In deze rubriek wandelt auteur Raf Willems letterlijk en figuurlijk door de bewogen geschiedenis van het voetbal. Hij vertelt over zijn herinneringen en ontmoetingen. ‘De voetbalwandeling’ verschijnt op geregelde en vooral ongeregelde tijdstippen. Vandaag over een briefwisseling die hij vorig jaar onderhield met de Engelse verpleegster Anna Noreena. Ze is de oprichtster van YES of Yezidi Emergency Support in Irak, waar ze samen met verschillende dokters en hulpverleners ‘The Football Project’ opzette. Ze vraagt nog steeds steun. Morgen een verhaal in deze rubriek over een campagne van de Duitse voetbalbond ten voordele van Yezidikinderen. Met andere woorden: het bestaat!
Ik lanceerde vorig jaar op deze plaats een oproep voor steun aan ‘The football project’ van YES of Yezidi Emergency Support. Van Anna Noreena ontving ik een mooie tekst over het voetbalproject die ik onderaan integraal zal afdrukken. Maar niet voordat ik even mijn ongenoegen lucht. De Yezidi gelden nog steeds als ‘het vergeten volk’. Terwijl de tragedie toch wel precies zeven jaar geleden in alle duidelijkheid startte. Vanaf 3 augustus 2014 werden de Yezidi in Irak het slachtoffer van de slavernijmisdaden van Islamitische Staat. Slavernij bestaat dus, ook in het tweede decennium van de 21 ste eeuw.
Pas onlangs besliste het Belgische parlement om de ‘genocide op de Yezidi’ te erkennen. Met dank aan de motie van kamerleden Koen Metsu (N-VA) en Georges d’Allemagne (cdh) in de Kamercommissie Buitenlandse Zaken. Beter laat dan nooit, zegt het spreekwoord. Maar vooral: veel te laat. Onze politici en ook onze publieke opinie – waar blijven de klassieke verontwaardigde reacties van columnisten, de petities van academici en ngo’s, de knielbewegingen van topsporters? – zijn hier flagrant in gebreke gebleven. Zeven jaar geleden werd de barbarij van Islamitische Staat immers meteen duidelijk.
Omdat www.dewitteduivel.com gelooft dat ‘voetbal de wereld kan redden’ en alle projecten die mensen zichzelf helpen ontplooien via voetbal ondersteunt, brengen we het onderstaande verhaal van een Yezidi-voetbalproject in Irak.
Ik zeg hier: Yezidi Lives Matter!
Amnesty International schreef vorig jaar in een persmededeling het volgende: ‘De bijna 2000 Yezidi-kinderen die na hun ontvoering door de islamitische terreurgroep IS terugkeerden naar hun familie verkeren zowel lichamelijk als geestelijk in een crisis.’ Deze conclusie stond in een rapport waarvoor de mensenrechtenorganisatie sprak met overlevenden die als kind gevangen zijn genomen, hun familieleden, artsen, psychotherapeuten en overheidsfunctionarissen. 365 dagen verder is de situatie nog even schrijnend.
Ik roep de Belgisch voetbalbond én onze politici op om emancipatorische voetbalinitiatieven te ontwikkelen ten voordele van de Yezidi-kinderen.
Hieronder delen we een oproep van The Yezidi Emergency Project van Anna Noreena, in de hoop dat er alsnog een reactie op komt.
The football project
The Yezidi children in Iraq have been trapped in tented camps in Kurdistan and on the harsh mountains of Sinjar since ISIS attacked their towns on 03/08/2014 and massacred their people. Thousands of Yezidis were slaughtered that day and the following weeks, and many more captured and used as slaves by ISIS.
This massacre left approximately 4,000 children without one or both parents. There is absolutely nothing to do in the camps, isolated in dusty deserts and far from the towns. The only recreational sporting activity is football but many are too poor to own shoes, let alone a football.
Some of the camps have more than 20.000 Yezidis in them, making distribution difficult. In such circumstances we liaise with managers and football clubs, or simply distribute randomly to the poor when we have a chance, especially on Sinjar where conditons are extremely harsh.
Footballs provide much-needed relief from the boredom of life in a tent and create a cohesiveness and team spirit. This is great for encouraging the traumatised children to mix and get both boys and girls participate.
Not only is football great exercise, but a perfect way to make friends and, for a few minutes, forget the many horrors these children have experienced.
We believe in supporting the local economy and buy the footballs locally. Shipping footballs from abroad is an enormous expense and environmental cost, and simply not necessary when we can get them on average for $5 each in Iraq.
So far this year we have provided hundreds of children with footballs and with your support we’ll continue to do so.
Thank you so much for your help with this project, it is so greatly appreciated by all!
BRON: YEZIDI EMERGENCY PROJECT – ANNA NOREENA
Laten we hieraan beginnen, vanuit het motto: The United Colours of Football! Voelt iemand zich geroepen ter zake? Dan deel ik meteen een accolade uit in deze rubriek ‘De Voetbalwandeling’. Of blijft het eens te meer ‘Wachten op Godot?’.
