Author François Colin

Het wordt vanavond Engeland tegen Europa. Op het oude continent lijkt iedereen achter Italië te staan. De Squadra Azzurra wordt de hemel in geprezen, de ploeg van de Drie Leeuwen daarentegen voetbalt laf.

Een kritische pers houdt coach en spelers scherp. Denk maar aan het Oranje van de jaren ’70 en ’80 en vooral het Frankrijk van 1998, toen L’Equipe – de machtige sportkrant – bondscoach Aimé Jacquet in de vernieling schreef tot en met de dag dat hij wereldkampioen werd.

De vette jaren zijn misschien voorbij, al leverden ze slechts een bronzen plak op het WK op. Maar we moeten ons vastklampen aan de prestatie van Jérémy Doku. De Rode Duivels hebben vers bloed nodig.

De Belgische pers vliegt donderdag in verdeelde slagorde naar München. Geen charter dit keer, maar lijnvluchten. De eerste groep vliegt in de ochtend. Ik zit gelukkig op de namiddagvlucht en kan zelfs tot negen uur uitslapen.

De Portugezen geraakten steeds meer gefrustreerd en de wedstrijd ontaardde stilaan in een voetbalgevecht met Pepe als de verwachte schurk op voetbalnoppen. De Belgen konden de bal niet bijhouden en de druk werd steeds groter.

Het zal morgenavond allemaal wel meevallen. Al moet ik vaststellen dat er onder de journalisten ongewoon veel pessimisme heerst. Uit de spelersgroep komen gelukkig heel andere geluiden.