Beste François
Het EK zit erop. En dan komen die obligate vragen. Wat vond je het hoogtepunt van dit EK? Alsof zo’n maand voetbal in één woord te vatten valt. En als ik er toch enkele moet opnoemen, dan zou ik – surprise – aan Christian Eriksen denken. Maar ook aan de regenboogkapiteinsband van Manuel Neuer. Of de inzamelactie voor het wenende Duitse meisje, waarbij het geld bij Unicef terechtkwam.
En ook mijn dieptepunten hebben weinig met voetbal te maken. Het nog steeds schandalige en racistische gedrag van zogenaamde supporters, waarvan we gisteren nog een mooi staaltje zagen nadat drie gekleurde jonge spelers van Engeland hun strafschop misten. Wansmakelijk. En al zeker als je weet wat Marcus Rashford buiten het voetbal allemaal voor de minderbedeelden onder ons presteert.
Verder de ongelofelijke hypocrisie van de UEFA die zogenaamde politieke statements verbiedt, maar tegelijkertijd de FIFA achternaholt en geen graten ziet in een WK in Qatar waar mensenrechten met de voeten worden getreden en daarna nog eens door de mangel worden gehaald.
En ten derde, de slag in het gezicht van alle gezondheidshelpers die bij die volle stadions telkens weer moeten vrezen voor een volgende golf van werken tot ze erbij neervallen, omdat een hoop malloten denken dat zij immuun zijn voor COVID-19.
Maar het is voorbij. Tijd om even uit te rusten, want binnen minder dan veertien dagen begint de pintjesliga alweer. Ik hoop dat jij ondertussen bekomen bent van dat waanzinnige heen-en-weergevlieg. Overigens, nog zo’n ridicule beslissing van de UEFA. Ceferin had er nu wel kritiek op, maar hij had ook gewoon er kunnen voor zorgen dat alles alsnog in één land doorging. Kan niet? Wel, ze hadden er blijkbaar geen probleem mee om de finale eventueel te verplaatsen naar het al even foute Hongarije, indien supporters niet konden op Wembley.
Ik denk dat het verder niet veel zin heeft om nog eens te herkauwen wat we allemaal in het lang en het breed gezien, gehoord en gelezen hebben. En ik geef je gelijk, een kritische kijk is nauwelijks te bespeuren bij het huidige journalistengilde. Ik vond het echt merkwaardig hoe weinig weerwerk er kwam bij het interview van Roberto Martinez. Een gentleman, een fijn mens, een gladde communicator, een meester in het ontwijken van moeilijke vragen. Allemaal goed en wel, maar dat zijn eigenschappen die niet per se van hem ook een goede coach maken. Zo heb ik nooit een echte uitleg gehoord waarom hij Chadli meenam. En nog meer, waarom hij hem opstelde. Of waarom hij bijvoorbeeld eens niet Youri Tielemans verving. Of waarom Dries Mertens ondanks belabberde prestaties mocht blijven “proberen”. Begrijp me niet verkeerd, ik heb helemaal niks tegen die jongens, want er zijn wel duidelijk redenen waarom ze niet goed presteerden: Chadli heeft het afgelopen seizoen nauwelijks tien matchen gespeeld, Mertens is helemaal uit vorm en dat was ook al bij Napoli het geval, en Youri Tielemans lijkt me gewoon te vermoeid na een slopend seizoen. Zijn persconferentie was praat voor de eigen tribune, dus praat voor de vaak. Weet je, het is ondertussen geschiedenis, maar ik had daardoor (nog meer) heimwee naar Radja Nainggolan. Hij zou oorlog hebben gemaakt op het middenveld. Voor mij nog altijd een foute beslissing. Maar ja, dat is voorbij.
Ondertussen is Martinez, zoals je eigenlijk zelf aangeeft, (een uitermate goed betaalde) schipper naast God. Of in rechtstermen, partij en rechter. Dat kan nooit goed gaan, want als hij al niet ziet wat er op het veld fout loopt, wat zou hij dan zichzelf correct kunnen inschatten? Zoals jij ook al aangaf, Michel Preud’homme zou een goede keuze zijn.
Ik wil wel nog even terug naar de regels waarover we het in de voorbije brieven een aantal keren hebben gehad. Ja, ik blijf me storen aan het aantal vervangingen. Of eigenlijk de manier waarop dat moet gebeuren met dat lamlendige tijdrekken. Ik blijf ijveren voor een effectieve speeltijd. En misschien moet het voetbal maar eens kijken naar de andere sporten, waar vervangingen tijdens de wedstrijd geruisloos gebeuren en het spel ook niet hinderen. Hockey en ijshockey zijn perfecte voorbeelden. Die constante vervangingen verlopen echt naadloos. Daar zouden ze toch echt eens moeten over nadenken. Het hoeft geen knippen en plakken te zijn, maar daarover nadenken zou toch mogen. En desnoods al uitproberen bij de jeugd.
Ik ga het hierbij houden, maar niet zonder mijn waardering uit te spreken voor je column van gisteren. Die gaat voorbij aan de waan van de dag. En dat is tenslotte veel belangrijker dan de zoveelste discussie over al dan niet strafschop of een halve centimeter buitenspel.
Het was me een eer en genoegen, François, om in de afgelopen maand met jou te corresponderen. Als je zin hebt, dan doen we dat volgend jaar nog eens over. Al was het maar omdat er iemand de (wan)toestanden in Qatar moet aanklagen.
Warme groet
Paul
