Club Brugge viert in 2021 haar 130 ste verjaardag. Op de geboorteakte staat genoteerd: 13 november 1891. Daarom brengen we hier de vijftig beste, belangrijkste, boeiendste voetballers uit de blauwzwarte geschiedenis in beeld. Gerangschikt volgens de persoonlijke keuze van auteur Raf Willems. Wie zijn ze, de helden met het blauw-zwarte hart? We starten op 51 met Simon Mignolet. ‘De denkende doelman’ speelt nog maar een anderhalf jaar bij Club, maar wordt ongetwijfeld een legende.
Simon Mignolet. ‘Muur’ van Club Brugge sinds 2019. Zestien clean sheets op 29 speeldagen in zijn eerste seizoen 2019-2020. Amper veertien tegendoelpunten en slechts één nederlaag. Meteen kampioen in het eerste seizoen.
Klopps vergissing
Behoort een decennium tot de selectie van de Rode Duivels en was aanwezig op de Wereldbekers van Brazilië 2014 en Rusland 2018 en op het EK van Frankrijk 2016. Verdedigde 104 keer het doel voor STVV, 101 keer voor Sunderland en 204 keer voor FC Liverpool. Daar vocht hij zijn laatste anderhalf seizoen met het statuut van bankzitter. Terecht, ten aanzien van Alisson Becker. Onterecht, ten aanzien van Loris Karius.
De dwaze keuze van coach Jürgen Klopp – die Simon nochtans omschreef als ‘de slimste keeper met wie hij ooit had gewerkt’ – voor Karius blijft een smet op diens palmares. Met Simon in het doel wint Liverpool reeds in 2018 de Champions League tegen Real Madrid. Ondanks alle kritiek die hij te verduren kreeg, mag hij toch omzien in schoonheid. Zijn missie op Anfield was geslaagd. Met een recordscore van acht gestopte strafschoppen. In 2015 werd hij door de voormalige vedettes van Liverpool uitgeroepen tot ‘Player of the Year’.
Het hoofd en de benen, dat is Simon Mignolet. Het hoofd, dat is stilaan zijn handelsmerk. Bedoeld wordt: zijn brein. De kop van de keeper. Dat werd zijn grootste pluspunt. Niemand krijgt hem gek. Na een blunder staat hij er bij een volgende bal opnieuw. Een doelman zonder angst: niet voor de hoge bal, niet voor de strafschop, niet voor de blessure. Steeds meer ook de benen: door Romelu Lukaku werd hij geroemd als ‘de beste in de één-tegen-één-situatie’.
Keepersles
Ik vroeg hem enkele jaren geleden: ‘Poneer eens enkele stellingen over de doelman.’ Hij kwam met drie ondubbelzinnige richtlijnen. Met name regel één: vermijd ze, die tegengoal en men laat je je sowieso met rust. Regel twee: maak zo weinig mogelijk fouten. Regel drie: sta er opnieuw en het liefst van al bij de volgende bal. Dat klonk bijzonder nuchter allemaal. Ik confronteerde hem met het spreekwoordelijke addertje onder het gras want dat vereist een zenvorm van zelfverzekerdheid. Je pareert op training duizend ballen en je hebt tijdens een wedstrijd pech.
Zijn rustgevende devies? ‘Laat het hoofd nooit hangen, doe geen gekke dingen, speel je rol in de match en ban de twijfel.’ Concentratie verbindt hij met inzet, zodat hij zichzelf niets kan verwijten. Na concentratie volgt vertrouwen. En de derde factor heet ervaring: concentratie-vertrouwen-ervaring. Ziedaar de heilige drie-eenheid uit het keepersevangelie van Simon Mignolet. Hij benoemde ‘experience’ tot het moeilijkste onderdeel want ‘je beheerst dit vak nooit voor de volle honderd procent.
Zelfs bij je afscheid zal je nog vaststellen: dàt kon ik niet.’ Het waren wijze woorden over een métier dat eigenlijk niet volledig te ontrafelen valt. Mignolet stopte wonderbaarlijke ballen maar liet ‘gemakkelijke’ ontglippen. En wat als er geen gemakkelijk bal bestaat? Kan in wezen elke doelpoging de keeper niet op het verkeerde been zetten?
Bij een doelman telt enkel het totaalbeeld. En dat is optimaal positief in zijn geval.
De denkende doelman, die het wachten tot kunst verheft. Simon Mignolet.
