Op zoek naar… Romelu Lukaku (3)
Mijn eerste gedachte? Ik ben even goed, want ik wist immers dat we bij The Purple Talents beter met de bal overweg konden. Ik observeerde de tegenstanders en concludeerde: dat kan ik ook.
Raf Willems (1960) noemt zichzelf voetbalschrijver met een boekenkast. Hij is uitgever en auteur van meer dan 40 boeken over ‘voetbal met een knipoog naar geschiedenis & samenleving’ en schreef voor het Nederlandse weekblad Voetbal International (1995-2000), de krant NRC Handelsblad (2001-2006) en de website Stichting meer dan Voetbal (2008-20014). Sinds 2014 Initiatiefnemer van voetbaldenktank & onlineplatform De Witte Duivel.
Mijn eerste gedachte? Ik ben even goed, want ik wist immers dat we bij The Purple Talents beter met de bal overweg konden. Ik observeerde de tegenstanders en concludeerde: dat kan ik ook.
Misschien voelen we ons daarom zo tot elkaar aangetrokken. Jordan is extravert, ik ben rustig. Hij gedraagt zich impulsief, ik denk na. Zijn favoriete kleur is rood: temperament! Die van mij is blauw: kalmte.
Ik zeg je nu: hij staat nog maar dertig procent van zijn mogelijkheden. Hij zal nog groeien, vroeg of laat komt hij aan waar hij thuishoort. Bij de echte top!
Law juichte niet, hij deelde in de droefheid. ‘Had ik hem maar gemist.’ Een spits die treurt om een prachtig doelpunt! ‘Rare jongens, die Schotten’, sprak Asterix al. Ontzag voor het Engelse gezag? No way.
Ik ontstak in woede, ben naar hem gelopen en heb hem uitgescholden tot en met. Gezien zijn uitspraak in de bus. Gelukkig liep het allemaal goed af. Kampioen met Keulen. Wie had dat durven denken?’
Toch niet op het veld met een ‘carbonmasker’ zeker? Laat hem gewoon thuis van het EK. Zodat volgend seizoen iemand opnieuw vanuit verwondering kan zeggen: ik zag Kevin De Bruyne spelen.
Hij geeft de versnelling aan het positiespel van City, dat voornamelijk door David Silva werd neergezet. Silva blonk uit in het ‘pauzeren’, het korte passenspel en het afschermen van de bal. KDB voegt daar dynamiek aan toe met zijn diagonale lange ballen.
Uiteindelijk diende hij het ook zelf te geloven. Hij had zijn vader Valentino overtroffen. Het geniet van Il Grande Torino had een waardige opvolger gevonden. Het geniet van Il Grande Inter. Sandro Mazzola.
Hij zou ongetwijfeld een versterking voor ons nationaal elftal betekenen.’ Die selectie kwam er, tot verbittering van Olieslaegers, nooit. In 1969 nam hij afscheid met de Beker van België na een 2-0 overwinning tegen Racing White.
Ik loop tussen de lijnen en zoek de openheid. Ik verkies de centrale positie boven die aan de zijkant. Ik hou ook van het rondtikken van de bal op de eigen speelhelft.