Bilan van competitie 22-23 en PO1 ploegen.
1)Antwerp kampioen ! Verdiend ? Volgens mij niet. Wel een collectief sterk geheel maar zeker niet het beste voetbal, dat kwam van de andere titelkandidaten. Dikwijls overwinningen economisch en zuinig en soms zelfs onverdiend. Wel verdienen Jean Butez en Toby Alderweireld sowieso een plaats in het team van het jaar. Meer nog dan Vincent Janssen waren zij de sterkhouders. Alderweireld was niet alleen de beste centrale verdediger van het seizoen maar ook de man die hen de titel bezorgde. Toptransfer.
Niet verdiend omdat ze pas derde eindigden in de reguliere competitie en ik ben voorstander van een normale competitie, zonder play-offs. Alleen in België blijft dit bestaan. Ok, dit seizoen waren ze spannend en vooral de tweede helft van de zesde speeldag werden de supporters van de titelprotagonisten van de ene emotie naar de andere geslingerd.
Stamnummer 1 heeft een rijke voorzitter, een slimme eco, een man die de voetbalwereld en de transferwereld goed kent en een resultaattrainer. Gheysens, Sven Jaques, Overmars en Van Bommel hebben hard gewerkt en boeken resultaat. De centrale as met Butez-Alderweireld-Vermeeren-Janssen blijft wellicht ook volgend seizoen en meteen zijn ze ook dan titelkandidaat. Maar er warm voor lopen? Neen. Had Union niet met zijn kop tegen de lamp gelopen tegen Club (drie tegentreffers tussen minuut 89 en minuut 94, echt onwaarschijnlijk) dan waren zij wellicht kampioen. En toen die het lieten afweten was Genk nog kampioen. Tot Toby….
2) RC Genk. Was de beste in de competitie die ze afsloten met evenveel punten als Union en met drie meer dan Antwerp. Een serieuze hapering in de eindsprint maar ook door blessures. Niet vergeten dat ze heel ruim op kop stonden toen ze Onuachu (toen mee aan kop in de topscorerslijst) lieten vertrekken bij de winterstop, omdat ze dat nu eenmaal beloofd hadden. Blijft hij aan boord dan winnen ze met veel meer punten voorsprong op Antwerp en Club en pakken ze ook boni op Union.
Tevens bleken noch Samatta noch de vervanger van Onuachu even goed. En werd hen in de slotmatch tegen Antwerp twee keer een penalty onthouden. Zowel de fout op Mc Kenzie (Pacho) als die op Paintsil waren overduidelijke strafschoppen. Onbegrijpelijk dat noch Verboomen noch VAR Visser ingrepen. De beelden waren overduidelijk.
Moeten we medelijden hebben met Genk? Ook niet: ze zijn zelf voorstander van de play-offs, zowel het huidige als het toekomstige format. Ik heb het al eerder gezegd: zelfs als kies je voor PO’s, waarom dan die halvering van punten. Zonder die halvering zijn ze kampioen. Nu moet Croonen, een pleitbezorger van die halvering, maar op de blaren zitten. Genk had de verdiende kampioen kunnen zijn, maar het schoot zichzelf twee keer in de voet: met het format en met de verkoop van Onuachu. Maar volgend seizoen kunnen ze met hun spelerspotentieel en trainersstaf weer meedoen voor de prijzen.
3) Union. Had ook de verdiende kampioen kunnen zijn. Vorig jaar was het Club dat in alle matchen tegen Union -niet altijd even verdiend – aan het langste einde trok, ook in de beslissende match. Nu deed Club het weer. Van minuut 89 tot minuut 94 scoorden ze drie keer, twee younsters van Club Next dan nog. Al is Sandra al langer bij de A-kern, de Japanner Homma kopte bij zijn tweede invalbeurt in de slotminuten Union in rouw. En ook Noa Lang was tuk op een opvallende prestatie, al had Union misschien zonder het uitvallen van Teuma toch de slotminuten en extra tijd overleefd zonder schade.
Club maakte zo Antwerp kampioen en Union de treurende ploeg. Hun die hard-supporters hadden het wellicht liever omgekeerd gezien, maar Club speelde het spel toch wel correct al leek het nooit op weg naar een uitzege. Union mag niet te veel sterkhouders kwijtspelen (genre Teuma en Boniface) of ze zullen niet (meer) voor de hoofdprijs mee doen. Twee keer de kans gehad, twee keer net niet. Jammer.
4) Club zelf kwam pas in PO1 door het onverwachte falen van AA Gent op de slotdag van de reguliere competitie. Het begon met 0 op 9 en bleek dus enkel klaar voor een figurantenrol. De supporters leefden weer op met de verdiende zege tegen Antwerp (de nieuwe aartsvijand), maar zagen een week later hun ploeg onderuit gaan tegen Genk door enkele defensieve fouten, al hadden ze kansen om de match ook te winnen. Op de slotdag speelden ze toch hun rol van scherprechter. Een seizoen met veel matte prestaties, een groot verloop van coaches, volgens mij een ietwat verzadigde spelersgroep, ondanks het feit dat een aantal sterkhouders veel te lang out waren. Veel jeugd in de ploeg gebracht door Rik De Mil, jongens die hij kent van Club Next en gasten die kunnen voetballen. Zelfs met een paar van hen als titularis konden ze toch nog roet in het eten gooien van Union. Afwachten hoe het “te koop”-verhaal afloopt maar het zou me niet verwonderen dat er een groot spelersverloop zal zijn, de nieuwe trainer is er al en ik verwacht een hongerig Club volgend seizoen. Vierde worden is voor Club zowat hetzelfde als niet in de play-offs geraken (zelfs PO2 niet) voor Anderlech
