Een vrije dag in Glasgow

De Rode Duivels vliegen maandag vanuit Glasgow naar Reykjavik. Vandaag zijn er geen media-activiteiten voorzien en dat betekent een vrije dag voor de pers in Glasgow. Wat doe je dan in één van de minst aantrekkelijke steden van het Verenigd Koninkrijk?

De ochtend is snel gevuld. Mijn vrouw heeft mij immers een shoppinglijstje meegegeven. Enigszins bedremmeld bezoek ik een theewinkel en een salon met schoonheidsproducten. Nadien ga ik me nog maar eens te buiten bij Waterstones, de beste boekenketen van Europa.

Op zaterdagnamiddag ga je in Schotland naar het voetbal, maar de competitie ligt stil vanwege het interlandprogramma. De Schotten ontvangen maandagavond Albanië en dat zou wel eens opnieuw een zware dobber kunnen worden.

Raf brengt redding. We gaan samen naar Celtic Park voor ‘A game for cancer’. Beetje vreemde naam, want je zou toch ‘against’ ( tegen) kanker verwachten. Hoe dan ook, een ploeg oude gloriën van de The Bhoys neemt het op tegen Liverpool.

Het is meer dan tien jaar geleden dat ik voor het laatste Celtic Park bezocht. Dat was nog met toenmalig staatssecretaris Els Van Weert en Europees parlementslid Ivo Belet, die de Belgische pers kennis wilde laten maken met de sociale rol van voetbalclubs. Voor de belangrijkste toegangsweg heeft de fanshop het gezelschap gekregen van een aantal standbeelden. Van manager Jock Stein, aanvoerder Billy McNeill en Jimmy Johnstone, bijgenaamd de Vlo – de helden van de Europese bekerzege 1967, en Brother Walfrid, de stichter van de club. De katholieke pater begon in 1888 met de club om geld te verzamelen voor de gaarkeukens, die duizenden arme Ierse migranten aan eten moesten helpen.

De buitenkant van het stadion is helemaal vernieuwd en de wanden glunderen van trots over het roemrijke verleden. Metershoge foto’s van Walfrid, Jock Stein en de ‘Lisbon Lions’ van 1967.

In het stadion staat boven elk bord de melding: ‘Welcome in paradise’. Schitterend en een beetje waar ook. Er zitten even veel supporters in het stadion als gisteren voor Schotland-België in Hampden Park. Veel gezinnen, vaders, moeders en kinderen. De toegangsprijzen zijn laag ( 17 euro voor volwassenen en 10 euro voor jongeren) en dus is dit de ideale gelegenheid om in veilige omstandigheden om de youngsters kennis te laten maken met het indrukwekkende stadion ( 60.000 plaatsen) en de helden van het verleden.

In tegenstelling tot bij ons zijn de Britten waanzinnig geïnteresseerd in het voetbalverleden. Het populairste boek in Waterstones dezer dagen is de zoveelste biografie van Billy McNeill.

Nog een belangrijk verschil: zowel in Hampden Park als Celtic Park wordt uitstekende muziek gedraaid: Jim Kerr, Pete Seeger, Rod Stewart. Hier dus geen Tomorrow-gedreun ( sorry, ik ben een oude man), waardoor je geen woord tegen je buurman kan zeggen.

En dan het kippenvelmoment. ‘You’ll never walk alone’, het clublied van zowel Celtic als Liverpool. De enige twee clubs die dit zouden mogen gebruiken. Het nummer uit de jaren ’60 is bekend dankzij Gerry and the Pacemakers, maar – en dat zal u misschien verrassen – is van de hand van Rodgers en Hammerstein en komt uit de musical ‘Carousel’ 1945.

Rodgers is dus niet Brendan Rodgers, de manager van Celtic. Hij zit ook vanmiddag in de dug-out en twintig meter meer naar rechts zit Jürgen Klopp. In Groot-Brittannië worden liefdadigheidsmatchen ernstig genomen.

De bekendste spelers zijn Henrik Larsson, Stiliyan Petrov, Robbie Keane, Hristo Stoitchkov en Shay Given bij Celtic en Jaimie Redknapp, Emile Heskey en Dirk Kuijt bij Liverpool. De ploegen zijn aangevuld met jongens die nog altijd in de top voetballen. Scott Brown en Ashley Young bij de groen-witte ‘hoops’ en Joe Hart en James Milner bij de bezoekers. Na de rust komt er zowaar ook een Belg op het veld: Joos – volgens de speaker Joes – Valgaeren.

Het tempo ligt lager dan in vierde provinciale, maar er valt geregeld van technische hoogstandjes te genieten. Het publiek amuseert zich te pletter en bedenkt de oude gloriën met de ene staande ovatie na de andere.

Juan Capdevilla, Europees en wereldkampioen met Spanje en op en blauwe maandag nog in het geel-zwart van Lierse, scoort twee keer voor de Reds. Keane, Young en Henkie Larsson zorgen voor een 3-3 eindstand. In de 90ste minuut bewijst James Milner dat hij het schoffelen niet kan laten en krijgt nog geel.

Het publiek is teleurgesteld dat het al gedaan is en applaudisseert zich te pletter. Als de toeschouwers het stadion verlaten, schijnt de zon en trekt iedereen blij naar huis. Al vermindert mijn enthousiasme wel na een wandeling van 25 minuten om een taxi te vinden naar hotel Central in het Central Station. Maar er wacht nog een etentje van de Witte Duivels bij de befaamde ( en helaas overleden) Italiaanse chef Carluccio. We hebben immers wat te vieren: volgende maand verschijnt ons WK-boek op 10.000 ( er staat heus geen nul te veel) exemplaren. De titel is ‘Briljant België’: NIET TE MISSEN.