‘Zachte voeten’, moest hij krijgen, vond Denzel Dumfries vijf jaar geleden nog. Hij was al 22 jaar, maar zijn voeten voelden nog ‘te hard’ aan als de bal moest worden geraakt. Denzel Dumfries zocht in 2018 nog naar de fijne feeling toen hij na een bliksemcarrière van vier jaar in het profvoetbal furore maakte in zijn eerste seizoen bij PSV. Een week later debuteerde Denzel Dumfries in Oranje.
Intussen heeft hij stevig gesleuteld aan zijn techniek en is zijn interland-totaal opgelopen tot 47 stuks. Op weg naar Euro 2024 is Denzel Dumfries als verdediger zelfs uitgegroeid tot de waardevolste aanvaller van Oranje. In zijn laatste zeven interlands leverde de vleugelback van Inter Milaan zeven assists af. Tegen Griekenland (3-0) fungeerde Dumfries bij alle drie goals als lanceerstation. Bij de zege in Dublin op Ierland (1-2) dwong hij eerst, als een doorgebroken ‘aanvaller’, de gelijkmakende strafschop af. Later verzilverde Wout Weghorst een kopbal-voorzet van Dumfries tot de winnende 1-2.
‘NATIONAAL SYSTEEMDEBAT
Als ‘wingback’ staat Dumfries niet ter discussie bij de aanhoudende vraag of Oranje wel of niet met vleugelaanvallers moet spelen. In het nationale systeemdebat gaat het steeds om de keuze tussen 4-3-3 en een speelwijze met drie centrumverdedigers plus twee backs die mogen én moeten aanvallen. Welke weg de bondscoaches van Oranje ook inslaan, voor Dumfries is in elke opstelling plaats.
Zijn aanvalsdaden verpakt hij in rushes langs de zijlijn, voorzetten en acties die hem tot dicht bij het doel van de tegenstanders brengen. Zes doelpunten maakte hij zo al in Oranje. Denzel Dumfries stopt zoveel energie in zijn spel dat geen tegenstander zich veilig kan weten. Doorlopend duikt hij op in het vijandelijke strafschopgebied, en meestal is hij op tijd terug om in zijn eigen zone in te grijpen.
INTERNATIONAL VOOR ARUBA
Op zijn 27ste verkeert Dumfries in de bloei van zijn carrière. Met Inter Milaan heeft hij een topclub in Italië gevonden. In Oranje is hij onomstreden. Opmerkelijk genoeg speelde Dumfries zijn eerste interlands niet voor het Nederlands Elftal. In 2014 was hij nog een jeugdspeler bij BVV Barendrecht, een amateurclub onder de rook van Rotterdam, toen Aruba hem riep.
Aruba is een eiland met 120.000 inwoners, onderdeel van de Antillen, en behorend tot het Koninkrijk der Nederlanden. Het is de geboortegrond van Dumfries’ vader. Zijn debuut voor Aruba leverde hem een mooi doelpunt op, een kogelharde knal van 25 meter tegen Guam (2-2). Terug te zien op YouTube.
Twee interlands had Denzel Dumfries als 17- en 18-jarige voor Aruba gespeeld toen hij als neoprof bij Sparta Rotterdam besloot niet langer voor Aruba uit te komen. Met Sparta speelde hij nog in de Eerste Divisie, maar Dumfries lonkte voortaan naar Oranje. Zeven jaar geleden pas debuteerde Dumfries in de Eredivisie. Via sc Heerenveen en PSV schoot hij in vijftien maanden door naar Oranje.
Hij is er gekomen dank zij arbeidsethos, uitstraling en opofferingsgezindheid. Zijn mentale kracht is opgevijzeld met steun van een psycholoog en heeft hem tot inspirerende factor gemaakt. Zijn techniek is zozeer bijgeschaafd dat hij daarmee niet langer uit de toon valt. Een ‘gemaakte’ voetballer, zonder scholing in de jeugdopleiding van een topclub.
WEGHORST LAATBLOEIER
Naast Dumfries bejubelde het legioen Oranje-fans in Dublin vooral Wout Weghorst, eveneens laatbloeier, bijna 19 al toen hij in het profvoetbal verzeild raakte. Ook Weghorst wordt vaak aangewreven dat zijn techniek matig is. Zijn hoekige stijl herinnert aan de ouderwetse middenvoor uit de jaren vijftig. Hij moet het hebben van ongeremde strijdlust, van de nooit te stillen honger naar goals, naar de drang om altijd op te duiken waar gescoord kan worden.
Weghorst, dit seizoen spelend bij TSG Hoffenheim in de Duitse Bundesliga, voelt doorlopend het gebrek aan waardering, vooral in de media. Na zijn winnende goal, tegen Ierland, als invaller, zocht hij fanatiek jubelend de erkenning bij de Nederlandse fans achter het doel Na prikkelende vragen van NOS-verslaggever Jeroen Stekelenburg maakte Weghorst duidelijk wat hem dwars zit. Zijn gevoelens waren versterkt doordat bondscoach Ronald Koeman hem buiten de opstelling had gelaten. Ook zijn doelpunt en drive tegen Griekenland waren niet voldoende gebleken voor een tweede basisplaats op rij: 18 keer invaller in 25 interlands met 7 goals.
‘Ik was verrast. Vervelend vond ik dat, ik baalde ervan’, zei Weghorst, die vorig seizoen regelmatig werd weggehoond door de aanhang van Manchester United. Met Weghorst als vooruitgeschoven spits overrompelde Oranje in Van Gaal’s WK-systeem (5-2-3) op donderdag tegenstander Griekenland al voor de rust. Drie dagen later koos Koeman tegen de fysiek krachtige Ieren met Donyell Malen voor een beweeglijker spits.
ONZEKERE DOELMAN
De keuze pakte verkeerd uit, Oranje liet zich opjagen door de onstuimige tegenstander en keek binnen enkele minuten tegen een achterstand aan. Pas na de rust keerde de orde terug, met Weghorst in de spits. De Ieren konden scoren uit een strafschop die resulteerde uit paniekerig handelen van Mark Flekken. De doelman van Brentford bleek zo aangedaan daardoor dat hij negentig minuten lang een onzekere indruk maakte.
Daarmee dient zich alweer een nieuwe keeperswissel aan. De vraag daarbij is of Justin Bijlow (Feyenoord) volgende maand lang genoeg (en voldoende) is hersteld van zijn polsblessure. Zo niet, dan komt het debuut van voormalig Anderlecht-doelman Bart Verbruggen (nu bij Brighton & Hove Albion) dichterbij. En zo blijft het zoeken naar de best passende formule voor Oranje, in álle linies.
