BIJ DE VEERTIGSTE VERJAARDAG VAN LA MASIA, HET OPLEIDINGSINSTITUUT VAN FC BARCELONA (5) – RW

In oktober 1979 opende La Masia officieel zijn deuren. Het groeide uit tot het beroemdste opleidingsinstituut ter wereld. Met onder meer Messi, Xavi, Iniesta, Busquets en Picqué als bekendste ‘vormelingen’. Het bleef een tijdje stil de voorbije jaren met de zestienjarige Ansu Fati – uit Guinee-Bissau en sinds zijn twaalfde in Barcelona – leverde La Masia een nieuw toptalent af.

Deze week brengen we in vijf afleveringen een beknopte historiek en de filosofie van La Masia.

Camino de La Masia: de tocht naar La Masia (5)

Ik wacht dus op een afspraak met Ricard Munoz i Alonso van Residència La Masia. Hij houdt zich zeer intensief bezig met de educatieve en humane begeleiding van de leerlingen op het instituut. Bij een kofje koffie legt de dertiger me het vertrekplatform van het Ciuatat voor: ‘We formuleren één filosofie en één mentaliteit. Al onze trainers zijn voormalige profspelers. We gebruiken veertig scouts, van wie tien buiten de landsgrenzen en zowel vijftien in Spanje als in Catalonië. Daarnaast werken hier meer dan vijftig mensen onder wie dokters, gezondheidsspecialisten, psychologen, onderwijzers, koks en kinesisten.’

Munoz staat in voor de menselijke vorming en de opvolging van de schoolresultaten: ‘Ik praat bijzonder veel met de jongens. Met ons team vervangen we min of meer hun ouders. Ze hebben vaak problemen om zich aan te passen aan het levensritme van La Masia. Zeker voor Afrikaanse jongeren vergt het een proces van aanpassing aan cultuur, taal en voeding.

Zij het niet voor hen alleen. Het gaat hier soms traag en sommigen boeken slechts moeizaam vooruitgang. Wie door de selectie geraakt, vermoedt niet dat de afvalrace pas dan begint. Uiteindelijk stellen we meer dan driekwart van onze jeugd teleur: nét niet goed genoeg voor de Barcelona FC. Daar komen wij dus op de proppen. We bereiden hen voor op een leven buiten het voetbal. De schoolresultaten zijn voor ons even belangrijk als de exploten op het veld. We behandelen hen dus in de eerste plaats als ‘mens’. We voeden hen op volgens onze waarden, de waarden van de school voor het leven die La Masia is: discipline, hard werken, respect voor de andere. Good player, bad boy? Dat wordt moeilijk. Dan confronteren we hen toch. Blijven ze zich misdragen of studeren ze onvoldoende, dan grijpen we disciplinair in: geen training. And they know the rules: wie niet traint, wordt niet opgesteld in de wedstrijd. We zitten er met onze neus op en rapporteren vrijwel dagelijks aan de trainers. De volgorde is van belang: opvoeding, schoolresultaten, voetbal.’

De vervallen boerderij aan Camp Nou werd in 2011 dus ingeruild voor een fonkelende constructie. De Barça-academie blijft uitblinken als de beste van de wereld.

Ik memoreer de essentie van de Catalaanse school als voetbalstijl van de 21 ste eeuw: combineer de opleiding tot weldenkend mens met de parabel van de schoonheid die primeert op het resultaat. Maar ik mis Laureano Ruiz. Als geestelijke mentor verdiende hij op zijn mist een kamer, een gang, een veld met zijn naam. Of een standbeeld. The founding father hand in hand met grootvader Avi.

Camino de La Masia, de pilgrimage voor elke voetballiefhebber.

Doe zoals ik: loop de lange, boeiende weg naar La Masia. En proef van het mysterie.