De nieuwe voetbaljaargang begint vrijdag met Club Brugge-KV Mechelen. Op het moment dat in Parijs de openingsplechtigheid van de Olympische Spelen start. Het getuigt van een totaal gebrek aan respect voor de andere sporten, maar er is eigenlijk geen keuze. Met de play-offs moeten minstens veertig speeldagen afgewerkt worden en dat betekent dat er drie, vier weken voor de serieuzere competities moet worden afgetrapt.
Dinsdag raakte bekend dat de spelersvakbond FIFPro samen met de Europese competities een klacht indiende tegen de Fifa vanwege de overvolle kalender, die de gezondheid van de spelers bedreigt. Doorn in het oog is de uitbreiding van de World Cup voor Clubs, waar straks 32 teams zouden aan deelnemen.
De wereldvoetbalbond reageerde als door een wesp gestoken en verwees naar oefenwedstrijden van de clubs aan de andere kant van de wereld. Een terechte opmerking, maar de clubs zijn de werkgever van de spelers. De Fifa probeert alleen maar te profiteren van die clubs en hun spelers en zijn misschien wel de grootste en rijkste parasiet op aarde.
Bij de Europese bonden die klacht indienden tegen de overvolle agenda dus ook de Jupiler Pro League. Het zou grappig zijn als het niet zo pijnlijk was. Met minimaal veertig speeldagen heeft ons land de zwaarste kalender van Europa (op de Engelse Championship, tweede klasse) na. We protesteren dus tegen wat we zelf al vijftien jaar doen en niet willen veranderen! Het is ronduit potsierlijk.
Het nieuwe seizoen werd vorige week geopend met de nieuwe richtlijnen voor de scheidsrechters. Tijdens de Supercup zagen we een referee aan het werk met een bodycam. Het nut was volstrekt onduidelijk. Een scheidsrechter is bijna voortdurend in beweging en dus ook zijn bodycam. Of er sprake is van buitenspel of een overtreding kan veel beter met de vaste camera’s – die inzoomen – vastgesteld worden.
Positief is dat straks nog alleen de aanvoerder met de ref kan praten, ook en misschien vooral belangrijk op lager niveau. Het reglement rond het hernemen van een strafschop werd aangepast naar aanleiding van ‘penaltygate’, de elfmetertrap die vorig seizoen moest hernomen worden in de wedstrijd tussen Anderlecht en Racing Genk.
Vraag is of dit niet voor meer ellende zal zorgen. Je kan als nationale bond het reglement niet veranderen. Dat is uitsluitend de bevoegdheid van de International Football Association Board en die veranderen niet zomaar tussen de soep en de patatten de regels en al zeker niet net na een EK of WK.
Zieke kind
Sportief valt er nog niets zinnigs te vertellen. Voetbalgidsen die nu verschijnen, zijn over een maand volstrekt waardeloos. Elke selectie ziet er dan compleet anders uit. Een eerste indruk is dat (voorlopig?) alleen Club Brugge versterkt uit het tussenseizoen komt. Logisch, het is alweer verzekerd van tientallen miljoenen uit de uitgebreide Champions League, die meer geld dan ooit zal opleveren.
Dat blauw-zwart de Supercup in eigen huis verloor van Union doet een beetje dromen van een spannende competitie, maar bij de Brusselaars vertrekt zo goed als zeker nog smaakmaker Puertas. Het lijkt alsof de club uit St.-Gillis – die voor het vierde seizoen op rij met een nieuwe coach van start gaat – de vertrekkers alweer voorbeeldig heeft opgevangen, maar vroeg of laat moet er een terugval komen.
Anderlecht is voorlopig verzwakt met het vertrek van Denen als Schmeichel en Delaney, maar Vandenhaute en Coucke kunnen dat nog opvangen. Racing Genk is vooral in de dug-out versterkt met Thorsten Fink. AA Gent is zonder De Witte en vooral Vanhaezebrouck het grote vraagteken. De eerste Europese opdracht tegen Vikingur uit de Faeroër zal ons niet wijzer maken. Niet alleen bij AA Gent ook bij Antwerp moeten we de vraag stellen of het nog echt een topclub is die meedoet voor de oppergaai. De verhalen over de financiële problemen van voorzitter Gheysens en zijn Ghelamco vertalen zich in het transferbeleid. Bovendien wordt het uitkijken naar blessures, nadat Mark van Bommel er in zijn laatste maanden op de Bosuil vrolijk met zijn pet naar gooide.
En dan is er nog het zieke kind van ons voetbal: Standard, de club die ooit onze competitie domineerde en decennialang bij de top behoorde. De vraag is niet langer of dit nog het geval is, maar of de club een faillissement kan vermijden. Het is niet de enige naam die moeite heeft om niet kopje onder te gaan. En dat op een moment dat in verscheidene landen de tv-rechten onder druk lijken te komen staan. Is de Big Bang, waar al jaren wordt voor gevreesd, onafwendbaar geworden?
