Beste Paul,
Ik wilde je vorig weekeinde al een antwoord sturen, Paul, maar ik kon de moed niet opbrengen. Ik heb de voorbije dagen bijna dag en nacht geslapen. We hebben tussen 11 juni en 3 juli tien keer gevlogen, de Duivels achterna. Samen goed voor ruim twintig uur en bijna 20.000 km vliegen. En bijna allemaal vroege vluchten, zodat we telkens nachten van vier, vijf uur slapen hadden. Op mijn leeftijd tikt dat aan.
Het was dus niet vanwege het verlies van de Rode Duivels tegen Italië. Ik had niet meer verwacht dan een plaats in de kwartfinales. Ik zeg dit niet achteraf. Ik zou samen met Raf het officiële Duivels-boek van dit EK schrijven, maar het boek zou er alleen komen als de Belgische ploeg de halve finales haalde. Ik heb Raf altijd voorgehouden dat het boek er niet zou komen en dat was lang voor de blessure van Kevin De Bruyne.
Het is soms helemaal niet leuk om gelijk te krijgen, maar kijk naar de geschiedenis van EK’s en WK’s: oude ploegen halen het zelden of nooit. Aan het einde van een seizoen, en zeker aan het einde van het – vanwege corona – langste seizoen ooit, heb je vers bloed en jonge benen nodig. Die hadden we niet, of beter gezegd: we hadden ze niet in de selectie opgenomen. Op Jérémy Doku na en dat is toch zowat de enige Belgische naam die we echt onthouden van dit EK.
Nee, het zit grondig fout in de top van ons voetbalbestel. Ik heb drie jaar terug geschreven dat het een onzalig idee was om Roberto Martinez ook technisch directeur te maken. Hoewel ik geloof dat hij meer geschikt is voor die functie dan die van coach. Na het WK dwong de Catalaan een nieuw contract af dat hem jaarlijks drie miljoen euro oplevert. Dat betalen alleen de absolute toplanden aan een bondscoach. De KBVB kon dit door hem twee functies aan te bieden. Het resultaat is echter dat we voor dat gigantisch bedrag een halftijdse TD en een halftijdse bondscoach hebben. En dat Martinez nu zichzelf moet evalueren. Te gek voor woorden. Vanmiddag gaat hij dan toch een persconferentie geven. Ik ben benieuwd. Een fijne man, maar met brave jongens kom je niet ver in de topsport.
Ik ben het dan ook eens met Filip Joos, die in De Standaard schreef dat Martinez geen topsportklimaat heeft gecreëerd in Tubeke. Een goede organisatie, maar geen topsportomgeving. Alles is ‘amazing’ bij hem. Zo zit de wereld niet in elkaar en al zeker de voetbalwereld niet.
Wij journalisten hebben medeschuld aan die situatie. Er is veel te veel meegegaan in het sfeertje van het komt allemaal wel goed. Ik heb alle persconferenties de voorbije vijf weken bijgewoond en er is één keer een kritische vraag gesteld: door Wilfried Mostinckx, die normaliter de Rode Duivels niet volgt.
Een kritische pers houdt coach en spelers scherp. Denk maar aan het Oranje van de jaren ’70 en ’80 en vooral het Frankrijk van 1998, toen L’Equipe – de machtige sportkrant – bondscoach Aimé Jacquet in de vernieling schreef tot en met de dag dat hij wereldkampioen werd.
Ik zie de toekomst op korte termijn dan ook een beetje somber in. Ik las dat Martinez zeker wil blijven tot en met de Nations League in oktober. Wellicht hoopt hij op revanche, maar de Duivels spelen er eerst tegen Frankrijk en dan tegen Italië of Spanje. Het zouden perfecte matchen zijn voor een nieuwe coach om een vernieuwd team uit te testen. Doorgaan met de huidige selectie en een nieuwe mislukking betekent dat het kort dag wordt voor het WK in 2022, ook al wordt in Qatar pas in november afgetrapt.
Maar jij had een aantal vragen voor mij. Je stoort je aan de vijf wissels, las ik. Ik heb daar niet zo’n problemen mee, omdat ik besef dat na zo’n seizoen vermoeidheid een groter probleem is dan ooit en de wissels in drie keer gebeuren. Het betekent nauwelijks extra tijdverlies en dat zou kunnen opgevangen worden door effectieve speeltijd in te voeren. Daar ben jij ook voorstander van, heb ik begrepen.
Vijf wissels is een voordeel voor de topteams, die een bredere en sterkere kern hebben. Het geeft een trainer ook de mogelijkheid om meer grip op de wedstrijd te krijgen. Als je de helft van je veldspelers mag wisselen, heb je meer mogelijkheden om het spelbeeld om te gooien. Helaas, de wissels van onze bondscoach waren om te huilen. Chadli – en ik wil zijn verdiensten in het verleden zeker niet minimaliseren – werd nog maar eens van onder de mottenbollen gehaald.
Je stoort je ook aan de interviews met ladderzate supporters. Als je de ploeg volgt, ontsnap je aan de ongein op televisie. Als ik het toch te zien krijg, schaam ik me te pletter in naam van de mensen die zich laten opvoeren en ik hoop meestal dat ze dat achteraf zelf ook doen. Meerwaarde? Nul waarde. Maar dat geldt mijns inziens voor al die straatinterviews. Meestal is het domme praat en het leert ons ook niet hoe ‘de straat’ ergens over denkt. Het is immers een journalist die bepaalt welke quotes gebruikt worden. Dan heb ik liever dat hij zelf zijn gedacht zegt.
Tot slot vroeg je nog mijn mening over het niveau van het toernooi. Dat valt we eigenlijk best mee. Het is niet de Champions League, waar de beste voetballers van de hele wereld verzameld zijn, maar ondanks het lange seizoen heb ik toch een aantal hoogst amusante matchen gezien. Ik denk dan aan die avond met de twee 3-3’s en de uitschakeling van Frankrijk en de halve finale tussen Spanje en Italië. Gelukkig zijn we aan La Roja ontsnapt. We zouden weer amechtig achter de feiten hebben aangelopen. En die Pedri. Of hij beter wordt dan Iniesta, zoals sommigen beweren, lijkt me een gewaagde uitspraak, maar wat een talent. 18 jaar. Daar geen we nog plezier aan beleven. Maar dat geldt ook voor jongens als Doku, De Ketelaere, Mangala, Trossard, Verschaeren en nog enkele anderen. Op voorwaarde dat ze hun kans krijgen natuurlijk.
Ik hoop binnenkort nog van je te horen, Paul. Anders wens ik je een leuke, maar korte voetbalstop. De nieuwe competitie wenkt.
Groet,
François
