Duivels dagboek 8 juli 2018 Dedovsk: de grote volksverhuizing

Mijn slaapritme is zo verstoord dat ik moet vechten om wakker te blijven tijdens Rusland-Kroatië en nadien de halve nacht wakker lig. Dat heeft als enige voordeel dat ik extra tijd heb om in te pakken.

Vandaag heeft de grote volksverhuizing plaats. Van Novahoff naar Riga Land. De verhoudingen met de directie van hotel Novahoff zijn totaal verzuurd. Er ontstond al na een paar dagen wrevel toen bleek dat de prijzen in de bar en het restaurant het dubbele waren van elders. Na een week werd ook duidelijk dat een wasje laten doen een klein fortuin kostte en toen ook de kamerprijzen door het dak gingen, was de maat vol.

Tot na de 1/8^ste finales lag de prijs per nacht vast en die viel voor een WK enorm mee. Nadien ging de prijs met een kwart de hoogte in, maar na Kazan werd die nog eens meer dan verdubbeld. Toen we bekendmaakten dat we dan zouden vertrekken, werd plots gezegd dat er te praten viel. Maar de maat was vol. Eens je het gevoel hebt dat je uitgebuit wordt, hoeft het niet meer.

Zodra Novahoff door had dat we niet bleven, ging het van kwaad naar erger. Het bed werd de laatste dagen niet meer opgemaakt en de laatste nacht werden zelfs de handdoeken niet ververst. Sinds het een paar dagen terug begon te regenen, stinkt het bovendien in veel badkamers.
Niets te vroeg dus om te vertrekken. Het wordt wel een hele overstap. Novahoff is een wat afgeleefde tent, maar de kamers zijn ruim en gezellig ingericht. Bovendien beschikt het over een indrukwekkend wellnesscenter met vijf zwembaden en een schitterend dakterras. Dat laatste is sinds de regen Moskou heeft bereikt leeg gebleven en zullen we dus niet echt missen. De kans is overigens groot dat we niet zo veel nachten meer rond Moskou zullen verblijven. We vertrekken morgenvroeg al voor twee nachten naar St.-Petersburg en in geval van een nederlaag tegen Frankrijk moeten we vrijdag alweer naar de geboortestad van Vladimir Poetin.

Een fikse plensbui maakt de verhuis er niet vrolijker op, maar we komen goed terecht. Mijn kamer is maar een kwart van de vorige, maar dit is een echt business hotel met moderne, zakelijk ingerichte kamers. En het internet is voortreffelijk en dat is het allerbelangrijkste voor een journalist in het buitenland. De buurt is wel minder prettig. Naast de deur een bus- en aan de overkant een transportbedrijf.

Intussen heb ik goed nieuws gekregen. Ik heb na de hectiek van de winst tegen Brazilië mijn filmcamera laten liggen in de press conference room in Kazan. Les Dickens, de Fifa press officer in Kazan, een Brit die eigenaar is van een pub in Ecuador, heeft meteen navraag gedaan bij het lokale organisatiecomité maar een reactie laat bijna 36 uur op zich wachten. Het toestel is echter gevonden en zal naar Moskou worden gestuurd. Ik zal het de komende dagen niet meer kunnen gebruiken, maar ik ben het dus niet kwijt. Heb ik Murphy eindelijk van me afgeschud?

Ik stap dus met een vrolijk gevoel het busje op richting Dedovsk. Het is aanschuiven geblazen aan de persingang van het oefencomplex van de Duivels. Iedereen wil plots bij de Duivels zijn, is mijn eerste idee, maar in de perszaal valt het allemaal reuze mee. L’Equipe volgt onze jongens al vanaf de trainingen in Tubeke, maar de andere Franse media hebben nu ook les Diables Rouges ontdekt.

Ook de Waalse media verkeren in hoge staat van opwinding. België-Frankrijk betekent voor hen hetzelfde als België-Holland voor ons Vlamingen. De 74^ste derby tussen beide landen is dit keer echter een halve finale van het WK.

De eerste België-Frankrijk dateert van 1 mei 1904 (3-3) en was de eerste wedstrijd van de Rode Duivels, die toen overigens die naam nog niet gekregen hadden. Op een WK-eindronde stonden de buren twee keer tegenover elkaar. In 1934 verloor België met 3-1 en in 1986 met 4-2 in de zogenaamd kleine finale. Nooit was een derby tussen beide landen echter zo belangrijk.