Frank (tegen de stelling): Alvorens helemaal los te gaan op Daley Blind, moet ik bekennen dat ik zelfs nog een tijdje fan van hem ben geweest. Dat was op 3 december jl tussen 16.35 en 16.45 uur, het moment dat hij tegen de VS de geweldige assist van Denzel Dumfries met een intikkertje afrondde en meteen Blind Sr opzocht om het doelpunt te vieren. Ook toen was hij niet onomstreden, waarschijnlijk de reden dat de emoties zo hoog opliepen.
De recente interland tegen Frankrijk gaat de geschiedenis in als de 100e voor Daley Blind. Reden te meer om deze abominabele vertoning zo snel mogelijk te vergeten. De ranglijst met het aantal caps wordt gedomineerd door ‘moderne’ voetballers die nu eenmaal veel meer wedstrijden te verwerken hebben dan onze helden van weleer, dus laten we hier vooral niet al te veel waarde aan hechten. Zo staan spelers die de wereld versteld hebben doenstaan zoals Cruijff, Van Hanegem enNeeskens ver onder dienstkloppers als Johnny Heitinga en Joris Mathijsen.
Daley Blind is dus zeker niet de enige hooggenoteerde zwaar overgewaardeerde speler op deze lijst. Gezien zijn gebrek aan wedstrijdritme, vorm én snelheid was zijn selectie voor de recente interlandperiode hoogst twijfelachtig, maar dat gold ook voor Wijnaldum en De Roon. In alle eerlijkheid: na de transfer van Wout Weghorst naar Manchester United kijken zelfs Peter en ik nergens meer van op.
Nu hoor ik sommigen onder u piepen en mijmeren over die voorzet van Daley Blind op Robin van Persie tijdens het WK van 2014. Het zweefdoelpunt dat voor de ommekeer zorgde in de wedstrijd tegen Spanje en vervolgens leidde tot de bronzen plak dankzij een weergaloze Arjen Robben (het zou me niet verbazen als Ronald Koeman de afgezwaaide Groninger ook nog heeft gepolst, maar dit terzijde). Tegen die mensen wil ik zeggen: neem op een willekeurige zondagochtend uw stropdas mee naar Den Haag en kom voor écht afgemeten voorzetten naar ons oude-mannen voetbal op de Laan van Poot. Deze jongen strooit er rijkelijk mee en wel zodanig dat de spitsen van dienst géén halsbrekende toeren hoeven uit te halen om ze doeltreffend te verzilveren. Jubel noch eindeloze herhalingen die mij ten deel vallen, maar ik draag mijn lot manmoedig. En nu we toch eerlijk zijn over frustraties: net als Danny had ik ook graag mijn zoon naar voren geschoven bij het Nederlands elftal…. desnoods bij Ajax. Het lot van Buk Jr is echter een gelukkige carrière bij onze lokale matadoren. Met veel vrienden voor het leven, dat dan weer wel: history repeats itself.
Stiekem wens ik hem toch een paar dagen bankzitten bij Bayern München toe. À raison van €40.000 per week ruimschoots voldoende om de studieschuld van deze telg van de pechgeneratie in één keer af te lossen.
Peter (vóór de stelling): Johan en Jordi Cruijff, Jan en Youri Mulder, Jerry en Nigel de Jong. Het zijn een paar voorbeelden van vaders en zonen die het ver geschopt hebben in het voetbal. Danny en Daley Blind horen hier ook bij. Meestal heeft de zoon het moeilijk om zijn vader te overtreffen, maar soms lukt dat zoals bij Nigel de Jong.
Of Daley ook de betere is, valt moeilijk te zeggen. Danny won de Champions League met Ajax, maar dat was wel het Ajax van Louis van Gaal uit 1995. Het was een team dat barstte van het talent en daarvan profiteerde Danny. In tegenstelling tot zoonlief speelde hij nooit bij een buitenlandse topclub. Als international was Daley, met een derde plek op het WK van 2014, succesvoller dan zijn vader. Op persoonlijk vlak lijkt Daley in elk geval te winnen van zijn vader. Vooral als (assistent)trainer kwam de oude Blind niet altijd sympathiek over.
Natuurlijk ontkomen we er niet aan om terug te kijken op de manier waarop Daley bij Ajax is moeten vertrekken. Dat een trainer het niet meer ziet zitten in een speler is altijd mogelijk. De wijze waarop dit echter door de leiding van Ajax is afgehandeld, was beneden alle peil. Na Blind werd trouwens ook Schreuder afgeserveerd. Inmiddels is wel duidelijk dat die niet alleen schuldig was aan de slechte resultaten. Onlangs volgde het volgende slachtoffer: technisch manager Hamstra moest het veld ruimen. Voor hem in de plaats komt nu de Duitser Mislintat. Algemeen directeur Van der Sar blijft echter nog steeds buiten schot, terwijl hij de enige is die bij alle zaken die de laatste tijd zijn fout gegaan, betrokken was. Dat de koning onschendbaar is, was bekend, maar dat dit ook geldt voor het ijskonijn …
Het is misschien een flauwe woordspeling: in het land der blinden is eenoog koning. Toch geeft het precies aan waarom Daley Blind inmiddels honderd interlands heeft gespeeld. De tijd dat Daley bij de top behoorde, is al jaren voorbij. Omdat er echter geen betere spelers voor de linksbackpositie beschikbaar waren, kon hij zich lang handhaven in Oranje. In de periode Van Gaal zal zeker meegespeeld hebben dat vader Danny als assistent functioneerde. Die periode zit er echter op en nu Aké bewezen heeft om zeker verdedigend een goede opvolger te zijn, zal het aantal interlands van Daley niet veel hoger worden. Het laat onverlet dat niets afgedongen kan worden aan het aantal interlands dat Daley heeft gespeeld. Hij was de laatste jaren gewoonweg de minst slechte optie voor de linksbackpositie.
Bij Bayern is dat anders, daar zijn genoeg betere spelers beschikbaar en zit Blind op de bank. Een terugkeer naar Nederland ligt misschien in het verschiet. Wat zou het mooi zijn als Daley zijn profcarrière beëindigde bij de club waar zijn vader ooit startte als profvoetballer: S-P…A-R…T-A…!
