In memoriam Jan Daelemans (1953-2019)

De regelmatige lezers van De Witte Duivel zullen het misschien al gemerkt hebben. Er zijn dit seizoen nog geen columns van Jan Daelemans verschenen. En dat is een beetje vreemd, want de kwaliteit van het geleverde spel, het transfercircus en de onnozele strapatsen van sommige spelers zouden hem normaal gezien al in de pen hebben doen kruipen. Dat zal echter niet meer gebeuren, want Jan is op 29 juni van ons heengegaan. 

Jan Daelemans (Puurs, 30 december 1953) was een echt voetbaldier. Van zijn vader en oom kreeg hij de voetbalmicrobe mee en ging o.a. vaak naar het grote Anderlecht kijken. Dat verklaart zijn grote bewondering voor spelers als Paul Van Himst en Jan Mulder.

Als speler doorliep hij de jeugdcategorieën bij Excelsior Puurs. Hij woonde in de Kerkhofstraat op minder dan honderd meter van het stadion en kon te voet naar het trainingsveld. Op het einde van de jaren zestig en in de jaren zeventig was Excelsior Puurs de ploeg van Klein Brabant. De talentrijke Janneke Daelemansdebuteerde als zestienjarige in de eerste ploeg – toen heette dat nog de fanionploeg – in derde nationale. Puurs was toen vaak in de linker kolomhelft van het klassement te vinden. Jan speelde er eerst in de achterlijn, maar daarna voornamelijk in het middenveld. Hij was midmid, zoals men dat toen zo mooi in het Vlaams noemde. Nu zou hij een nummer 6 zijn, met af en toe uitschieters naar de 10. Een sierlijke voetballer. Maar geen trainingsbeest. Het liefste speelde hij matchkes.Veel leuker dan zich af te beulen op training.

Samen met Excelsior Puurs gleed hij stilletjes aan af naar vierde nationale en begin de jaren tachtig verliet hij Puurs en ging bij SK Reet spelen. Dichter bij huis, want Jan woonde toen al een tijdje in Kontich, waar hij leerkracht Frans was aan het Sint-Ritacollege. Hij sloot zijn carrière af bij SV Aartselaar. Die beide laatste ploegen speelden in provinciale.

Ondertussen speelde hij ook zaalvoetbal met zijn collega’s van het Sint-Ritacollege. Hier viel zijn technische bagage nog meer op. Misschien was zaalvoetbal hem zelfs nog duidelijker op het lijf geschreven, maar zaalvoetbal was toen nog in volle ontwikkeling.

Na zijn actieve loopbaan volgde hij nog SK Rapid Leest. Voor deze club heeft hij samen met Louis De Weerdt jaren mee het transferbeleid bepaald. Daarnaast deed hij heel wat scoutingswerk, o.a. voor Beerschot en Roda JC.

Zijn grootste verdienste lag misschien wel op het gebied van de schoolsport. Vele jaren heeft hij alle mogelijke ploegjes van het Sint-Ritacollege doorheen het Vlaamse land geleid en begeleid op weg naar talloze trofeeën en overwinningen in de Kardinaalsbeker, een voetbalcompetitie voor katholieke scholen. Het Sint-Ritacollege bleek ook wel een kweekvijver voor jeugdig talent uit het Antwerpse met namen als Maxime Biset, Yoni Buyens, Peter Catteeuw, Alec Van Horenbeeck, Jules Van Cleemput, Indyana Van Camp, …… 

Hij was ook jarenlang de trainer en coach van de Vlaamse ploeg bij de FISEC-spelen, de internationale schoolsportorganisatie van het katholiek onderwijs. Deze competitie vond elk jaar in een ander land plaats en ook daar wist Jan met zijn ploeg vaak succes te halen. Daarvoor reed hij het Vlaamse land af op zoek naar spelers of op gesprek bij de gerenommeerde ploegen die hun spelers niet wilden afstaan. En Jan slaagde bijna altijd in zijn zoektocht, want hij was een echte diplomaat op dat gebied. Ook bij de FISEC begeleidde hij heel wat talent, met namen als Björn Vleminckx, Seth De Witte, Joren Dom, Hans Somers, Kevin Van Dessel, … Jan was op dat gebied – met zijn achtergrond als uitstekende leerkracht – een uitzonderlijk goede motivator en coach. Hij bleef ook al die spelers in hun latere carrière volgen en onderhield goeie contacten met hen.

Met Jan Daelemans praten was over voetbal praten. Zo eenvoudig was het. Hij verstond het spelletje als geen ander en net daarom ergerde hij zich steeds meer aan het huidige voetbal. En dat zette hem bij het opstarten van De Witte Duivel aan om zijn gedachten hierover op papier te zetten. Zijn laatste column dateert van 29 april. Lees hem gerust nog eens. En geniet mee van zijn oprechte verontwaardiging over de gang van zaken bij de ploeg die hij als klein jongetje vaak bezocht. Hoe hij over de huidige stand van zaken zou oordelen, zullen we jammer genoeg nooit te weten komen.  

Paul Catteeuw