![De Voetbalwandeling (6): Manchester United Supporters’ Trust](https://dewitteduivel.com/wp-content/uploads/2021/05/BELGAIMAGE-83814792-336x200.jpg)
De Voetbalwandeling (6): Manchester United Supporters’ Trust
En ik raakte ook in contact met het plaatselijke Labour-parlementslid Tony Lloyd. Die gooide zichzelf met het een sterke slogan in de strijd: ‘Debt is the road to ruin!’
Raf Willems (1960) noemt zichzelf voetbalschrijver met een boekenkast. Hij is uitgever en auteur van meer dan 40 boeken over ‘voetbal met een knipoog naar geschiedenis & samenleving’ en schreef voor het Nederlandse weekblad Voetbal International (1995-2000), de krant NRC Handelsblad (2001-2006) en de website Stichting meer dan Voetbal (2008-20014). Sinds 2014 Initiatiefnemer van voetbaldenktank & onlineplatform De Witte Duivel.
En ik raakte ook in contact met het plaatselijke Labour-parlementslid Tony Lloyd. Die gooide zichzelf met het een sterke slogan in de strijd: ‘Debt is the road to ruin!’
Garrincha nam de boodschap letterlijk en startte met dribbels, schijnbewegingen en het rondtikken van het balletje tot het thuispubliek hem een staande ovatie gaf. Zijn coach noemde hem van dan af ‘Charlie Chaplin’.
Met zijn ‘magisch doelpunt’ besliste hij de finale om de FA Cup tegen Chelsea en bezorgde hij de ‘Foxes’ de eerste bekerwinst uit hun geschiedenis. In de kwartfinale was hij ook al de beste speler tegen Manchester United (3-1).
Na de rust eisten de Belgen het initiatief op. Het mondde uit in de gelijkmaker als Robert Lamoot, na een leuke combinatie op rechts met Jean Fièvez, op de lat knalde.
‘De kleine en papi’: spelvreugde of prestatie? Het zwak voor de Engelse school versus de lichte neiging richting Bundesliga. Enthousiast aanvallen of ook al eens de bal in de ploeg houden?
We wonnen met alle geluk van de wereld en ik hield de clean sheet. Het leed was geleden voor mij. Mijn principe: de twijfel knaagt enkel tot de volgende opdracht achter de rug is, dan wis ik hem uit mijn hoofd.’
De liefde voor muziek is bij ‘de kleine’ en ‘papi’ intens aanwezig. Zij delen een waarlijk passionele gedrevenheid met elkaar voor ‘arte musica’. Het is zelfs meer dan dat: ‘a way of life’. Zij het dat hun geliefkoosde genres niet verder uit elkaar zouden kunnen liggen.
Crève bezat dus de kunst om zich voortdurend heruit te vinden en toch een onmisbare schakel te zijn. In de top drie van de meest onderschatte voetballers. Maar onvergetelijk voor zijn prestatie tegen Anderlecht op 22 april 1990.
En na het vertrek van de Portugees Conceiçao kreeg hij op zijn negentiende al de aanvoerdersband van coach Michel Preud’homme. Dat loonde want met zijn leeftijdsgenoten Fellaini en Witsel bouwde hij het beste middenveld van België uit
Je pareert op training duizend ballen en je hebt tijdens een wedstrijd pech. Zijn rustgevende devies? ‘Laat het hoofd nooit hangen, doe geen gekke dingen, speel je rol in de match en ban de twijfel.’