De blamage van Brussel

Woedend, dat moet iedere voetballiefhebber zijn. Gisteren werden ons niet alleen vier Europese topwedstrijden door de neus geboord maar mogelijk ook een voetbalstadion dat bij de 21ste eeuw past. Nadien gingen de paraplu’s open en dat was niet omdat het regende.
België en Brussel in het bijzonder zijn nog maar eens het lachertje van de wereld. Zelfs CNN meldde dat er tijdens Euro 2020 niet wordt gevoetbald in de hoofdstad van Europa.
De schuldigen voor dit debacle zijn talrijk. Om te beginnen de politiek. De stad Brussel dacht dit in zijn eentje te kunnen klaren en zette het hele project vanaf dag één op de helling door het Eurostadion op grondgebied van de gemeente Grimbergen te plannen.
Brussel dat iets moet gedaan krijgen van Vlaanderen terwijl N-VA aan de macht is: het is problemen zoeken. Vlaanderen heeft geen moment goede wil getoond en uitgesteld en uitgesteld tot het te laat was.
Vooral de mobiliteit heette een groot probleem te zijn. Alsof het Koning Boudewijnstadion nooit volloopt en de Ring nu niet dichtslibt telkens Anderlecht in het Astridpark speelt. Wie zich zorgen maakt over de mobiliteit rond voetbalwedstrijden raden we overigens aan om eens naar Rijsel af te zakken. Dankzij een uitgekiende busservice parkeert iedereen er aan de rand van de stad.
Grimbergen ( met CD&V als belangrijkste partij in het bestuur) lag ook al bij elke gelegenheid dwars. Liever een braakliggend terrein waar de helft van het jaar duizenden auto’s geparkeerd staan dan een nagelnieuwe voetbaltempel, een landmark voor het land.
De analyse van Alexander De Croo ( Open VLD) klopte als een bus: onze staatsstructuur laat niet meer toe bepaalde problemen op te lossen of projecten te realiseren. Alleen, waar zat hij de voorbije jaren? Waarom horen we hem pas als het kalf verdronken is?
Dat geldt ook voor premier Michel. Waarom heeft hij jaren terug, toen het voor iedereen duidelijk werd dat er geen vaart in dit dossier zat, niet het initiatief naar zich toegetrokken? Alle uitspraken van nu zijn vijgen na Pasen en Pasen ligt al ver achter ons.
Niet alleen de politiek heeft echter gefaald. De Voetbalbond probeerde gisteren alle verantwoordelijkheid van zich af te schuiven, maar dat gaat niet lukken. Het was weer even geleden, maar ‘De Eeuwige Amateurs’ hebben zich nog eens gemanifesteerd.
Ondervoorzitter Bart Verhaeghe zag een nationaal stadion nooit zitten, omdat concurrent Anderlecht er zou geen spelen en omdat er dreigde een winkelcentrum naast gebouwd worden dat zijn Uplace in de weg zou kunnen zitten.
De Voetbalbond hield zich voortdurend op de achtergrond, maar toen toenmalig bondsvoorzitter François De Keersmaecker in de lente bij de interland in Tallinn liet weten dat de KBVB het Eurostadion omhelsde, werd er kort nadien een putsch tegen hem gepleegd.
Zijn opvolger Gérard Liénard liet prompt weten dat de Rode Duivels ook wel in Rijsel konden voetballen. Elke bondsvoorzitter die dit soort uitspraken doet, zou in een beschaafd land meteen zijn afgevoerd. Het is pas de jongste weken dat de bond zijn beleid wijzigde en echt achter de stadionplannen ging staan.
Bart Verhaeghe, de Voetbalbond, maar ook Anderlecht heeft boter op het hoofd. Paars-wit engageerde zich volledig voor het nieuwe stadion en krabbelde dan angstvallig terug. Ook in het Astridpark liepen figuren voor wie alleen het eigen belang telde. Wat een verschil met Euro 2000, toen ons land één handtekening voor een stadion met minstens 30.000 zitplaatsen te kort kwam en Constant Vanden Stock zijn verantwoordelijkheid nam. Ook al had hij geen stadion met 30.000, maar dankzij hem kreeg België – samen met Nederland – wel het EK toegewezen.
Belangrijker dan de schuldvraag is: hoe moet het nu verder? Het Koning Boudewijnstadion vertimmeren is een non-starter. Dat gebeurde al eens aan het einde van vorige eeuw en was eigenlijk weggegooid geld. Bovendien wie zou het betalen? De overheid?
De Rode Duivels hebben dringend een stadion nodig dat aan de huidige vereisten voldoet. Anders moet er straks inderdaad in Rijsel worden gevoetbald. Het idee om, zoals Bart Verhaeghe het wil, van de nationale ploeg een rondreizend circus te maken werd door zijn eigen supporters de grond ingeboord. België-Mexico lokte 40..000 toeschouwers naar Brussel, België-Japan moest het stellen met 27.000 aanwezigen. Dat een deel van hen ( ex-)spelers van AA Gent of Anderlecht uitjouwde, was echt een druppel te veel.
Anderlecht heeft ook nog altijd een nieuw stadion nodig, anders geraakt het hopeloos achterop. Niet alleen in Europa, maar ook in eigen land. Meer toeschouwers is de enige manier om meer inkomsten te verwerven, want qua tv-rechten en sponsoring is stilaan het maximum bereikt. Sporting heeft, hoe onbegrijpelijk ook, niet eens een plan B.
Het Eurostadion ( what’s in a name?) moet er dus nog altijd komen. Liefst met 60.000 plaatsen. Ook al noemen sommigen dat megalomaan. Vanaf volgend jaar spelen de Rode Duivels in competitieverband tegen de beste ploegen van Europa. Waarom zou je dan niet meer kaartjes kunnen verkopen dan de 40.000 voor Cyprus? Het zou ook meer supporters de gelegenheid geven de Rode Duivels live aan het werk te zien en dat bij voorkeur tegen verminderde prijzen.
Als Anderlecht zijn ticketprijzenpolitiek bijstelt, moet het ook in staat zijn geregeld 60.000 zitjes te vullen. De Amsterdam Arena heeft bij elke match van Ajax 50.000 bezoekers. Waarom zou dat in Brussel niet kunnen?
Eén ding staat vast: als we voortdoen zoals we bezig zijn, kan er inderdaad niets.