Und dann jetzt nach München, zu den Bayern, FC Hollywood. Was ist los? Ze hebben er een zooitje van gemaakt daar. Een perfecte trainerswissel of…? Het rommelt mannen. Wat te doen? Hier sind Frank und Peter: supertoll.
Frank (tegen de stelling): De naam FC Hollywood had ik niet direct in verband gebracht met de Zuid-Duitse club, maar bij nader inzien verbaast het me niet dat voetbal wordt geassocieerd met een sector waar overbetaalde en over het paard getilde acteurs hun kunstjes vertonen ten overstaan van een miljoenenpubliek. Dat bleek wel weer tijdens de recente bekerfinale tussen Ajax en PSV, waar de twijfelachtige hoofdrollen waren weggelegd voor dramaqueens en stervende zwanen van het ergste soort. Van enig goed voetbal was geen sprake. Ook trainers en hun assistenten laten zich niet onbetuigd en dragen bij aan de gemaakte, opgefokte sfeer die het huidige voetbal ontsiert. Atletico-coach Diego Simeone heeft ooit de toon gezet en kent inmiddels al een groot aantal volgers: José Mourinho, Maaskantje, Julio Vélazquez…. voor het betere sloopwerk hoef je tegenwoordig geen hooligans meer in te huren.
Studio Sport en ESPN overwegen inmiddels het gebruik van Kijkwijzer-pictogrammen. Geweld, grof taalgebruik, alcohol en drugs, discriminatie… waarom nog naar een Quentin Tarantino-film gaan als je ook een samenvatting van Excelsior-Heracles kunt opzetten?
Bij mij werkt het kinderachtige gedrag van spelers als Xavi Simons en Dusan Tadic eerder op de lachspieren, maar dan wel van het niveau ‘Theater van de Lach’. Dit zal de lezers die na 1980 zijn geboren weinig zeggen, maar de ouderen herinneren zich ongetwijfeld de kluchten van John Lanting met titels als ‘Japon over het balkon’, ‘Een kus van een Rus’ en Hé, mag ik mijn echtgenote terug’… onderbroekenlol waar volksstammen voor thuis bleven (of naar het het theater togen). Vast onderdeel in het decor was een gang met veel deuren, waar bedriegers en bedrogenen om beurten uitkwamen, al dan niet met de broek op de knieën. Lachen, gieren, brullen.
Deze deuren – voorzien van bordjes ‘Arrivals’ en ‘Departures’ – kunnen ook symbool staan voor de trainerscarrousel waar de laatste jaren bij Bayern sprake van is. De enige bij wie het
lachen is vergaan, is de penningmeester. Het kostte sowieso al €25.000.000 om Jürgen Nagelsmann los te weken van RB Leipzig, een ongekende transfersom in de trainerswereld. Zijn voortijdige ontslag doet hier nog een extra schepje bovenop, want de club is contractueel verplicht het volledige salaris door te betalen tot de afgesproken einddatum (medio 2026), naar verluidt een slordige 10 miljoen euro per jaar.
Zijn opvolger Tuchel ontvangt vast ook wel iets meer dan de wettelijk vastgestelde vrijwilligersvergoeding. En als het er allemaal beter op zou worden, dan kan ik me voorstellen dat een nulletje meer of minder niet uitmaakt maar onder de nieuwe coach zijn de resultaten er niet op vooruit gegaan, integendeel.
Was het gemiddelde winstpercentage van Nagelsmann 71%, onder Tuchel is dit gekelderd naar een schamele 44%. De directie van de Rekordmeister zal zich dus nog wel eens achter de oren krabben. Daarnaast kun je je afvragen wat de toegevoegde waarde is van een duurbetaalde, clubhoppende coach. Een beetje voetballer begrijpt tegenwoordig heus
wel wanneer er ‘geknepen’ of ‘doorgedekt’ moet worden. Had Nagelsmann
zijn werk laten afmaken en voor een fractie van de uitgespaarde ontslagvergoeding een team goed geschoolde pedagogen en gedragspsychologen ingehuurd bij de naburige LMU (Ludwig Maximilians Universität München).
Zij kunnen de van jongs af aan gepamperde prinsjes die zich profvoetballers noemen bijstaan om het hoofd koel te houden in een omgeving waar dit soort zaken onderhand eerder regel dan uitzondering zijn:
Peter (voor de stelling): Toen Bayern München twee jaar geleden 25 miljoen euro betaalde voor Nagelsmann, dacht de directie een koopje gemaakt te hebben. Een investering waaraan ze gezien de leeftijd van Nagelsmann nog jaren plezier zouden beleven. Het is anders gelopen en eigenlijk verbaast me dat niet. Een voormalig doelman als algemeen directeur van de club is blijkbaar een garantie voor onrust. Bayern München werd de afgelopen 10 seizoenen kampioen van Duitsland. Dat gebeurde onder liefst zeven verschillende trainers. Het geeft aan dat het verloop aan trainers bij Bayern groot is, maar ook dat niet de trainer maar de spelers bepalend zijn voor succes.
Bayern beschikt ook dit seizoen over goede spelers. Daarmee kan de club weer kampioen worden. Het gaat alleen een stuk moeizamer dan in het verleden. De reden: het team mist een goalgetter. Tot vorig seizoen stond ene Lewandowski in de spits en die scoorde altijd bij Bayern. Met Sané, Mané, Gnabry en Musiala, heeft het team mooie technische voetballers, maar allemaal falen ze te vaak in de afwerking. Sané is het beste voorbeeld. De
mooiste kansen helpt hij om zeep. Daarna geeft hij geen bal meer aan een
beter gepositioneerde medespeler, want hij wil per se laten zien dat hij kan scoren. Dat gedrag is waarschijnlijk de reden geweest dat Mané in het kleedlokaal zijn vuisten liet spreken.
Gelukkig kan Berghuis zich beter beheersen, anders was hij na de bekerfinale op Brobbey afgestapt om hem fysiek duidelijk te maken dat de spits die bal in de 71ste minuut van de wedstrijd toch echt naar hem had moeten spelen.
Het ontslag van Nagelsmann is een farce. Omdat een bezoek aan München te kort dag was, heb ik mijn oor te luister gelegd bij een Duits neefje dat fervent Bayern-supporter is. Hij snapt er helemaal niets van, zo slecht ging het toch niet. Zijn redenering is dat er iets moet zijn voorgevallen tussen Nagelsmann en de directie van Bayern. Het is een plausibele verklaring.
Johan Cruijff was een voorstander van het opnemen van oud-spelers in de leiding van de club. Hij hield er echter geen rekening mee dat voetballers van latere generaties alleen maar een leidinggevende functie bij een club ambiëren om er persoonlijk beter van te worden, is het niet financieel dan wel om meer status te krijgen. Het maakt niet uit of ze de functie aankunnen.
Overmars is een uitzondering, hij heeft het gewoonweg in de vingers. Getuige zijn verstuurde foto’s vindt hij trouwens zelf dat andere lichaamsdelen ook prima in orde zijn. Kahn en Van der Sar hebben het in elk geval niet en zullen het ook nooit krijgen. Het gevolg hiervan is dat Nagelsmann en Schreuder ontslagen werden en de opvolgers Tuchel en Heitinga geen verbetering hebben gebracht.
