CLUB BRUGGE EN HAAR EERSTE EUROPESE MIRAKEL: IPSWICH TOWN 4-0 IN 1975

Vanavond Club Brugge – Lazio Roma in de Champions League. Alle blauwzwarte fans hopen op een stunt.  Precies 45 jaar geleden vond de eerste plaats. Op 5 november 1975 beleefden de supporters van Club Brugge hun eerste Europese mirakelavond in – toen nog – het Olympiastadion. Met deze zege tegen Ipswich ook écht het Ernst Happeltijdperk: 3 landstitels op rij; twee Europese finales tegen FC Liverpool in 1976 en 1978 en bekerwinnaar tegen Anderlecht in 1977.

René Vandereycken, controleur van het blauwzwarte Dream Team, scoort minuut voor tijd!

René Vandereycken, de controlerende foerier bij uitstek, kopte twee minuten voor tijd vanuit een hoekschop de bevrijdende 4-0 op het bord. De 3-0 nederlaag uit de heenmatch van de tweede ronde van de Uefa Cup was rechtgezet. Na een sacrale stilte gingen de blauwzwarte fans uit de bol als nooit tevoren.

Ipswich Town, Engelse topclub

Ipswich Town was in het midden van de jaren zeventig een Engelse topclub, geleid door de legendarische Bobby Robson. Het team eindigde in de competitie op de derde plaats en voetbalde bovendien met veel flair. In Engeland liep Club tegen een vernederende nederlaag aan van 3-0. Na de match zetten de spelers, op initiatief van Reé Vandereycken een feestje op en kraakten de wijnkelder van het hotel.

Nachtje drinken na 3-0 en flessen wijn in de hoteltuin gooien

Ze dronken de hele nacht door en gooiden de flessen in de tuin. Dat smeedde een eigenaardige band in de spelersgroep. Drie dagen voor de terugmatch wint Club in Lokeren de bekermatch, na liefst 135 minuten én strafschoppen. Eerder nam het ook de maat van de ongeslagen leider SV Waregem in het Regenboogstadion met 3-0. De hoop op een mirakel groeide en het Olympiastadion liep lekker vol.

Voorbereiding zonder ‘spanning’ en ‘afzondering’: 3-0 bij de pauze

Coach Happel haalde de spanning uit de voorbereiding en schrapte de traditionele ‘afzondering’. Hij gooide alles in de aanval en Raoul Lambert zette na tien minuten een penalty om. In de 26 ste minuut borstelde De Cubber met een schitterende knal de 2-0 op het bord. In de 40 ste minuut gleed dribbelaar Le Fèvre ongrijpbaar voorbij zijn opponent en prikte de 3-0 tegen de netten. In het laatste kwartier legde René Vandereycken meer ballen op libero Krieger en keeper Jensen terug dan het Brugse publiek lief was. De regelende middenvelder haalde het tempo uit de match.

Gemene grijns en rommel gooien in het bier en andere geintjes

René Vandereycken manifesteerde zich als het tactisch brein, leidersfiguur en rechterhand van de trainer. Hij schaamde zich voor niets. Haalde vuile streken uit, ook buiten het veld. Grapjes maken genre rommel gooien in het bier van andere spelers. In het veld manipuleerde hij op zijn manier: tegenstander tarten en treiteren. Dat lag in zijn karakter. Hij durfde dat en deed het zelfs graag. Het zat in hem, zelfs op zijn 21 ste jaar hing hij al eens ‘het smeerlapje’ uit. Happel schaafde dat bij, leerde hem slim zijn. René trok anderen bij de haren, verzon iets als de scheidsrechter bij hem verhaal kwam halen. Stak tegen Sporting Lokeren de bal weg onder de reclameborden. De grensrechter wees de nummer 7 van Club aan bij de scheidsrechter maar Vandereycken lapte René Verheyen, de ‘7’ van Lokeren er als ‘dader’ in. En dan toonde hij zijn grijns. Die typische gemene grijns, dat was zijn handelsmerk. Tijdens bonte supportersavonden stond hij in zijn eentje ‘cola’ te drinken. Toch waggelde hij de kroeg uit want hij mengde dat men kleur- en reukloze jenever. Hij deelde stevige klappen uit, ook tegen de groten van Europa. Ze leerden Club via hem eerbiedigen.

Tactisch brein, anticiperend vermogen, internationale top

Men was beducht voor hem. Ook vanwege zijn visie en anticiperend vermogen. Hij voelde aan waar hij de bal kon droppen , zowel diagonaal als diep. Hij haalde op het veld fratsen uit, zoals iemand in de kaak knijpen of een vinger in de ribben duwen. Intimideren, zagen tegen de scheidsrechter, tegenspeler ambeteren, zijn voet zetten. Coach Happel zocht een type speler zoals Vandereycken en nam hem in bescherming. Hij noemde hem de belangrijkste schakel in zijn elftal. Volgens kinesist Eddy Warrinier zag Happel in de controlerende middenvelder de speler die dacht en handelde zoals hij en vergeleek hem zelfs met Willem van Hanegem van Feyenoord: winnaar van de Europacup der Landskampioenen en Wereldbeker voor Clubs in 1970 en zilveren medaille met het Nederlands Elftal van Johan Cruijff op de WK 1974. René Vandereycken vertoefde dus in de hoogste categorie.

En op die koude novemberavond sloeg hij toe met een prachtige kopslag en zette Club Brugge op de sporen naar internationale glorie. Dat heerlijke seizoen zou pas eindigen in de dubbele finale met een nipte nederlaag tegen FC Liverpool (3-2 uit, 1-1 thuis).