Bij FC Zwolle ontwikkelde Arne Slot de gewoonte om de bal bij de aftrap hoog de lucht in te schieten, wat uiteindelijk bekend zou komen te staan als de vuurpijlaftrap.
Het idee was om de bal vanaf de middenlijn op te wippen en dan recht vooruit te schieten, zodat de bal op de rand van het strafschopgebied kon worden opgevangen door een medespeler.
Nederlandse tv-analisten dreven er genadeloos de spot mee, maar wat ze niet vermeldden, was dat de tegenstander erdoor werd overvallen als ze tegen de zon in speelden.
In een jaar tijd scoorde FC Zwolle op deze manier zeven keer binnen de eerste dertig seconden van de wedstrijd.
Bron: Maarten Meijer, ‘Arne Slot – De biografie’, 2025, blz. 50
De ‘vuurpijl’ was al een alom bekende klassieke voetbalterm. In mijn Voetbalwoordenboek (1978) schreef ik: ‘Hyperbool. Een bal die stijl of tenminste voor voetbalbegrippen heel hoog de lucht in wordt getrapt. Vuurpijlen worden gewoonlijk door verdedigers afgestoken; het zijn zogenaamde noodtrappen (vgl. paniekvoetbal). Maar ook aanvallers willen nog weleens huizenhoog overschieten. Het toppunt van overdrijving zijn de termen “Wolkenkratzer” in het Duits en “to sky” ofwel “to balloon”, een manier om de hemel te bereiken, in het Engels. “Kerze” is de meest gangbare Duitse term terzake, maar kaarsrecht is de baan van een vuurpijl zelden.’
Rob Siekmann
