheidsrechters of de VAR worden gemaakt. Er waren geen echte blunders en de videoref wordt gebruikt zoals het hoort. Niet om in te grijpen bij het minste wissewasje, maar om de clear errors te corrigeren. Bovendien duurt het geen eeuwigheid voor er een beslissing wordt genomen en krijgt het publiek (ook in het stadion) een correcte uitleg. Het is onwaarschijnlijk hoe snel buitenspelsituaties beoordeeld worden met het semi-automatische systeem (wat een verschil met de lijntjes die bij onze competitie moeten worden getrokken) en hoe overtuigend de beelden zijn die het publiek te zien krijgt. Dat de techniek nu ook kan vaststellen of de bal met de hand wordt beroerd, is ronduit sensationeel.
Rechtvaardigheid
Het neemt niet weg dat supporters nog even vaak morren als vroeger. In het voetbal blijven veel situaties open voor interpretatie en veel fans bekijken het spelletje alleen door hun gekleurde bril. Bovendien kennen velen het reglement, dat de voorbije jaren nogal wat veranderde, niet echt meer. Helemaal van de pot gerukt wordt het als commentatoren beginnen roepen dat het zonde is dat de hand van God geen goal meer kan maken, zoals Maradona op het WK in 1986. Voetbal is romantiek, maar we leven in de 21ste eeuw en er bestaat nog zoiets als rechtvaardigheid.
