DE VOETBALWANDELING (15)
In deze rubriek wandelt auteur Raf Willems letterlijk en figuurlijk door de bewogen geschiedenis van het voetbal. Hij vertelt over zijn herinneringen en ontmoetingen. ‘De voetbalwandeling’ verschijnt op geregelde en vooral ongeregelde tijdstippen. Vandaag over een bezoek dat hij tien jaar geleden aan het DFB-bondsgebouw in Frankfurt bracht in functie van zijn boek ‘Het Mannschaftswunder. Waarom de Duitsers de besten zijn.’ Hij leerde in gesprek het bestaan van de DFB-Stifting Egidius Braun kennen en hoorde voor het eerst over de inspirator ervan. Deze maand viert deze stichting haar twintigste verjaardag. Een voorbeeld dat tot navolging strekt.
Deze week is het al Duitsland wat de klok slaat. Niet alleen vanwege de nationale verkiezingen, maar ook omdat zowel Club Brugge – dinsdag uit bij Red Bull Leipzig – als Antwerp – donderdag thuis tegen Eintracht Frankfurt – Bundesligaclubs als Europese opponenten hebben.
En uitgerekend in september 2021 viert de DFB-Stiftung Egidius Braun haar twintigste verjaardag. De betekenis van Egidius Braun voor het ‘sociale engagement’ van het voetbal kan niet onderschat worden. Hij en zijn werk vormen een voorbeeld voor de mondiale voetbalwereld.
Wie kent buiten Duitsland Egidius Braun (1925)? Toch verdient de man een standbeeld want hij bedacht een wonderbaarlijk plan. En bovendien: hij schonk het plan een structuur en een financieringsbasis. Op zijn zestigste verjaardag werd hij ‘schatbewaarder’ van de Deutscher Fussball-Bund. Eén jaar later verloor West-Duitsland de finale van de Mondial 1986 in Mexico van Maradona’s Argentinië. Op zich een mooie prestatie, maar Egidius Braun dacht aan andere dingen. Hij raakte overdonderd door de schrijnende kinderarmoede in de Mexicaanse steden en hij zette – in het gezelschap van bondscoach Franz Beckenbauer, doelman Toni Schumacher en spits Rudi Völler – het verhaal ‘Mexico Hilfe’ op. Ruim 35 jaar later bestaan er intussen acht samenwerkingsverbanden in vijf Mexicaanse steden: een opvanghuis voor weeskinderen, een rehabilitatieprogramma voor straatkinderen, een schoolcentrum, een kleutertuin en beroepsopleidingen voor meisjes en vrouwen uit kansarme buurten.
In 1992 werd Egidius Braun voorzitter van de DFB. Hij kwam voor de dag met twee – nog steeds – unieke plannen voor de verzakelijkte voetbalwereld.
De twee klassieke kerntaken van elke voetbalbond vallen simpel te omschrijven: het in goede banen leiden van de organisatie van zowel het professionele als het amateurvoetbal. En dat is het. Egidius Braun verrijkte de DFB echter met een derde kenmerk: ‘das soziales Engagement’ of ‘het sociale engagement’. Sindsdien evolueerde de DFB tot het sterkste ‘sociale voetbalkenniscentrum’ ter wereld.
Bij de tiende verjaardag van Brauns voorzitterschap werd hij in 2001 geëerd met zijn eigen stichting: DFB Stiftung Egidius Braun. De nieuwe structuur begeleidde van dan af niet alleen ‘Mexico Hilfe’, maar vertaalde het idee ook naar andere continenten. Vandaag is de DFB sterk aanwezig in Oost-Europa (Roemenië, Albanië, Bulgarije, Kroatië, Letland) en Afrika (Togo, Rwanda, Zuid-Afrika) en investeert er in onder meer ziekenhuizen en hulpverlening aan aids-slachtoffers.
Sinds de wereldbeker in 2014 in Brazilië stimuleert de Stiftung vijftien kleinschalige favelaprojecten met een totaalbedrag van 500.000 euro. Telkens vanuit dezelfde filosofie: ‘het voetbal’ wordt gebruikt als element ter bevordering van ‘spelplezier’ en ‘educatie’ in de ontwikkeling van de kansarme kinderen. Tegelijk financiert men gezondheidszorg en onderwijs.
Opgeteld wereldwijd draaien er momenteel 46 organisaties. ‘Mexico’ ontving intussen 6,7 miljoen euro; ‘Oost-Europa’ 1,1 miljoen euro en ‘Afrika’ 250.000 euro.
Sinds 2015 investeerde de Stichting meer dan 2,3 miljoen euro in de integratiecampagnes ‘1:0 und 2:0 für ein Willkommen’ ten behoeve van vluchtelingen.
Ook in eigen land ging de aandacht naar kinderen die in armoede leven en ontvingen 1500 voetbalverenigingen sterke ondersteuning om initiatieven ter zake te ondernemen. Deze cijfers geeft het uitstekende JOURNAL mee, ‘das Offizielle Magazin des Deutschen Fussball-Bundes’.
Egidius Braun toonde zich ook op een tweede niveau als een visionaire denker. Hij ontwierp de benefietinterland: ‘das Benefiz-Länderspiel’.
In 1993 sloegen neonazi’s zonder mededogen toe met een aanslag op een asielzoekerscentrum in Solingen. Vijf mensen van Turkse oorsprong verloren het leven. Deze gebeurtenis liet diepe sporen na bij Braun. Namens de DFB stortte hij een bedrag van 25.000 euro aan de getroffen familie. Tegelijk rijpte een groter plan: de benefietinterland. Op 5 oktober 1993 trad de Mannschaft aan tegen een elftal van buitenlandse Bundesligaspelers. Onder het motto: ‘Mein Freund ist Ausländer’. Bondskanselier Helmut Kohl toonde zich als ambassadeur en meer dan tien miljoen kijkers volgden de rechtstreekse televisie-uitzending. Het was het startsein van een tweejaarlijkse traditie. In 1996 volgde de tweede aflevering van het feuilleton en in 2022 staat de vijftiende jubileumeditie gepland.
Het uitgangspunt van de ‘benefietinterland’ is duidelijk: de volledige opbrengst gaan het naar het sociale engagement van de DFB. Inkomsten van kaartenverkoop, televisierechten en reclamewerving verdwijnen integraal in ‘de pot van het goede doel’. Het bedrag schommelt tussen de vier en half en vijf miljoen euro. Ook de spelers staan bij deze wedstrijd hun premies af.
De intussen hoogbejaarde Egidius Braun mag bij zijn levensavond een mooie balans opmaken. Hij stuurde het Duitse voetbal een andere richting uit. Uniek voor de wereld: ‘das soziale Engagement’ als derde pijler van de bondswerking en de concrete financiering ervan via ‘das Benefiz-Länderspiel’. Een voorbeeld dat tot internationale navolging strekt.
Graag meer mensen zoals hij aan de knoppen van de internationale voetbalwereld. Egidius Braun verdient een standbeeld.
