![De Voetbalwandeling (4): 10 mei 1978, Liverpool FC – Club Brugge 1-0](https://dewitteduivel.com/wp-content/uploads/2021/05/belgaimage-95453031-full-336x200.jpg)
De Voetbalwandeling (4): 10 mei 1978, Liverpool FC – Club Brugge 1-0
Destijds besloot hij de vertelling van zijn levensverhaal tegen mij met de zin: ‘Tot vandaag heb ik maar één gevoel bij Wembley: het bloedt wel een beetje, mijn blauwzwart hart.’
Raf Willems (1960) noemt zichzelf voetbalschrijver met een boekenkast. Hij is uitgever en auteur van meer dan 40 boeken over ‘voetbal met een knipoog naar geschiedenis & samenleving’ en schreef voor het Nederlandse weekblad Voetbal International (1995-2000), de krant NRC Handelsblad (2001-2006) en de website Stichting meer dan Voetbal (2008-20014). Sinds 2014 Initiatiefnemer van voetbaldenktank & onlineplatform De Witte Duivel.
Destijds besloot hij de vertelling van zijn levensverhaal tegen mij met de zin: ‘Tot vandaag heb ik maar één gevoel bij Wembley: het bloedt wel een beetje, mijn blauwzwart hart.’
Tegelijk gedroeg hij zich als een individualistische mens. Hij zocht contact met andere topvoetballers uit zijn tijd en onderhield hechte vriendschappen met onder meer Eusebio, Pelé, Uwe Seeler en Bobby Charlton. H
Voor tijdens deze avonden haalden Robby Rensenbrink en ik samen ons hoogste niveau. Ik ben blij met de waardering die ik steeds van hem kreeg. Rensenbrink was toch echt een voetballer van wereldklasse.
Ik sprak met het jeugdbestuur van Anderlecht. Daar deed men een beetje smalend: Wat volgt uwe kleinen? Latijn? Ge gaat er toch genen docteur van maken?’ Ik antwoordde kordaat: ‘En als hij nu eens docteur wil worden?’ Het is toch niet omdat men voetballer wordt, dat men een dommerik moet zijn?
De malse, zompige Leiegrond veranderde bij de minste regenbui in een vettige slijkpoel. Als Kevin de akker verliet, zag je alleen nog zijn vlaskop. De rest van zijn lijf zat helemaal onder de smurrie.
‘Hij kamde zijn haar niet. Schoor zich niet. Kwam in het stadion soms met twee verschillende sokken aan. Zag eruit alsof hij net uit zijn bed kwam. Precies een slaapwandelaar, maar pijlsnel op het veld.’
Met de ramp kleurde het diepe paars tenslotte de rand van de rouw. Ruisend. Rustend, zij het niet in vrede. Daar dacht ik aan toen ik de verdoemde heuvel verliet. Aan het eeuwige 17u05 van die eeuwige 4 mei. Grazie-Millie-Saluti.
’50 + 1. Protect the legacy. Apologies not accepted’. Zo stond het deze week op de vlag van MUST. En de Supporters Trust van Manchester United kreeg steun van de fans van Arsenal, Chelsea, Manchester City en Liverpool.
Hij wilde uitgroeien tot één van de beste spitsen van de wereld. Dat was zijn doelstelling als kind. Hij noteerde al zijn doelpunten in schriftjes die hij altijd heeft bewaard. Via Wintam, Boom en Lierse ging hij naar Anderlecht.
Raf Willems vertelt in gesprek met Pieter Bauwens over het boek 111 Legendarische Voetbalhelden…