Beste François, Ik hoop dat alles goed met je gaat. Zag mijn naam in een stukje dat je schreef. Ik begrijp jouw standpunt, maar het is net iets complexer. Ook bondscoaches zijn full-time aangesteld, zij worden beoordeeld op resultaten en bij gebrek aan worden ze ontslagen. In Gambia zijn we iets heel moois aan het bouwen, een land dat zich nog nooit kon kwalificeren staat nu eerste met de laatste twee wedstrijden volgende week. In een groep met sterkere Afrikaanse voetballanden die zich telkens kwalificeren. Gabon, DR Congo en Angola zijn stuk voor stuk gerespecteerde Afrikaanse voetballanden. Wij komen als enige land uit de pre-kwalificatie. Ik zelf woon in Mol, meer dan honderd spelers van Gambia spelen in Europa. Gambia is het kleinste land op het Afrikaanse vasteland, kleiner dan Lesotho of Eswatini het vroegere Swaziland), in onze lokale competitie is een top maandsalaris vijftig dollar.
Mijn team, ons succes, onze kansen hangen volledig af van de jongens in het buitenland. Andere Afrikaanse landen hebben topcompetities waar spelers veel geld verdienen en met professionele clubs. Congo met TP Mazembe, Vita Club, Angola met de oliedollars en clubs als Petro of Primeuro de Augusto. Wij niet.
Mijn punt nu, ik vind het ook onverantwoord dat vierhonderd Afrikaanse spelers van Europa naar hun land reizen, maar als FIFA en CAF beslissen dat we ‘moeten’ spelen dan moeten we wel met onze beste spelers kunnen spelen tegen de beste van een ander land. Anders zou dit manipulatie zijn en heel oneerlijk. Dit gaat over carrières, inkomens, families,…
Mijn bond heeft de laatste jaren miljoenen geïnvesteerd in hun nationaal elftal, dus als FIFA beslist dat de pandemie niet zo erg is en zegt ‘the show must go on’ dan moeten we kunnen spelen met onze beste acteurs en niet met een F-elftal (6 de categorie van spelers). Wij, als Gambiaanse bond, doen er alles aan om de spelers te beschermen. In november speelden we twee keer tegen Gabon, we hadden na de tweede dag één coronageval, Sulayman Marreh van Gent, die was dus besmet geraakt in België want hij testte dinsdag positief na onze vlucht van maandag. Niemand anders van de staf noch selectie testte positief gedurende de week noch bij terugkomst, omdat wij heel professioneel te werk gaan.
Misschien wel professioneler dan veel Europese clubs. Wij vliegen met een charter vliegtuig vanuit Brussel, ongeveer twintig spelers plus Europese staf (ik en twee Belgische topfysio’s van het Belgisch olympisch comité), een vliegtuig met 140 plaatsen en 25 tot later 35 mensen aan boord. Allen getest voor vertrek, met masker op, zittend gespreid. Dit vliegtuig blijft bij ons de hele trip, in dit geval Brussel- Gambia-Kinshasa-Gambia-Brussel. Een investering voor die vlucht alleen van 175.000 euro. In negen dagen camp worden de spelers twee à drie keer getest, en verblijven alle spelers in een single room in een vier- of vijfsterrenhotel. Alle regels worden strikt gevolgd, door iedereen en overal. Dus ik vind dat als beslist wordt dat de wedstrijden moeten doorgaan, dat we over al onze spelers moeten kunnen beschikken om een faire weergave te hebben en onze kansen te kunnen verdedigen. Maar duidelijk is dat uitstel beter was dan nu spelen.
