Dag François
Ik moet je nog antwoorden op je vraag over mijn korte fietsvakantie in de Noorderkempen. Die was echt mooi. Ondanks het volgebouwde Vlaanderen merk je toch nog dat er heel wat mooie stukken natuur overblijven. Daarna ook genoten van een paar dagen Breskens met twee kleinkinderen, ondanks het slechte weer.
Vind jij nu overigens echt dat het Duitse woord “raus” hard is of harder klinkt dan “eruit”? Of “dehors”? Of “out”? Volgens mij hangt dit vooral af van wie het zegt en hoe het wordt gezegd. Als Nigel Farage, Geert Wilders of Marine Le Pen spreekt, dan klinkt dat harder dan bij Angela Merkel. Met een parafrase: it’s all in the ear of the listener.
Met die namen zitten we natuurlijk in de politiek, en al dan niet rechtstreeks toch weer bij het voetbal. Zou de oproep van Mbappé en de zijnen echt geholpen hebben om niet voor extreem rechts te kiezen in Frankrijk? Heeft het niet gebaat, dan toch zeker niet geschaad. Ik heb nog eens de foto van de Franse selectie bekeken. Als je alle spelers met een kleurtje uit de selectie laat, zoals madame Marine ongetwijfeld wel zou willen, dan hebben de Fransen nog een beperkte zaalvoetbalploeg over.
En dat brengt ons haast naadloos bij de Nederlandse ploeg. Zij doen het boven verwachting uitstekend, al vind ik dat ze het meer moeten hebben van hun enthousiasme en inzet dan van hun talent. De gedrevenheid die ik bij onze landgenoten heb gemist. Toch zitten ze verdiend in de halve finale. Maar als ik goed heb geteld, dan stonden er op een bepaald ogenblik slechts drie witte spelers op het veld in de wedstrijd tegen Turkije. Ook de selectie van de noorderburen telt veel meer gekleurde spelers met een andere culturele achtergrond dan blanke, sorry witte Nederlanders. Voor Geert Wilders zijn Depay, Gakpo, Xavi Simons en al die andere spelers geen Nederlanders. Dat is toch je reinste waanzin, want haast al die jongens zijn wel degelijk in Nederland geboren en opgegroeid en zingen even overtuigd het Wilhelmus mee als Bart Verbruggen en Wout Weghorst.
Wilders gaat ook achteloos voorbij aan het feit dat nogal wat spelers van Oranje kinderen zijn van (groot)ouders uit Nederlandse kolonies. Virgil van Dijk en Denzel Dumfries bijvoorbeeld hebben respectievelijk een Surinaamse en Arubaanse achtergrond, maar zijn zo Nederlands als maar kan. Punt.
Trouwens, zou Nederland even vaak succesrijk zijn geweest, mochten Frank Rijkaard, Clarence Seedorf, Giovanni van Bronckhorst, Wesley Sneijder, Edgard Davids en Ruud Gullit zijn uitgesloten van het Nederlandse elftal? Ik denk hierbij ook aan mijn all time favoriete Nederlandse speler Simon Tahamata. De man is op precies dezelfde dag – met iets meer talent – geboren als ik en ik herinner me als de dag van gisteren hoe hij ooit in zijn eentje in 1980 Club Brugge oprolde. Simon was de zoon van een Molukse KNIL-militair die in Vught was geïnterneerd.
Bij ons is die diversiteit in de nationale ploeg wat later begonnen, maar Onana, Mangala, Doku, Lukaku, Lukebakio en Openda zijn niet bepaald Vlaamse of Waalse namen.
Dus laten we alsjeblieft die diversiteit blijven omarmen en ze net zien als een verrijking die culturen dichter bij elkaar kan brengen.
Ik ben zeker dat jij er net zo over denkt. Toch?
Iets totaal anders nog. Heb je het interview met Julian Nagelsmann, de trainer van de Duitse ploeg, gezien? Net als zijn spelers was hij in tranen. En je kunt het begrijpen. Duitsland verdwijnt uit het tornooi na een zeer discutabele beslissing van de scheidsrechter en de VAR bij het handspel van Marc Cucurella. Het was een opmerkelijk en emotioneel interview, waarbij Nagelsmann toonde dat hij meer is dan een trainer die alleen maar aan voetbal denkt. Hij betrok – zeer terecht overigens – de maatschappij erbij en benadrukte zelfs zeer sterk de relativiteit van het voetbal. Hij verwees onder andere ook naar de overstromingen en hoe mensen elkaar kunnen en moeten helpen en dat je niets alleen kunt. Integratie is een sleutelwoord. Zo zei hij onder meer: das Fußballturnier hat nur eine ganz kleine Relevanz für dieses Land. Omdat er andere en grotere problemen zijn dan een afgekeurd handspel. Na dit interview kun je alleen maar besluiten dat voetbal niet de belangrijkste bijzaak is, maar gewoon een spelletje dat we graag zien. En waarbij we hopen dat alles fair verloopt. Kijken en luisteren, het is echt een aanrader.
Nagelsmann heeft verder ook nog gesproken over het gebruik van artificiële intelligentie in het voetbal. Zelf ben ik ook voorstander om gebruik te maken van de technieken die er zijn. Velen vinden dat dan de aard van het spelletje wordt geschaad, maar dat is volgens mij valse romantiek. Zoals ik al vaak heb betoogd, in andere sporten – denk maar aan hockey en basketbal – gebruikt men de modernste methoden zonder dat dit de sport schaadt, wel integendeel. Niet de techniek brengt schade toe aan het imago van het voetbal, maar de halsstarrigheid van voetballeiders die in het verleden blijven leven en die vinden dat voetbalregels in steen zijn gebeiteld. We leven in de eenentwintigste eeuw en dat is de realiteit. Verander de regels en maak voetbal opnieuw tot wat het echt is, een aangename kijksport.
Ondertussen zijn twee van de leukste drie voetbalploegen (Duitsland en Portugal) uit het tornooi verdwenen en moeten we hopen dat het geen finale tussen Engeland en Frankrijk wordt, maar dat Spanje – sorry, Nederland – de Europese titel haalt.
Jij bent aan zet, François.
Groetjes
Paul
