Geboren: 8 mei 1955
Nationaliteit: IJslander
Positie: spelmaker
Clubs:
1972-1973: IB Vestmannaeyja
1973-1981: Standard
1981-1982: Bayern München
1982-1990: VfB Stuttgart
Trofeeën:
Beker van België: 1981
Beker van IJsland: 1972
Beker van West-Duitsland: 1982
Kampioen van West-Duitsland: 1984
Individuele trofeeën:
IJslands Voetballer van de Eeuw
Interlands: 45 (5)
Asgeir Sigurvinsson was één van de eerste IJslandse voetballers die op het Europese continent voet zette. De bekerwinst van Vestmannaeyja, een ploeg van het Westmaneiland waar Sigurvinsson was geboren, met een 17-jarige spelmaker was niet onopgemerkt gebleven. Het zag er naar uit dat de Rangers zijn eerste club met faam zouden worden. Hij liep een maand stage op Ibrox Park en speelde zelfs een wedstrijd met de invallers. Ook Anderlecht toonde interesse, maar Roger Petit kaapte hem voor de neus van Constant Vanden Stock weg. De transferprijs (800.000 frank of 20.000 euro) was voor die tijd nochtans al vrij pittig.
Sigurvinsson was nog amateur en nog erger: ‘Ik was nog een kind toen ik Luik arriveerde’, zei de IJslander vele jaren later. ‘Ik wist niets over België en nog minder over het Belgische voetbal. In IJsland kregen we in die tijd alleen beelden van de Engelse competitie te zien. Ik stond er plots alleen voor. Als ik naar huis wilde bellen, moest ik naar het postkantoor in het station van Guillemins. Daar werd dan een lijn aangevraagd naar IJsland en een tweetal uren later had ik pas een verbinding.’
De eerste maanden in het vreemde land waren behoorlijk moeilijk. ‘De eerste maand verbleef ik in een hotel nabij het station. Nadien betrok ik een studio in het hartje van Luik. Toen ik achttien werd, had ik een Volkswagentje waarmee ik naar de trainingen reed. Ik sprak geen woord Frans en bijna niemand sprak Engels. En terwijl het in IJsland altijd licht lijkt te zijn, leek het hier altijd donker. Desondanks heb ik nooit overwogen om terug te keren.’
‘Sigi’ zou maar liefst acht seizoenen in Luik blijven. De IJslander was een echte artiest. Een harde werker op het middenveld, maar tegelijk een briljante strateeg. Hij had een uitstekende pass en een goed afstandsschot. Sigurvinsson maakte zelfs de briljante Wilfried Van Moer overbodig en werd de patron van Sclessin.
Hij won echter maar één trofee met de Rouches: de bekerfinale van 1981 (4-0 tegen Lokeren). Het was zijn laatste match voor de Luikse club en hij viel na vijf minuten al geblesseerd uit. Zijn vertrek naar Bayern München was een tegenvaller voor Raymond Goethals, de nieuwe coach van de Rouches, die droomde van een middenveld-duo Sigurvinsson-Haan.
Zijn verblijf in Beieren duurde slechts één seizoen en werd geen succes. De heren voetballers van een van de succesrijkste clubs van de wereld keken een beetje neer op een Ijslander die in België had gevoetbald. Bayern won dat seizoen de Duitse beker (4-2 tegen FC Nürnberg) en verloor de finale van de Europese beker voor Landskampioenen (tegen Aston Villa, 1-0), maar Sigurvinsson werd in geen van beide wedstrijden opgesteld.
Hij bleef in West-Duitsland en VfB Stuttgart bleek een betere bestemming. Met de Schwaben won hij na 32 jaar nog eens een landstitel en in 1989 werd de finale van de Ueacup verloren tegen het Napoli van Diego Maradona (1-0 in Napels, 3-3 in de return). ‘Sigi’ speelde beide wedstrijden volledig, ook al was hij inmiddels 34. Hij kreeg in Stuutgart de bijnaam ‘Eismeer-Zico’.
Digruvinsson werd op 3 juli 1972 de jongste Ijslander ooit die international werd. Na zijn carrière was hij zes jaar technisch direchteur van de IJslandse voetbalbond en drie jaar bondscoach (2003-2006). Hij leidt nu op het eiland een voetbalacademie samen met vader en zoon Gudjohnsen.
QUOTES
Zijn bijnaan min Stuttgart was ‘Eismeer -Zico’
Sigurvinsson maakte zelfs Van Moer overbodig bij Standard
