Duivels dagboek 25 juni Dedovsk: Russen zijn West-Vlamingen

Even terug naar gisteren. Ik deed een onthutsende vaststelling: Russen zijn eigenlijk West-Vlamingen, of andersom. Ik hoorde het van twee verschillende commentatoren: ze kunnen geen ‘h’ uitspreken. Het was de hele tijd Chary Kane bij Engeland en Chonda bij Japan. Onderaan het scherm stond telkens ook iets dat op een letter ‘x’ gelijkt en ‘ch’ wordt uitgesproken. In het Cyrillisch alfabet bestaat wel de letter ‘H’, maar die wordt ‘en’ uitgesproken. De uitspraak ‘h’ heb ik nergens kunnen teruggevonden.

’s Avonds ben ik met mijn vaste eetmaatjes, Tom Boudeweel en Eddy Snelders, voor de eerste keer in ‘Swiss Yard’ gaan eten. In het pershotel Novahoff ziet het restaurant er elke avond wat leger uit. Dat komt ervan als je je prijzen fors optrekt.

De laatste druppel is de vaststelling dat een watertje in de bar of het restaurant 250 roebel plus tien percent service kost. 275 roebel dus of 4 euro. Een flesje water uit mijn minibar kost 50 roebel ( 70 cent).

De Russen hebben ontdekt dat er met het WK geld te verdienen valt en proberen ( bijna) allemaal een graantje mee te pikken. Voor een taxirit die twee weken terug 2000 roebel ( bijna 30 euro) kostte, moet je nu vaak 6000 roebel betalen.

De ‘Swiss Yard’ ligt maar net om de hoek en maar gelukkig ook, want het regent ouwe wijven. Ik at vorig jaar al eens in het Zwitsers restaurant, toen ik met Thierry Van Calster van BCD Travel op zoek ging naar een pershotel, en de bazin vertelde toen dat ze eens graag naar Zwitserland op vakantie wil gaan. Ze runt een Zwitsers restaurant maar is zo Russisch als al die andere honderden miljoenen hier en heeft nog nooit de Alpen gezien. Desondanks staat er raclette op het menu.

De Zwitserse tent, opgesierd met rode vlaggen met een wit kruis en koeienbellen, zit zo goed als afgeladen vol. Allemaal Belgen. Als de Rode Duivels nog lang doorgaan op het WK kan de madam straks een vlucht naar Zürich boeken.

Er is nog slechts één tafeltje vrij, maar dat staat vrij ver van het tv-scherm en we willen Colombia-Japan zien. Een paar stevige obers verschuiven echter meteen de zware stoelen en tafel. Het lijkt echt Zwitsers houtwerk.

De ‘Swiss Yard’ heeft maar één nadeel, maar wel een ernstig: het menu is ééntalig Russisch. Het is puzzelen geblazen en de enkele woorden Engels die de uitbaatster kent ( fish, mushrooms, soup) helpen niet echt. Met mijn beperkte schoolkennis van het oude Grieks kan ik bij de voorgerechten het woord ‘caprese’ ontdekken. Mozzarella met tomaat. Misschien heb ik meer zin in iets anders, maar ik kies voor zekerheid.

De spijskaart telt ook twee geplastificeerde pagina’s met een aantal gerechten met een foto bij. Ik ga voor het eerst een steak eten in Rusland ( bij ons in het hotel is die te duur), maar foto’s kunnen misleidend zijn. Het blijkt kalfsschenkel te zijn. Ik zie gelukkig voor het eerst frietjes op tafel komen die twee keer gebakken en dus knapperig zijn. Er zijn dan toch Russische koks die dit weten.

Het eten is even goed als in het hotel en bijna de helft goedkoper. Dat geldt zeker voor de wijn. In plaats van 19 euro voor een glas chianti betalen we 45 euro voor een fles Valpolicella. Helaas, echte winst maken we niet. We zijn zo blij dat we tegen een redelijke prijs meer dan één glas kunnen drinken, dat we onder ons drieën twee flessen soldaat maken. Weg winst, maar het was wel lekker en het helpt om meteen in te slapen.

De Duivels trainen pas vanmiddag, zodat ik wat extra schrijftijd heb. Ik erger me blauw aan al die onsportieve onzin over de Belgen die van Engeland moeten verliezen en beslis een stuk te schrijven met de redenen om donderdag in Kaliningrad te voetballen zoals het hoort.

Het is drukker dan ooit in het perscentrum in Dedovsk. Bijna meer Engelsen dan Belgen en voor het eerst ook een Nederlander: mijn goede vriend Willem Vissers van de Volkskrant. De beste voetbaljournalist van de Lage Landen. Geregeld ben ik jaloers dat mijn naam niet onder zijn stukken staat.

BREAKING NEWS: de training heeft een primeur te bieden. Vincent Kompany traint met de groep en maakt minstens het eerste kwartier vol. Dan gaat het gordijn weer dicht.

Roberto Martinez kondigt nog eens veel wissels aan voor de derde opdracht tegen Engeland, maar belooft voor de winst te gaan. Heel overtuigend klinkt het niet.